#166 Band voor het leven
Band voor het leven De bevalling verloopt moeizaam. Ik blijf op de achtergrond, onder de indruk dat ik hier bij mag zijn. Als de uren verstrijken, loopt de spanning op. Dan, op precies hetzelfde tijdstip als zijn vader, wordt om 21u59 kleinzoon Louk geboren. Even later krijg ik een frummeltje in mijn armen met een onthutst gerimpeld gezichtje, zijn ogen stijf dicht tegen het licht. Ik kan mijn ogen niet van hem af houden. Later, terwijl zijn moeder wordt verzorgd, ligt Louk op een warmtekussen omdat zijn temperatuur aan de lage kant is. Hij ligt op zijn linkerzij, ik zit op een paar meter afstand en kijk naar hem. Dan slaat hij zijn ogen op en kijken twee grote donkere ogen mij recht aan, met een blik die overal doorheen gaat, alles doorziet. Onze ogen haken in elkaar, laten niet meer los, onze harten ontmoeten elkaar. Daar en dan start een band voor het leven.

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Cora, Mooi hoe je de afstand (het niet zelf ervaren) beschrijft van de vader. De laatste twee zinnen zijn warm en beeldend. Dank je wel voor deze uitwerking. Een suggestie: probeer de 'dan' te verwijderen. Laat de tekst haar werk doen. Zoals in je hartelijke groet, schrijfcoach Inanna
27 oktober 2017 - 17:51

Profile picture for user elysevdr

Lid sinds

12 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

O! Ik dacht dat de oma erbij mocht zijn omdat de vader misschien afwezig was. Maar uit de reacties lijkt hp de vader te zijn. Mijn verwarring komt denk ik door deze zin: 'Dan, op precies hetzelfde tijdstip als zijn vader, wordt om 21u59 Louk geboren.' Wie o wie was er nu bij? In beide gevallen is de band die je schildert hartverwarmend! :thumbsup:
27 oktober 2017 - 21:37

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik voel idd ook die afstand vd vader, alsof hij enkel fysiek maar niet mentaal aanwezig is. Die ommezwaai in de laatste zinnen, ogen die in elkaar haken, harten die elkaar ontmoeten, daar zit die levenslange band. Een hartverwarmende tederheid, zorg en liefde stralen uit de ogen. Zoals Elyse schrijft, hetzelfde tijdstip als zijn vader, mss wil je nog altijd dat afstandelijke behouden, maar deze zin brengt eerder verwarring mee. Alsof er nog een derde persoon bijstaat. Wat ik minder vind, waarom geen doorlopende tekst? Telkens een nieuwe regel voor een nieuwe zin; het teveel aan wit stoort, en hapert in het doorlezen. Heel graag gelezen!
27 oktober 2017 - 22:03

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Stella, Nancy, Mili, maddbrug: dankjewel! Inanna: je hebt gelijk, het dan kan er uit. Inanna, Siv, Marlie: ik heb het verhaal geschreven als oma die bij de bevalling mocht zijn. In de originele versie staat niet Louk maar 'kleinzoon Louk.' Het verrast me dat het weglaten van 'kleinzoon' leidt tot de conclusie dat de hp de vader is. Hoewel Elyse terecht opmerkt dat dat niet klopt met de zin waarin staat dat Louk op hetzelfde tijdstip wordt geboren als zijn vader (mijn zoon dus), dat had het ook kunnen weggeven ;-) Betekent dat de toevoeging 'kleinzoon' op zijn plaats is, als ik wil dat het zo gelezen wordt. Ga ik nog even over denken :-)
27 oktober 2017 - 23:51

Profile picture for user schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik las het ook als oma, bij het "ik blijf op de achtergrond, onder de indruk dat ik hier bji mag zijn" was het direct mijn gedachte, en "hetzelfde tijdstip als zijn vader" bevestigde dat, gaf mij welke oma aan het woord was.
28 oktober 2017 - 0:07

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ontroerend, die herkenning, zoiets bestaat echt.
Dankjewel Meta, klopt, ik wist het wel maar ervaarde het toen ook echt.
31 oktober 2017 - 9:19

Profile picture for user Karinska

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel erg mooi :thumbsup: De 'discussie' over wie nu hp is, heb ik niet meegekregen maar zoals ik hem net las is het voor mij helemaal duidelijk dat het hier om een oma gaat, De slotzinnen zijn hartverwarmend prachtig. Graag gelezen.
1 november 2017 - 19:57