Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#150 La Luna de Xelajú

“Ik breng je naar je hostel, Luna," zei de oude Enrique. "Het is hier niet veilig voor een meisje alleen. Zeker niet als ze tjokvol rum zit." "Ik ben niet alleen," zei Luna. Ze wees naar boven, zonder de moeite te nemen haar blik af te wenden van de fles, die ze met een hand omklemde. "Ah!" zei Enrique. "La luna de Xelajú. Je vader hield van haar. Hoe vaak zou hij precies hier, waar wij nu zijn, gezeten hebben, starend naar dezelfde maan?” “Huā jiān yī hú jiǔ!” “Estás borracha. Je bent dronken. Kom.” “Voor Li Bai, de beroemdste dichter en grootste zuipschuit van mijn land, was de maan zijn beste vriend,” zei Luna. De oude Enrique knikte. “Hier in Xela is dat ook zo. ‘Hoy consuelas la pena por una morena que me abandonó’.” De oude man zwaaide erbij met zijn arm alsof hij een koor dirigeerde dat het beroemde lied van Xela zong. “Ik ben geen morena,” zei Luna droogjes. Ze nam nog een slok uit de fles en zette hem met een klap terug op tafel. “Ik ben een chinita, verdomme. Of anders een gringa. Bovendien is hij weggegaan van mij, niet andersom.” “Het gemis was er niet minder om,” zei de oude Enrique. “Op een nacht wilde Li Bai de maan in het water omhelzen,” zei Luna koppig. “Hij viel erin en verzoop.” “Je vader verkoos te sterven onder de luna van Xelajú,” zei Enrique. “De maan verzachtte zijn pijn.” Luna hees haar hoofd overeind en keek naar boven. De volle maan zond haar een minzame, zilveren glimlach door het zwarte gebladerte van de Guatemalteekse heuvelrug. Luna glimlachte wazig terug. “Kom,” zei Luna tegen de oude man. “Ik moet naar mijn kamer, slapen. Ik heb morgen een graf te bezoeken.”

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven en een originele manier om het thema te verwerken. Ik vind het mooi dat de HP Luna heet. De sfeer is mysterieus en de laatste zin "ik heb morgen een graf te bezoeken" sluit indrukwekkend af. Soms vond ik het lastig te volgen door zinnen die ik niet begreep (“Huā jiān yī hú jiǔ!” “Estás borracha.)

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Martijn H, hulde. Wat een prachtig verhaal. De zinnen die ik niet begrijp ( zie ook de reactie van Dreaming) zou mij in ieder ander verhaal hebben gestoord maar in dit geval totaal niet. Van begin tot eind was ik gegrepen. Hoop nog veel van je te lezen :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Martijn, Pekingman, prachtig verhaal. Ik las je vanmorgen vroeg en nu weer. Je roept een sfeer op die ik kan lezen van grote Centraal-, Zuid-Amerikaanse schrijvers. Einde subliem, laat je lezer zijn gang maar gaan. Zo heerlijk anders en temperamentvol. Dingetje: In je laatste alinea zeg je drie keer 'Luna'. Dat hoeft m.i. niet omdat je lezer weet om wie het gaat, c.q. je lezer is niet dom. ;) :thumbsup: :{} :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo allen, bedankt voor jullie complimenten, ik bloos er een beetje van. :-) Evenzeer, of eigenlijk belangrijker, bedankt voor de feedback. Ik kan me voorstellen dat toch een beetje een drempel is om opeens woorden in (hele) vreemde talen tegen te komen. Ik had het ook zo kunnen doen: (...) "Ah!" zei Enrique. "La luna de Xelajú. Je vader hield van haar. Hoe vaak zou hij precies hier, waar wij nu zijn, gezeten hebben, starend naar dezelfde maan?” “Tussen de bloemen één kruik wijn...” “Estás borracha. Je bent dronken. Kom.” “Voor Li Bai, de beroemdste dichter en grootste zuipschuit van mijn moederland China, was de maan zijn beste vriend,” zei Luna. (...) Gaat dit ten koste van de Chinezigheid? En is de zinsnede 'van mijn moederland China' niet een beetje stijfjes? Dit is iets om in gedachten te houden bij mijn boek, vandaar dat ik er even op doorzanik. :-)

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Als ik beide opmerkingen meeneem (en de titel en passant een klein beetje zou aanpassen) dan zou een eerste herschrijf er zo uitzien: Luna de Xelajú “Ik breng je naar je hostel, Luna," zei de oude Enrique. "Het is hier niet veilig voor een meisje alleen. Zeker niet als ze tjokvol rum zit." "Ik ben niet alleen," zei Luna. Ze wees naar boven, zonder de moeite te nemen haar blik af te wenden van de fles, die ze met een hand omklemde. "Ah!" zei Enrique. "La luna de Xelajú. Je vader hield van haar. Hoe vaak zou hij precies hier, waar wij nu zijn, gezeten hebben, starend naar dezelfde maan?” “Tussen de bloemen één kruik wijn...” “Estás borracha. Je bent dronken. Kom.” “Voor Li Bai, de beroemdste dichter en grootste zuipschuit van mijn moederland China, was de maan zijn beste vriend,” zei Luna. De oude Enrique knikte. “Hier in Xela is dat ook zo. ‘Hoy consuelas la pena por una morena que me abandonó’.” De oude man zwaaide erbij met zijn arm alsof hij een koor dirigeerde dat het beroemde lied van Xela zong. “Ik ben geen morena,” zei Luna droogjes. Ze nam nog een slok uit de fles en zette hem met een klap terug op tafel. “Ik ben een chinita, verdomme. Of anders een gringa. Bovendien is hij weggegaan van mij, niet andersom.” “Het gemis was er niet minder om,” zei de oude Enrique. “Op een nacht wilde Li Bai de maan in het water omhelzen,” zei Luna koppig. “Hij viel erin en verzoop.” “Je vader verkoos te sterven onder de luna van Xelajú,” zei Enrique. “De maan verzachtte zijn pijn.” Luna hees haar hoofd overeind en keek naar boven. De volle maan zond haar een minzame, zilveren glimlach door het zwarte gebladerte van de Guatemalteekse heuvelrug. Luna glimlachte wazig terug. “Kom,” zei ze tegen de oude man. “Ik moet naar mijn kamer, slapen. Ik heb morgen een graf te bezoeken.”

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@Martijn nog beter :thumbsup: Vraag me nog 1 ding af. Je schrijft 'Het gemis was er niet minder om' zou tt niet beter zijn ' Het gemis is er niet minder om' ?

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Martijn nog beter :thumbsup: Vraag me nog 1 ding af. Je schrijft 'Het gemis was er niet minder om' zou tt niet beter zijn ' Het gemis is er niet minder om' ?
Nee, ik heb bewust 'was' geschreven. Het gemis is het gemis van de vader die zijn dochter al die jaren heeft gemist. Maar de vader is inmiddels dood, dus vandaar de verleden tijd.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De herschrijf is prettiger. Ik vind het een mooi sfeervol verhaal. Het internationale karakter er van maakt het bijzonder. Benieuwd naar het boek!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind de herschrijf een stuk fijner en duidelijker lezen. :) De zinnen dragen voor mij nu bij aan de mysterieuze sfeer zonder me te storen omdat ik me afvraag wat er staat.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een paar dagen geleden, dacht ik aan Thierry Baudet. Hij begon plotseling in het Latijn te praten; ik dacht wat is hier aan de hand? Nu het grote misplaatste vooroordeel is verdwenen en ik je tweede versie las vind ik het gewoon een mooi verhaal. Dag Martijn, dankjewel.