# 145 Ouder

@Willemina, zonder nadere toelichting maak je duidelijk dat een kind hier eerder volwassen moet zijn. Enerzijds om voor haar moeder te zorgen, anderzijds om haar vader op zijn plaats te zetten. Ze reageert heel adequaat. Door de tweedeling is de zorgzame dochter en de zichzelf beschermende dochter goed naar voren gekomen. Mooi gedaan.

Verhuisperikelen al in gang? Groet Connie

@Willemina Wow ;)

Een eerdere bijdrage had soortgelijke invalshoek met dat verschil dat die shockeerde en jij zeer subtiel deze schrijnende situatie neerzet. Ook van jouw zeer goed geschreven verhaal onder de indruk :thumbsup:

Willemina, het spijt me. Na een paar maal lezen begrijp ik nog steeds niets van je verhaal, ook niet de relatie met de schrijfopdracht. Nadat Hp besloten heeft om met de fiets van haar moeder naar Guusjes school te gaan, zit ze na de witregel ineens op de wc. Waarom krimpt haar maag samen als ze de sleutel in de voordeur hoort omdraaien? Als de voordeur naast de wc staat, heeft ze op dat moment naar mijn idee nog tijd genoeg om haar broek op te trekken, zo ze dat zou willen. Vreemd dat die man na binnenkomst meteen naar de wc gaat; heeft hij hoge nood? Dat blijkt nergens uit. Nog vreemder klinkt het mij in de oren dat die man haar, terwijl ze de broek nog optrekt, ter begroeting vol op de mond zoent. Als het haar vader niet is, wie dan wel? En waarom neemt ze hem de sleutel af en zegt ze dat hij haar vader niet is? Er wordt hier vaak in raadsels geschreven; als lezer baal ik daar wel eens van.

@Willemina, bijna een gezapige intro om naar een heftige scène over te schakelen. Brood 'wegspoelen' met thee vind ik eerder passen bij een ouder (tandeloos) persoon dan een jong meisje. Waarom pakt zij zijn huisdeursleutel uit zijn hand is een vraag die bij me opkomt. Ik neem aan dat zij haar eigen sleutels heeft. En een man die het toilet binnenkomt, vol op den bek zoent laat zich zijn sleutels afpakken? Door deze brute actie denk ik ook niet dat zijn handen slap zijn. De man laat zich manen? Terwijl ik zijn misbruik in de tekst proef? Een verwonderlijke tekst die de nodige vragen bij me oproept. Had ik maar eens minder vragen. ;)

Ik voelde dat er iets niet klopte maar zag ook niet een relatie met het onderwerp. Ik herlees het nog eens misschien snap ik het dan beter.

Willemina, ... het eerste deel begreep ik in een keer. Oudere zus is de zorgzame. Ik begrijp nu dat dat komt door van twee verhalen - of een deel uit een groter verhaal - voor een schrijfoefening te laten doorgaan.

Hallo Wilhelmina. Een verrassend verhaaltje. Ik ben aan deze reactie begonnen vóór ik de opmerkingen van anderen had gelezen. Ik vond het een een sterk (inmiddels aangepast?) stukjeen je had me vreselijk nieuwsgierig gemaakt naar de omstandigheden tussen de (stief-?)vader en de dochter (Misbruik? Mishandeling? Dronkenschap?) en naar het vervolg. Horen we dat nog? Na het lezen van jouw reactie op DOS is me nog meer duidelijk geworden. Mijn complimenten. :o

Wat mij betreft een sterk en glashelder verhaal, Willemina. Ik heb me over elke vraag die door mijn voorgangers hier gesteld is, verbaasd, want voor mij staat het er echt ontzettend duidelijk, pijnlijk en schrijnend. (Dat het zijn autosleutels zijn, had ik er dan niet specifiek bij bebgrepen, maar dat het kind de volwassene een stukje verantwoordelijkheid afneemt, dat had ik er in gelezen) Alleen bij het einde had ik mijn twijfels, het manen van het kind heeft voor mij iets onwaarschijnlijks.

* Allen Verrassend hoe verschillend dit fragment door iedereen werd gelezen en begrepen, of juist niet werd begrepen. Het roept bij mij wel wat vragen op, onder andere deze: moet je als schrijver altijd door iedereen begrepen worden? En: hoe komt het dat voor de één een bepaalde tekst glashelder is en dat een ander over diezelfde tekst zegt dat die onbegrijpelijk is. Van een gedicht kan ik dat nog begrijpen maar van een stukje proza ... ?

moet je als schrijver altijd door iedereen begrepen worden? En: hoe komt het dat voor de één een bepaalde tekst glashelder is en dat een ander over diezelfde tekst zegt dat die onbegrijpelijk is. Van een gedicht kan ik dat nog begrijpen maar van een stukje proza ... ?

Het eerste stuk vind ik mooi geschreven en heel helder. Het is duidelijk dat de dochter voor haar moeder en haar jongere zusje zorgt. Voor mij mist er een overgang tussen het eerste en tweede stuk. Ze besluit op mama's fiets te gaan, daardoor ben ik in mijn hoofd eigenlijk al buiten bij de fiets, maar dan zit ze zonder inleiding op de wc. Wat op zich niet gek is, maar het voelt als een abrupte overgang. Het stuk met de 'vader' is wel weer goed neergezet. Het roept vragen op en het versterkt het ongemakkelijke gevoel en idee dat er iets mis is in dat gezin (wat in de eerste alinea al opgeroepen werd). De dochter komt erg volwassen over, voor mij is de link met de schrijfopdracht dan ook zeker duidelijk.

Daarnaast heb je als schrijver niet alles in de hand. Hier op dit forum heeft een ieder een bepaald verwachtingspatroon ontwikkeld bij de vaste deelnemers. Ook de persoonlijke beleving/ ervaring ( die je als schrijver niet kan weten) van de lezer speelt een rol tijdens het lezen en de 'mood' waarin men leest. :ontopic: De kern van jouw verhaal is bij een ieder overgekomen. Het thema is duidelijk. De invulling van deze korte scene werd anders geïnterpreteerd. Dat is voor jou het leermoment. :thumbsup: Kan je hier wat mee?

moet je als schrijver altijd door iedereen begrepen worden? En: hoe komt het dat voor de één een bepaalde tekst glashelder is en dat een ander over diezelfde tekst zegt dat die onbegrijpelijk is. Van een gedicht kan ik dat nog begrijpen maar van een stukje proza ... ?

Iedereen heeft zijn eigen achtergrond(informatie) en gebruikt die om de tekst in te vullen; soms helpt een persoonlijke associatie bij een doodgewoon woord een heel helder verhaal om zeep, omdat het de gedachten nou eenmaal een totaal verkeerde kant op stuurt. Daar doe je als schrijver niets aan. Ik denk dat je moet blijven afvragen wat je zegt en waarom je dat (zo) zegt. Sommige dingen zijn inderdaad voor jezelf soms zo vanzelfsprekend dat je vergeet dat het dat niet voor iedereen is (ik kwam ooit met een dikke lip op college en antwoordde doodkalm toen ernaar gevraagd werd dat dat door een schop veroorzaakt was. Omdat ik het me niet anders kon voorstellen dan het gebeurd was, nl liggend in het zwembad toen de persoon die ik juist begon in te halen plotseling uitweek voor een tegenligger aan zijn andere kant, duurde het even voor ik de schok van de vrager begreep, die bij schoppen geen moment aan een zwembad dacht en zich derhalve afvroeg wie mij een high kick in de smoel had gegeven), daar moet je altijd op verdacht blijven, maar van sommige dingen moet je naast je neer kunnen leggen: als je dit niet begrijpt, is dit verhaal niet voor jou geschreven. Volgens mij.