#150- Herinnering

Herinnering Champagne bubbles sparkelen in haar glas. In zijn zwemshort had hij de fles op spectaculaire wijze gesabreerd. Enthousiast had ze gejuicht. Ze neemt een slok en zet het glas naast zich op de tafel tussen de kaarsrechte vlammetjes in de glazen waxinehouders. Zittend tussen zijn benen leunt ze met haar rug tegen hem aan op het zonnebed. Gedachtenloos kriebelt ze met haar vingers over zijn harige bovenbeen. Zijn handen rusten op haar buik. In het verlichte zwembad dobbert de champagnefles rand met de kurk er nog in. Het stromende water kabbelt tegen de zijkant. Het is een heldere nacht en de maan is perfect. Ze sluit haar ogen. De tweede volle maan na haar zus' zelfmoord. Ze krijgt kippenvel en knijpt onbewust in zijn bovenbeen. Nee, ze wil er niet aan denken. Hij kreunt, trekt haar dichter tegen zich aan en kust haar nek. Langzaam friemelen haar vingers omhoog de pijp van zijn zwemshort in. Over de dunne stof van haar witte blouse strelen zijn handen omhoog, zijn duimen raken haar tepels. Speels knijpt hij erin. ‘Is het zo heet of ben jij het?’ ‘Je kan mij niet overal de schuld van geven.’ Ze probeert boos te klinken. Hij lacht. 'Het is één van die zeldzaam perfecte zomernachten.' Ze draait zich om in zijn armen en glimlacht, 'Laten we er één van maken om nooit te vergeten.'