# 150 De maan is vol

Per ongeluk stoot Venus haar prosecco om. ‘Moet mij weer gebeuren.’ Ze zoekt een tissue in haar handtas. ‘Hey, wil je een nieuwe?’ komt er vanaf het eind van de bar. Venus doet alsof ze het niet heeft gehoord. ‘Schoonheid, hey hallo, wil je wat “burp” van me drinken?’ ‘Nee, je hebt te veel gedronken. Laat me alsjeblieft met rust.’ ‘Ik ben natuurlijk weer niet goed genoeg voor Venus, he? Kan ik er wat aan doen dat ik kraters in mijn gezicht heb. Als het Zonnetje in huis was geweest, dan had je wel, ja, gezegd. ‘Hij is tenminste een grote ster, niet zo’n dronken loser als jou.’ ‘Ach, laat ook maar, ik moet toch even wat maanstof afschudden.’ Na zijn toiletbezoek is Venus verdwenen. Het café is op de kastelein na, uitgestorven. ‘Nou wat een zwart gat hiero, Marcellino, doe mij nog een Jupiler.’ ‘Ik dacht dat die vanavond niet komt, had een wedstrijd, geloof ik.’ ‘Jupiler! Niet Jupiter.’ ‘Ah sorry, ik dacht dat je ook een fan was.’ ‘Hoe kom je daar bij?’ ‘Met al die manen die constant om hem heen hangen.’ ‘Dat zijn vieze meelopers. Mij niet gezien.’ Dan valt zijn oog op de tv die boven de bar hangt. Er draait een Disneyfilm met Mickey en Pluto. ‘Daar nog zo’n uitslover. Speelt in honderden films. Weet nog goed dat we hem voor dwerg uitmaakten.’ Marcellino zet hem een biertje neer. ‘Is het laatste. We gaan zo sluiten.’ ‘Prima. Ik moet dadelijk nog ergens mijn licht over laten schijnen.’