Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#148 De trein die niet kwam

Marieke haastte zich. Ze moest de laatste trein halen, maar was te laat vertrokken. Zoals altijd eigenlijk. Ze trok haar mooiste jas aan, een lange mantel van beige katoen. Ooit gekregen als cadeau van Johan. Aan Johan denken deed pijn, maar ze kon het niet laten. “Waar ga je naartoe?” Zuchtend draaide Marieke haar hoofd richting de slaapkamer. Haar poging om zo stil mogelijk het huis te verlaten, was mislukt. “Ik ga naar moeder.” “Blijf je niet te lang weg? Je moet me nog helpen me te wassen en ik wil niet te laat naar bed.” “Natuurlijk Steven, maar ik heb haast, ok? Tot straks.” “Tot straks dan. Blijf niet te lang weg hé!” Om haar ergernis te beteugelen, richtte ze haar aandacht op het uitzoeken van passende schoenen. De bruine laarzen pasten niet onder haar beige jas, haar blauwe enkellaarsjes moesten eigenlijk nog naar de schoenmaker… Uiteindelijk trok ze haar chique zwarte pumps aan, griste haar sleutelbos van het kastje in de gang. Haar trouwring liet ze achter. In haar haast vergat ze de voordeur op slot te doen, maar waarom zou ze ook? Met zestig kilometer per uur raasde Marieke over de dertig-weg. Ze kon het nog halen! Volgens de ingebouwde klok op haar dashboard had ze nog vijf minuten. Bij de spoorwegovergang stapte Marieke uit de auto. Opgelucht dat ze het gehaald had, ging ze langs het spoor staan, wachtend tot haar trein zou komen. Tien minuten wachtte Marieke langs het spoor. Er passeerde geen andere auto’s. Ze was helemaal alleen. Eindelijk. Op haar smartphone controleerde ze of er vertraging was. Het duurde lang voordat de woorden die Marieke las écht tot haar doordrongen. "Door een ongeval met een persoon rijdt deze trein vandaag uitzonderlijk niet…"

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach nee hè? Wat een treurig einde! Ik begrijp dat ze bij haar man wegvlucht naar Johan, maar dat die dus onder de trein is gekomen. Een ding begrijp ik niet: waarom dat getreuzel met de juiste schoenen als ze zo in tijdsnood zit? En verder vraag ik mij af of je aan het begin al moet zeggen dat ze de laatste trein moest halen en dat ze zo als altijd te laat vertrok. Wat gebeurt er als je dat weglaat? En een vraag: waarvoor zijn al die witregels tussen de zinnen? En aan het einde: 'Eindelijk' na [ze is helemaal alleen]. Is dat wel passend? Ze hoopt toch Johan te zien?

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik dacht al direct aan een 'uitgewoonde' mantelzorger ... . Ze wilde toch nog iets van haar leven maken. Maar is het wel de oplossing om je man ongewassen achter te laten. Dat idioot zenuwachtige gedoe met die schoenen duidt er al op dat ze overspannen is. Als ze weg wilde waarom dan de laatste trein; enfin zo neem je me mee in een overspannen verhaal. Met gezonde spanning heb ik je verhaal gelezen Tim.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Spannend slot Tim. Ik schrok echt toen ik het plan van Marieke doorhad. Gelukkig mislukte het door toedoen van een ander die hetzelfde plan had. Hopelijk gaat ze weer snel naar haar Steven terug. Die heeft haar hard nodig. Het contrast tussen de rust bij het weggaan en het zenuwachtig zoeken naar de juiste schoenen in deze omstandigheden vind ik prachtig. Enkele kleine dingetjes: "Er passeerde geen andere auto’s: passeerde moet met n. "... rijdt deze trein vandaag uitzonderlijk niet…": moet volgens mij zijn: bij uitzondering niet ... (of is dat misschien Vlaams?) :o

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een vlot geschreven verhaal met een spannend slot. Is het 'helaas' of 'gelukkig', dat de laatste trein niet rijdt? Voegt de 1e alinea iets toe, of zou het weglaten ervan de trekkracht van het verhaal vergroten? Voor mij wel. Graag gelezen Groet Connie

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Tim, . Als ik het goed begrepen heb, kan Marieke haar geliefde Johan niet vergeten. In haar mooie jas, gekregen van Johan, wil ze onder trein springen. Een streep door de rekening. De trein waar ze onder wil springen rijdt die avond niet. Gaat ze terug naar haar huidige partner om hem te helpen zich te wassen? :rolleyes: Ik zou als ik haar was, verder rijden naar een leven beter . :o Een heel mooi verhaal, maar naar mijn smaak iets te chaotisch van opbouw. Dat gedoe met de schoenen is er te veel aan. Het breekt de goed opgebouwde spanning. En inderdaad, de eerste zin kan beter weg. Maar...het is en blijft een mooi verhaal. :)

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal met een dramatisch einde waar je met de tijdsdruk op afkoerst. Zoals je ziet reageren lezers verschillend. Ik verwacht van dit personage iets meer gevoel in de zin van lichamelijke reacties. Nu komt het me wat vlak over en dat vind ik jammer, omdat door wat meer haar lichamelijke reacties - niet te veel - erin te stoppen, de scène met de schoenen wel spanningsverhogend wordt. Je bent volgens mij vooral met het beeld bezig geweest, wat je voor je zag. Proeven, ruiken, voelen leent zich goed voor dit verhaal en brengt de lezer dichterbij. Maar misschien heb je dan meer woorden nodig dan 300.