#147: midzomernacht

@schrijven maar , de eerste en tweede alinea beginnen allebei met 'Hij, wat mij doet haperen. Voorts zie ik niet helemaal hoe de inhoud van de derde alinea een verbindende rol heeft tussen de twee andere: de herinnering van zijn betovering en zijn angst. Wat voor functie hebben de kastanjebollen afgezien van het achterlaten van pijnlijke voeten? Net als anders vind ik je schrijfstijl mooi afwisselend en ik lees je stukken graag. Groet Connie PS niet in staat stoppen》》》te stoppen

Met de eerste zinnen ben ik gepakt en trek je mij het verhaal binnen. De verraderlijke maar o zo verraderlijke vrouw die hij niet kan weerstaan en die hem het verval in trekt. De derde en 4e alinea vind ik moeilijker lezen. Dus ik kwam nog een keer terug om ze goed te bevatten. Je schetst weer mooie beelden. Ik heb je verhaal dan ook met veel plezier gelezen.

Schrijvenmaar, ... een fijn boeiend verhaal. Voor al de tweede alinea: hij denkt nee, maar voelt ja, herkenbaar. En dan de derde alinea: stug doordoen door beter weten in. Tenslotte blijkt het een droom te zijn. Dat kan een geweldige opluchting zijn. Met plezier gelezen.

Dag schrijvenmaar, Als ik het goed begrijp schets je hier een dansend paar tijdens de midzomernacht. Fantasie en droom en werkelijkheid voegen zich aaneen tot een sprookjesachtig verhaal dat ik graag gelezen heb. :nod:

knap verzonnen maar voor mij wat lastig te lezen. Bij de eerste alinea viel ik over 'dus' en zocht ik naar wat die moeder in het verhaal deed. De laatste alinea kan ik niet volgen behalve dat het een droom is. En toch lees ik de verleiding en de romantiek en vind ik het knap gedaan. Ik ben ook niet zo van de fantasy dus ligt ongetwijfeld aan mij en niet aan jou.

Het is op zich geen makkelijk verhaal, i-Kat, dat ligt zeker niet aan jou. Het is zoals Blavatski opmerkt een samenvoegen van fantasie, droom en werkelijkheid. En dan nog een beetje symboliek en allusie erbovenop. Ligt waarschijnlijk vooral aan mij dus, dat ik dat allemaal in één kort verhaal wilde stoppen. Ik denk dat dat ook voor Connie het probleem was. De laatste alinea is een verwijzing naar Shakespeares Midzomernachtdroom -mijn associatie bij zonnewende, na midzomernachtsfeest- waarin Puck een man van een ezelskop voorziet en vervolgens zorgt dat Feeenkoninging Titania verliefd op hem wordt. Als je dat niet weet is het inderdaad niet echt te volgen. Aan het eind van Shakespeares stuk besluiten maar liefst vijf personages dat wat ze die nacht in het bos hebben meegemaakt een droom moet zjn, maar wie heeft er ooit gehoord dat vijf verschillende mensen op hetzelfde moment dezelfde waanzinnige droom hebben? Daarom zou de conclusie die mijn hp trekt uit het zien van Puck eigenlijk direct weer in twijfel getrokken moeten worden. In de eerste alinea probeerde ik juist een vanzelfsprekendheid te creëren die er evident niet is door het gebruik van ''dus' en de suggestie dat alle moeders als vanzelfsprekend hun kinderen waarschuwen dat blootvoets dansende dames weleens gevaarlijke feeën zouden kunnen zijn, alsof dat dagelijkse realiteit is. In de tweede alinea is hij betoverd, maar onwetend daarvan, in de derde komt de pijn en daarmee het besef van die betovering, waar hij in de vierde vanaf wil. Het is de bedoeling dat aan het eind je nog altijd niet weet wat nou waar is en wat niet. Het gaat over verleiding, geloven, iets voorgespiegeld worden, jezelf iets voorhouden, ach, over zoveel eigenlijk ... en natuurlijk gewoon om een sprookjessfeer. Hartelijk dank voor jullie reacties!

Je hebt hierboven een hele uitgebreide toelichting gegeven en daar heb ik niet aan toe te voegen. Wel vind ik het feit dat je elementen van Shakespeare gebruikt samen met jouw eigen woorden, getuigen van groots schrijversschap. Het was geen een voudig onderwerp, ook moet het thema je liggen. Maar daar heb jij een mooie tekst van gemaakt. Chapeau!

Bedankt voor je mooie reactie, Maddbrug. Wil je wel geloven dat ik echt even dacht dat je 'getuigen van hoogmoed' zou schrijven? En dat terwijl ik toch weet dat je dat waarschijnlijk niet zou schrijven als je het dacht. Waarmee ik maar zeggen wil dat ik het een bijzonder compliment vind, wat jij me daar geeft. :o

@Connie: ik heb een hij weggetoverd ... maar daardoor is er wel één bijgekomen :confused:

Schrijvenmaar, voor mij zijn de verschillende starten van de alinea's makkelijker leesbaar. Het voelt vloeiender. Overigens was ik op zoek op internet al een heel eind gekomen met de invulling van je personages. Maar dat verklaart voor mij niet de tekst van de derde alinea, waarin hij zijn voeten kapotgedanst heeft op de kastanjebollen. Het blijft dus nog een beetje een mysterieus sprookje voor mij :) Groet, Connie

Het blijft dus nog een beetje een mysterieus sprookje voor mij :)

en dat is nou precies de bedoeling! de hp heeft zelf ook geen idee hoe hij daar terecht komt, en voor je je schoenzolen helemaal weggesleten hebt, heb je er wel aardig wat uurtjes dansen opzitten ... maar ja, als je eenmaal betoverd bent ... leuk dat je nogmaals langskwam! Lisette

Ik zie het helemaal voor me, ik zat er middenin. Prachtig zonnewende verhaal!

De toelichting is zeer verhelderend, ik had al wel zo'n vermoeden maar ben geen Shakespeare kenner en heb ook niet gezocht dit keer. Ik blijf fan van je schrijfsels ook al is deze niet helemaal in mijn smaak. Top gedaan dus!

Schrijvenmaar, ik lees je nu net, heel bijzonder sprookje en idd aan het einde kan ik niet zeggen wat waar en werkelijkheid is. De eerste alinea met de waarschuwing van de moeders vind ik weer heel mooi gevonden en je laat goed de hp's pijn zien en trek je hiermee de lezer 'de werkelijkheid' weer in. Knap gedaan!

Bedankt voor jullie reacties!