Schrijven Magazine presents: Ultrakorte Verhalen

Douwe Engelbert :lol: Kunnen ze de titel van dit forumonderwerp niet aanpassen naar 'Dos raakt & vermaakt'? Je verdient je eigen podium. :thumbsup:

Fientje (99 woorden) Een vleug van verliefdheid wist Dirk nog wel te smoren. Maar hij was niet bestand tegen de avances die Fientje maakte. Het duurde dan ook niet lang voor hij het bed met haar deelde. Zij was bovenal verrukking. Haar aanraking besloeg soms niet meer dan enkele centimeters, maar de extase waarin Dirk geraakte was van bovennatuurlijke aard. Zij ontpopte zich als een engel in bed. Dirk stelde zijn Annabelle dan ook voor de echtelijke sponde met één plaats, en de kindervleugel met enkele kamers uit te breiden. Immers: Een vrouw die liefheeft schroomt niet te geven en te nemen

Douwe Engelbert :lol: Kunnen ze de titel van dit forumonderwerp niet aanpassen naar 'Dos raakt & vermaakt'? Je verdient je eigen podium. :thumbsup:

i-Kat, ik weet niet wat ze allemaal wel of niet kunnen. Het ziet er ondertussen wel naar uit dat het mogelijk onbedoelde gebruik van dit forumonderwerp oogluikend wordt getollereerd. Waarom ook niet? Waarom eerst op Facebook plaatsen en later pas de beste op SOL? Wij willen toch graag alle probeersels lezen en bekommentarieren! Daar leren wij toch van. Daarom sloven wij ons hier toch uit. Wel vreemd dat er weinigen zijn die hier een 99-woorden verhaal hebben durven/willen plaatsen. Misschien komt daar gaandeweg nog verandering in.

Hoi Dos, Ik kan je in ieder geval niet bijhouden. Al wil ik af en toe wel een bijdrage toevoegen. Misschien dat we nog enkele brothers and sisters in crime vinden die tussen jouw stukjes iets kunnen publiceren. Bij wijze van afwisseling. Zoals reclame op de tv. Dan kunnen de lezers even een plaspauze inlassen, of toch de vingers over de toetsen laten tokkelen voor een comment. Wat later kan je gadgets bedenken met je apensmoel bedrukt. Die gaan dan als een trein over de toonbank. Aanvankelijk koopt men gewoon omdat het leuk is. Pas later gaan mensen zich afvragen wat dat betekent, dat logo. En na wat googlen : "Oh, het is een schrijvende chimp ! ". Hier en daar ontstaat er een heuse beweging. Een nieuwe culturele hype wordt in het leven geroepen en schrijven wordt gecultiveerd en erkend als creatieve hobby. Je zal zien : schrijfscholen, schrijfclubs, reizende schrijvers, sportende schrijvers, schilderende schrijvers, schrijfwedstrijden, schrijfmarathons, schrijftornooien, groepsschrijven, het worden allemaal dagelijkse begrippen en de jeugd leert terug "dt" en 't kofschip" gebruiken. Wat later wordt het lied herschreven "dos servessas por favor" "Dos, hij schrijft er op los" "Bis !" roept men dan. Het haalt de 198 woorden.

Öksürük* (99 woorden) Na tien maanden zwangerschap zal het niemand bevreemden dat Ahmet Özdemir, na lang wikken en wegen, de hulp inriep van zijn vriend Kerem, beter bekend als de turkentrekker. Ook voor deze vroetman met zijn onorthodoxe methoden, was het nog een hele toer om middels het proces van graaien en snaaien en uitroken, de eerste barensweeën op te wekken. Het is speculatief te denken dat deze onalledaagse methode tot mislukken zou moeten leiden, want na ongeveer een half uur meldde de kleine dwarsligger zich hoestend en proestend aan de poort van verlossing: een weldoorvoed snotjong die ze toepasselijk Öksürük noemden. *Hoestje

Sarina, nu een verhaal van 99 woorden.

Volkstelling (99 woorden) Toen de legendarische Keizer Augustus weer had verordonneerd een volkstelling te houden in zijn uitgestrekte Roomse rijk om zijn gegevens over grondbezit te vernieuwen en mannen voor militaire dienst te registreren, veegde Jozef zich de houtkrullen van zijn hoofd en vroeg vertwijfeld aan Maria: ‘Doen we er wel goed aan, door halsoverkop van Nazareth naar dat plattelandsgat Betlehem te verkassen, om daar onze zoon Jezus geboren te laten worden, terwijl jij nog maagd bent en niemand, tot zelfs ver na het jaar 5775, er ooit een snars van zal begrijpen hoe je deze onbevlekte ontvangenis voor mekaar gekregen hebt…’

Er is een eerste keer in ieder mensenleven... Mijn zeemleren rokje had van een cowgirl kunnen zijn, maar met een lengte van 35 cm dacht je eerder aan een callgirl. Ik had mijn rood-witte geruite bloes met de twee slippen vastgeknoopt. De knopjes had ik gelaten voor wat ze waren, open dus. Bevrijd van BH en ouders, verwachtte ik mijn vriend . DING DONG Ik zwaaide de deur uitnodigend open en hoorde een hele bekende zelfzekere stem "Is je v..." omslaan in een hees "v v vader thuis ?" De eerste keer dat een snotneus de schooldirecteur de mond snoerde en de deur voor hem dicht sloeg. .

Geen enkel lichtpuntje (99 woorden) Nadat Koos tot wel drie maal toe was afgewezen door zijn aantrekkelijke buurvrouw Janine, had hij het te kwaad. Eerst gooide hij alle ramen bij zijn buren aan diggelen en stak daarna geheel ten einde raad zijn kop in het vochtige zand. Hoezeer hij ook zijn best deed, hij zag geen enkel lichtpuntje of uitweg om aan zijn aanstaande psychose te ontkomen... tót een vette regenworm zich via zijn wijd opengesperde neusgaten een weg boorde naar zijn hersenpan, waar het ongewervelde diertje uitgehongerd begon te knagen aan zijn grijze cellen. Toen pas zag hij weer licht in de duisternis.

Het leven is een schouwtoneel Heel de bende staat achter hun leider, Kong. Een beer van een vent, met een groot hart. Hij verstaat de kunst om iedereen als één blok achter zich te scharen, is het niet goedschiks, dan is het kwaadschiks. Je kiest de gemakkelijke of de moeilijke, de volgzame of de moedwillige, de vreedzame of de wreedzame weg. Het doel heiligt de middelen, weet Kong, overtuigd van zijn gelijk. Zijn geheim : zijn theater. Om zich presentabel te maken haalt hij elke dag, hardnekkig maar efficiënt, de luizenkam door zijn dikke bos zwart haar. Die irritante onderkruipers moeten worden uitgeroeid.

Koos de Januskop (99 woorden) O, hoe inwendig trots en kinderlijk verheugd kan Koos zijn als het hem weer eens is gelukt voor één enkele dag de smachtende en zuigende blikken van Janine te hebben weerstaan en hij het voze en zompige pad der vleselijke liefde niet heeft betreden en hij zonder zonden in zijn eigen bed kan stappen. De verbeelding, dat is waar Koos aan ten gronde gaat. Het leven met twee gezichten, gelijk een Januskop, met aan de ene kant zijn vrome, kuise inborst en aan de andere kant zijn zwakte voor zijn sexy buurvrouw, die aan zijn gevoel voor esthetica appelleert.

Elk speelt zijn rol. De grootmacht wordt gevormd door een stelletje ontregelde wereldverbeteraars. Zij worden aangevoerd door Drum. De blaaskaak heeft met zijn levenswijsheid : het is niet wat je zegt, maar hoe je het zegt, zich democratisch laten verkiezen. Geef ze brood en spelen, hanteert hij heel zelfingenomen. Hij kiest zichzelf als hoofdpersonage en houdt de belangstelling van vriend en vijand. Zijn geheim : speel illusionist, leid de aandacht af. Om zich presentabel te maken haalt hij elke dag met norse trekken de grove borstel door zijn haren. Die dwarsliggers zullen liggen als honden wanneer hij het zegt, of ze moeten eruit.

Feodale toestanden (99 woorden) Feodale toestanden keren weer als horige Koos als een lijfeigene aan buurvrouw Janine's voeten ligt: zijn linker hand omklemt haar hooggehakte rechtervoet, zijn rechterarm glijdt langzaam langs haar linker dijbeen naar boven en zijn lippen zuigen zich vast op haar scheenbeen. Jeanine’s heupen gaan ritmisch op en neer en ze kronkelt en kreunt al van het genot dat haar te wachten staat… Tót Koos door de scheidingsmuur van de twee-onder-een-kap-woning zijn vrouw Bertha hoort schreeuwen: ‘Koo-oos, als je niet gauw bij de vuile slet vandaan komt, kom ik je eigenhandig kastreren. Jij voze vuillak’

Elk krijgt zijn deel. Kong en Drum kennen elkaar niet echt, maar goed genoeg om elkaar het leven zuur te maken. Dat denken de toeschouwers er toch van. Met ingehouden adem horen ze het briesen van beide partijen. Af en toe klinkt er een gevaarlijke brul, waardoor iedereen naar nog een luchtje meer hapt. De longen lijken wel op gespannen ballonnen die elke moment kunnen losgelaten worden om pruttelend en als hyperkinetische vliegen leeg te lopen. Een journalist die het publiek en de acteurs bekijkt, ziet de aanvoerders als twee geoefende catchers samen onder één hoedje spelen. Het zal ex aequo worden.

Koos ziet het Licht (99 woorden) Even later verschafte Bertha zich toegang tot de slaapkamer van haar buurvrouw en met de kracht van 98kg lichaamsgewicht trok ze Koos van de hitsig naakte Janine. Na al het gebeurde zag Koos het niet meer zitten en stak zijn kop maar weer eens in het zand op zoek naar een lichtpuntje, want dat hij de volgende dag zonder Magere Hein zou halen leek uitgesloten. Tót die worm zich via zijn neusgaten weer toegang verschafte tot zijn brein en daar een feestmaal aanrichtte, toen... ja tóén ging hem een licht op: ik begin een psycho-therapeutische praktijk met wormenkuur.

Maar nondeju, helemaal gemist dat je in deze spelonk bijna dagelijks op je toetsenbord zit te rammelen. Dat ga ik eens in de gaten houden.

My name is Jond Kong laat zijn bendeleden oefenen en bedenkt een treffen met deze van Drum. Het is ondertussen een halve eeuw geleden dat ze tegenover elkaar stonden, maar een goed verhaal sterkt de motivatie. Met veel machtsvertoon overtuigt hij zijn beschermelingen van zijn overwicht op elke clan in de buurt en ver daarbuiten. Wie durft daaraan te twijfelen ? Niemand ? Goed ! Dan leveren jullie nu een bijdrage om ons te steunen. “Waarom zouden we geen steen werpen midden op Drum zijn achterlijk hoofd ?” oppert eentje met luide stem. “De juiste plaats, het juiste moment” , gniffelt 008.

Maar nondeju, helemaal gemist dat je in deze spelonk bijna dagelijks op je toetsenbord zit te rammelen. Dat ga ik eens in de gaten houden.

Ik dacht al, waar blijft Angus toch.

Maar nondeju, helemaal gemist dat je in deze spelonk bijna dagelijks op je toetsenbord zit te rammelen. Dat ga ik eens in de gaten houden.

Ik dacht al, waar blijft Angus toch.

In alle bescheidenheid, die hem voor het overige totaal vreemd was, repliceerde hij met: 'Hier ben ik.' Zijn door trivialiteiten getormenteerde hersenen haalden het nationale devies van Syldavië naar boven, uit het stripalbum 'De scepter van Ottokar' uit de reeks Kuifje. 'Eih bennek eih blavek.' in het Brussels dialect: 'Hier ben ik, hier blijf ik.' In het Syldavisch: 'Hij die kaatst, kan de bal verwachten.' Soit. De teerling is geworpen. Angus entered the building; koopt allen aandelen paracetamol, want voorwaar ik zeg u: 'Het gebruik zal toenemen. En niet zo'n beetje ook.'

Angus entered the building; koopt allen aandelen paracetamol, want voorwaar ik zeg u: 'Het gebruik zal toenemen. En niet zo'n beetje ook.'

Ter adstructie. Met een sixpack voor de flatscreen, vernam hij over een naderend compromis tussen de 66 overgebleven Democraten en de Unie van resterende christenen. Aan embryo's zou mogen worden geknutseld, maar mensen die der dagen spuugzat waren, zouden de rit moeten uitzitten. Waarom dan geen politiek convenant over een opdracht tot de gedroomde modificatie van de ongeboren vrucht, die er voor zou zorgen dat deze zou uitgroeien tot een tot de laatste levensdag goedgemutst levenslustig individu? Hij noemde dat een gemiste kans. Hij trok nog een pilsje open en boerde.

Welkom Agnus, aangename kennismaking. Het belooft hier nog gezellig te worden. Zoals ik in het begin schreef : een rebel strijdt nooit alleen. Dos kan koppig overtuigend en uitdagend zijn. Met een sixpack ... zag ik jou al met een gespierd bloot bovenlijf voor de flatscreen zitten en als een Coca-Cola boy televisie kijken. Op het eind werd ik gedwongen om over deze verbeelding een kruis te maken. Nieuwsgierig naar morgen.

Maar nondeju, helemaal gemist dat je in deze spelonk bijna dagelijks op je toetsenbord zit te rammelen. Dat ga ik eens in de gaten houden.

Ik dacht al, waar blijft Angus toch.

In alle bescheidenheid, die hem voor het overige totaal vreemd was, repliceerde hij met: 'Hier ben ik.' Zijn door trivialiteiten getormenteerde hersenen haalden het nationale devies van Syldavië naar boven, uit het stripalbum 'De scepter van Ottokar' uit de reeks Kuifje. 'Eih bennek eih blavek.' in het Brussels dialect: 'Hier ben ik, hier blijf ik.' In het Syldavisch: 'Hij die kaatst, kan de bal verwachten.' Soit. De teerling is geworpen. Angus entered the building; koopt allen aandelen paracetamol, want voorwaar ik zeg u: 'Het gebruik zal toenemen. En niet zo'n beetje ook.'

Gniffel gniffel. Ik heb me een mondvoorraad paracetamol met ontstekingsremmer laten voorschrijven. Overigens dacht ik niet alleen aan jou toen ik schreef 'waar blijft-ie nou?' Wie durft het aan ons te volgen?!

Overigens dacht ik niet alleen aan jou toen ik schreef 'waar blijft-ie nou?' Wie durft het aan ons te volgen?!

Ter stimulans: Het toetsenbord is mijn Herder, mij zal niets ontbreken. Het doet mij neerliggen in grazige weiden; Het voert mij zachtjes aan zeer stille wateren. Het verkwikt mijn ziel; Het leidt mij in het spoor der gerechtigheid, om des schrijvens wil. Al ging ik ook in een dal van de schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want het is met mij; de toetsen vertroosten mij. Edit: Toegegeven. Ook een beetje onder het motto: toon mij een kokosnoot en ik toon u religie. (Voor mensen die in een streek wonen waar kokosnoten de normaalste zaak van de wereld zijn: toon mij een aardbei en ik toon u religie.)

Een wormstekig brein (99 woorden) Naast de voordeur, midden in een perkje met vergeet-mij-nieten, plantte Koos een eigenhandig getimmerd bord met opschrift ‘Een wormstekig brein tegen al uw klachten. Consulten op afspraak. Tel. 06 479234’. En warempel Koos had nauwelijks de hamer naast zich neergelegd en nog in gebukte houding meldde zich de eerste cliënt. Deze smeekte stante pede om een consult. Het was een schamel geklede man van middelbare leeftijd, met een onverzorgde baard, onmiskenbaar een schandknaap met stoornis aan het orthosympatische zenuwstelsel -zo bleek later- die bij het lezen alleen al van ‘wormstekig brein’ een ejaculatie kreeg als nooit tevoren.

Maar nondeju, helemaal gemist dat je in deze spelonk bijna dagelijks op je toetsenbord zit te rammelen. Dat ga ik eens in de gaten houden.

Ik dacht al, waar blijft Angus toch.

In alle bescheidenheid, die hem voor het overige totaal vreemd was, repliceerde hij met: 'Hier ben ik.' Zijn door trivialiteiten getormenteerde hersenen haalden het nationale devies van Syldavië naar boven, uit het stripalbum 'De scepter van Ottokar' uit de reeks Kuifje. 'Eih bennek eih blavek.' in het Brussels dialect: 'Hier ben ik, hier blijf ik.' In het Syldavisch: 'Hij die kaatst, kan de bal verwachten.' Soit. De teerling is geworpen. Angus entered the building; koopt allen aandelen paracetamol, want voorwaar ik zeg u: 'Het gebruik zal toenemen. En niet zo'n beetje ook.'

Gniffel gniffel. Ik heb me een mondvoorraad paracetamol met ontstekingsremmer laten voorschrijven. Overigens dacht ik niet alleen aan jou toen ik schreef 'waar blijft-ie nou?' Wie durft het aan ons te volgen?!

Potvolblommen. (voor de overjarige hippies) Kut met peren (voor de heren). Sinds kort aanschouw ik dit forum als een psychologisch media-experiment. De opdracht 99 woorden per dag op het permanente FB portaal. Tja, dit is een forumonderwerp van een website, welke ik toch ernstig bestempelde, tot ik de humor van de leden ontdekte. Laat ik de kracht van de gewoonte eens bestuderen. Even de kat uit de boom kijken en me dan aansluiten bij de onschuldige schuldige geest die dagelijks publiceert onder de naam Dos. Wie volgt en hoeveel volgen ? Bij het aansluiten van "ene Agnus" doe ik wat onderzoekswerk en herlees ik enkele stukjes van Dos. Tot ik het "Vuilnisbak" verhaal terug onder ogen krijg. Verdorie, ik ben er met open ogen in geduikeld, als onschuldig schaap dat nog groen is achter de oren, blijk ikzelf een speelbal te zijn in een game onder de tafel. Psychologie ten top ! Ja, mijn oren ! Waarschijnlijk helaas voor mezelf, hou ik van deze online forumkamer : niet te druk en ik mis de kans om te verdrinken in een zee. Waarschijnlijk zullen de dames en heren des huizes hun opvoedend inzicht gebruiken en onder elkaar bedisselen :" Geef hen een speelkamer, dan slaan ze tenminste het servies niet stuk". Het kind in mij houdt van wat rebelsheid, maar zonder in het rond te schoppen. Ik speel graag een tijdje mee in deze afgezonderde doch oogluikend gecontroleerde ruimte, tot ik niet meer kan volgen of tot ik op het volwassen idee kom om eens een andere deur open te doen, waardoor ik misschien pas echt naar de kloten ben.

Lach eens naar het vogeltje Wie zong alweer :”als het gras twee kontjes hoog is?” Daar lagen we dan, ergens ten velde, ver uit het oog van mogelijke voorbijgangers. We hadden het ons comfortabel gemaakt tussen de hoge gewassen en genoten van de natuur en elkaar. “shttt, ik hoor iets” fluisterde ik. Mijn ongerustheid werd weggewaaid met : “dat is een vliegtuig, of zo.” Een sportvliegtuigje vloog over. Een beetje later hoorde ik hetzelfde van de andere kant, alleen wat luider. Ik zag het weer naderen. Toen de vleugels vrolijk heen en weer schommelden, maakte ik me kleiner. Liever zijn kont, dan mijn gelaat.

Non-Facebook dagboeken (1) 'Ochtendstond heeft goud in de mond,' mompelde hij. Zijn mond voelde zo droog als de gemiddelde kalkgroeve. Hij deed een poging om met listerine de smaak weg te spoelen van een groenbak die al drie weken in de brandende zon staat. Uit de wekkerradio schalde 'Immer wieder Sonntags' van Cindy und Bert, precies in de maat met het doffe dreunen in zijn hoofd. En dan te bedenken dat het pas zaterdag was. De keuze tussen een boterham en een flesje Heineken was simpel. Met de tweede slok spoelde hij een tabletje vitamine B weg. Daarna voerde hij de goudvis.

Welkom Agnus, aangename kennismaking. Het belooft hier nog gezellig te worden. [...]

Sorry, gemist. Ook aangenaam, Sarina. Ik heb me voorgenomen hier mijn zwartgallige kant te etaleren, dus voor zover de gezelligheid.

Non-Facebook dagboeken (2) Het marktplein vulde zich langzaam met de eerste kermisgangers die genoten van de middagzon. Huiverend sloot ze de luxaflex weer. Ze wierp een korte blik op de vitrinekast gevuld met schoenen en nam vervolgens plaats achter haar computer. 'Deze ga ik echt dragen,' zei ze na een half uur tegen de foto op haar bureau, waarop een jonge vrouw in carnavalskledij terughoudend naar de camera lachte. Daarna plaatste ze nog haar bestelling bij AH thuisbezorgd. In het veilige schemerdonker van haar woonkamer liet ze de versleten badjas van haar lichaam glijden en liep naar de badkamer. Blootsvoets. (Ik neem alvast een voorschot op morgen)

Non-Facebook dagboeken (3) Voor het etalageraam controleerde ze of de truttige regenjas alles verhullend was. Niet dat ze het idee had dat een van de andere bewoonsters van het studentenhuis al wakker was, maar de mogelijkheid dat een van hen na een wilde nacht nu pas thuis zou komen viel statistisch gezien niet uit te sluiten. Wanneer was zij voor het laatst naar een corpsbal geweest? Wanneer had zij voor het laatst 'hoer' uit honderden kelen tegelijk gehoord? Wanneer had ze bedacht dat Francoise een gepaste naam was? 'Hey, Karin,' klonk het schor, 'ook lekker gefeest?' Ze begon te lachen. Steeds harder. (Alvast voor maandag)