Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#159: spookverhaal

8 September 2017 - 15:05
De duisternis is allesoverheersend. Ik probeer mijn ogen te sluiten om te zien wat mijn leven de moeite waard maakt, maar het duister is sterker. De donkerte spert mijn pupillen wijd open en dwingt me onder ogen te zien hoe ik hier vast zit. Geen uitweg te bekennen. Mijn buik voelt alsof mijn ingewanden eruit genomen en lukraak teruggegooid zijn. Ik weet allang niet meer of ik mijn hoofd tegen de muren bonk vanwege de doffe pijn die ik erin voel, of dat het andersom is. De huid van mijn armen heb ik stukgewreven in mijn pogingen mezelf wat op te warmen. Soms zijn er flarden. Flarden van herinneringen. Ik wilde iets. Iets van boeken. Iets van jou. Of eigenlijk. Ik weet het wel. Als ik de snijdende pijn accepteer, weet ik het precies. Ik wilde een liefde die geurde naar rozen en versgebakken brood, die mij zou koesteren als de zon op een voorjaarsmorgen. De liefde die ik in jouw ogen beloofd zag. Zoals in verhalen. Sprookjes. Hopeloos naief. Nu wil ik niets meer. Ik laat de pijn branden, de duisternis heersen. De kou omarmt me. Jij vertrok naar je wettige echtgenote.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2017 - 16:33
Ik houd van jouw schrijfstijl, die verstilde momenten, de gedachten en het gevoel wat je beschrijft, prachtig. Er zitten lagen in je verhaal, het verdriet, de woede, de angst die als een mooie vlecht tot een geheel worden gevlochten. Mijn complimenten. Schrijvenmaar!

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2017 - 16:41
Schrijvenmaar, ... wat kun jij rustig over je eigen pijn schrijven, dacht ik. Na verder lezen begrijp ik dat het geestelijk pijn is. Heel mooi geschreven.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2017 - 20:19
schrijvenmaar, Dit is Het verhaalconflict: verlangen dat botst met de werkelijkheid. Goed gedaan. Even zeuren. 'spert mijn pupillen wijd open'. Sperren betekent: het wijd openen van ogen, de mond/bek, kaken enz. Encyclo.nl geeft als voorbeeldzin: 'Aan het sperren van jonge vogels kun je zien dat ze willen eten.' Kortom, het werkwoord volstaat.

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2017 - 21:09
Dag schrijvenmaar, Je vergelijkt je lichaam met een spookkasteel. Goed gevonden en mooi verwoord. Je hebt alles geprobeerd om uit je spookkasteel te geraken, maar het is je niet gelukt. Het einde is totale overgave. Je blijft in de kerker. Origineel. Proficiat. :)

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
8 September 2017 - 21:57
Heel erg mooi schrijvenmaar. Zoals iedere keer als ik je lees ben ik geboeid en verwonder ik me over je prachtige schrijfstijl :thumbsup:

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2017 - 22:51
Ja, lekker, Schrijvenmaar. En dat 'wettige' is zó veelzeggend ... Mijn pc heeft kuren na de laatste windows-update. Deze tekst kostte mij tien minuten, dus ik laat het hier noodgedwongen bij. :crybaby:

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 September 2017 - 11:19
Ha Willemina, leuk je weer eens te zien. Verhuizing achter de rug, of moet dat ook nog? In elk geval dank dat je de tien minuten afwachtte, en ook nog een fijne reactie achterliet.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 September 2017 - 16:25
Pijnlijk, heel beeldend het verdriet beschreven. Iets van boeken begrijp ik niet, wat bedoel je daarmee?

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 September 2017 - 18:12
Maddbrug, Riny, Blavatski & Stella, bedankt voor jullie reacties! JanP, ik zou ook zeggen dat jonge vogels hun bek wijd opensperren; zo leer je elke dag iets nieuws :) Bedankt voor je reactie. i-Kat, liefde zoals ze het uit boeken kent. (Wel een bepaald soort boeken, wellicht.) En uiteraard ook bedankt voor je reactie.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 September 2017 - 21:24
Schrijvenmaar, Prachtig geschreven. Zeer emotioneel. Ik sta er zelf van versteld dat iemand een oude wonde, welke al lang een eeltig litteken geworden is, zo pijnlijk herkenbaar kan omschrijven. Je tekst heeft me diep geraakt. Ik ben er even ondersteboven van.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 September 2017 - 13:12
Sarina, daar ben ik dan weer een beetje beduusd van. Het is natuurlijk een prachtig compliment, en als schrijver hoop je mensen te raken, maar ik hoop geen oude wonden open te rijten. Ik hoop dat de herkenbaarheid leed verzacht -het gebeurt steeds opnieuw, ligt niet aan jou- maar het feit dat je zelf over een eeltig litteken spreekt, doet mij vermoeden dat jij gelukkig je weg uit de duisternis allang gevonden hebt.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 September 2017 - 16:42
Kop op Schrijvenmaar. Na duisternis volgt licht, zoals zonneschijn na regen komt. Liefdespijn kan heftig zijn, maar in een vergezicht schijnt altijd licht. Wees blij dat die onbetrouwbare man uit je leven is verdwenen. (Ik lijk nu wel een psychiater, geloof ik.). :o

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 September 2017 - 13:45
Ha Willemina, leuk je weer eens te zien. Verhuizing achter de rug, of moet dat ook nog? In elk geval dank dat je de tien minuten afwachtte, en ook nog een fijne reactie achterliet.
Ja, Schrijvenmaar, de verhuizing heb ik achter de rug. Er staan echter nog wel spullen in dozen te wachten op nieuwe kasten (waar ik maar niet aan toe kom om te kopen). Mijn computer doet het weer goed. Windows had tijdens de update kennelijk een oude virusbeveiliging opnieuw geactiveerd zodat er een dubbele draaide met de nodige conflicten. Intussen heb ik de oude verwijderd en tegelijkertijd mijn bureaublad (van de pc) ook maar even flink opgeschoond.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 September 2017 - 22:22
Indringend, origineel en geloofwaardig, schrijvenmaar. Mede door de opmaak een mooi ritme, en inderdaad verstilde momenten. Genoten.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 September 2017 - 14:08
‘De liefde die ik in jouw ogen beloofd zag.’ Wat heeft ze zich laten beetnemen. Een pijnlijke maar wijze les geleerd. Ik zou de pijn in herinnering kunnen roepen, maar ik doe het niet. Goed geschreven verhaal, schrijvenmaar; zeker nu de pijn toch even doordringt.