schrijfopdracht # 156 - trouwdag

Het foto-album van mijn trouwdag gaat me redden om een dag terug in de tijd te beleven. Ik weet nog goed hoe ik mij, eindelijk, na een lange drukke dag, bevrijdde uit mijn nieuwe witte knellende pumps en uit de strapless bruidsjurk stapte, niet om dol enthousiast het huwelijksbed in te duiken, maar wel om alle bloemen en planten die het bruidspaar in de bloemetjes hadden gezet, te verzorgen. Daar bestaat geen foto van. De laatste foto's zijn van het feestdiner. Allemaal lachende gezichten van de bruiloftgasten. Ik herinner me daar niets van. Eén opmerking is blijven hangen. Een jolige oom die al op de toekomstige spruiten proostte, alhoewel er nog geen sprake was dat het al zover was. Ik schaam me dood en zou het liefst thuis in mijn kamertje zitten met mijn boeken, mijn schriften vol verhaaltjes, het eigen vertrouwde bed. Ze noemen de trouwdag “de gelukkigste dag” van je leven. Nou, ik vind er niet veel aan om zo opgedirkt en op opgesmeten rond te huppelen op pijnlijke voeten en ganzenlever lekker te vinden. Op het stadhuis is het maar een saaie boel. De ambtenaar van de burgelijke stand houdt maar niet op met jammeren over een bootje dat om vervaarlijke klippen heen moet laveren en dat ik mijn echtgenoot in alles zijn zin moet geven, enfin, zo komt het bij mij binnen. Ik heb die woorden al gehoord. Het is mijn sexuele voorlichting. Gelukkig lees ik. Ook dictionaires. De foto laat een bruid zien die het allemaal maar niks vindt. De wandeling van de kerk naar het stadhuis is een marteling, het is 4 januari 1958 en er giert een ijskoude wind waardoor mijn kanten sluier voor mijn ogen wappert en ik blindelings op mijn te nauwe pumps de tochtige kerk inwankel. Symboliek die mij ontgaat. De foto staat er bol van. De pater die van mij een deemoedige echtgenote gaat maken heeft zijn mooiste kleed aangetrokken. Hij heeft mij doen blozen tijdens de catechisatielessen die ik heb moeten volgen om tot de katholieke gemeenschap toegelaten te worden. Ik vond zijn vragen nogal intiem en heb een potje zitten liegen. Ik vind dat hij daar niets mee te maken heeft wat mijn aanstaande en ik samen uitspoken. De knielende bruid aan zijn voeten levert wel een mooi beeld op. De eerste foto's laten een stralende jonge vrouw zien die in aanbidding haar aanstaande in de ogen kijkt. Ik heb zojuist het bruidsboeket gekregen. Fresia's, mijn lievelingsbloemen. De bruidegom heeft een hoge hoed op. Ik krijg een lachstuip. De hoofdpijn is over. Ik ben vanmorgen opgestaan met hoofdpijn. Ik slik een aspirientje. Dat helpt tegen alles zegt men. Ik ben jong en geloof alles. Dat zie je op de eerste foto. Het schaap.