#162 Moeder-dochter-dag 24 september

Wat een lief en lekker verhaal, de geur komt via mijn beeldscherm binnen... In deze zin, 'Amsterdam, waar al snel tientallen duiven op eten aanstormen, zit hier één duif verbaasd naar Lideweij en haar stroopwafelkruimels te kijken…' mis ik iets. (in tegenstelling tot in Amsterdam of iets dergelijks?)

Dag mw.Marie, Een heerlijk verhaal, over het goede van het leven, de stroopwafels die niet te versmaden zijn, de verbaasde duif en een vertederende jonge vrouw. Mooi, mooi. Graag gelezen, lekker ontspannende lectuur mag ook wel eens. :p

Leuk verslag van een gezellig vrouwenuitje! Fijn om te lezen.

Je nam me snel mee op een gezellig tochtje met stroopwafelplezier. De sfeer heb je goed weergegeven. Groet Connie

Bedankt voor je inzending! Je neemt de lezer vanaf het begin gelijk mee in je verhaal. Ook roep je beelden op door het gebruik van bijvoeglijk naamwoorden. Soms neig je naar het gebruik van gemeenplaatsen zoals ‘lachende gezichten’, ‘warme wind’, ‘de zoete geur van licht bruine stroop’. Probeer het nog iets specifieker te maken. Dan wordt je verhaal nog interessanter, en vooral meer eigen. Geef de moeders en dochters een naam, laat weten hoe ze eruit zien… Vooral het einde met de duif is heel origineel. Wat dat betreft verbaast ons de titel een beetje. De verhaallijn lijkt eerst over een wandelgroep te gaan, dan over een theekransje en tot slot gaat het over een duif.

Mijn dochter, Marleine en ik komen aangelopen. 'De jaarclub is bijna compleet, wij zijn de laatste,' hoor ik haar zeggen. Ik zie de vrolijke gezichten, de warme herfstwind waait om ons heen, trams rijden snerpend over hun sporen. Rode en geel gekleurde bladeren waaien langs ons op. De eerste pitstop is bij één van de meisjes thuis, met een voortuin, waar we allemaal in de zon zitten. De geur van versgebakken wafels komt in flarden voorbij. Ik ga naar binnen en zie de jonge dames zelf de Goudse bakken. De koeken zien er veelbelovend uit! Vakkundige handen zie ik de stroop erop doen en dan nog heel eventjes in het wafelijzer en klaar is Kees! Wil ik de wafels ronddelen? Nou reken maar, als echte Goudse doe ik dat maar wat graag. Een vinger in de stroop: ‘Echt mijn oma’s recept!’ Even later zit de hele groep te smullen van de warme stroopwafels, de geur van licht bruine stroop, vanille en kaneel, tezamen met een caffé macchiato, combi van Goudse en Italiaanse heerlijkheden. Het is eventjes heel stil tussen alle jonge en ‘oudere’ meisjes, daarna zijn de complimenten niet van de lucht. Lideweij, een slank typetje met een lichtblauw aansluitend katoenen jurkje, bloemetjes en groene blaadjes, golvend halflang blond haar, verkruimelt haar stroopwafel en loopt naar een duif. Ze knielt voor de vogel: ‘Toe maar duifje, neem het maar. Het is nog een beetje warm, dat is juist lekker. Alsjeblieft het is echt voor jou.’ Ze is één met deze vogel, vertederend om te zien. Hier in Amsterdam, waar al snel tientallen duiven op eten aanstormen, zit één duif verbaasd naar Lideweij en haar stroopwafelkruimels te kijken…