#145 - Spelen

Hoi i-Kat, mooie wandeling over memory-lane! Van de verhuizing als kind van Rotterdam => Limburg, opeens in het bejaardenhuis. Gaat de tijd echt zo snel als je naar landelijk Limburg verhuist? Moet haast wel, ik las vanavond dat Dos uit het Geuldal ook al honderd is... ;) i-Kat, je hebt de sfeer prachtig neergezet, complimenten daarvoor! :thumbsup:

i-Kat, ... wat een leuk gevonden beeld, omgezet van jong naar oud. Wat ik niet begrijp, je moeder kon beter ademhalen en jij kreeg minder lucht. Zij kreeg meer ruimte en jij astma? Je had toch wel vriendinnetjes. Met plezier gelezen

Hallo I-Kat, als rasechte Limbo doet het mij toch pijn aan mijn hart dat je in mijn geliefde provincie geen lucht kreeg ;) Laat je niet van de wijs brengen dat is geen vla ;) Even zonder flauwekul ondanks de luchtige toon in het begin van je verhaal is het schrijnend. Knap gedaan hoe je in weinig woorden ons in het hoofd van de demente HP krijgt met haar vrij heldere en levendige herinneringen van toen en de mist van het heden. :thumbsup:

i-kat, Heel mooi en beeldend in een sobere stijl. Die heeft mijn voorkeur omdat de verbeelding vd lezer wordt geprikkeld (minder schrijven - meer oproepen) paar dingetjes: de 1e zin is overbodig, begin zonder uitleg.

We gingen verhuizen

- we verhuisden Hier leg je wel uit:

Ik had telkens één beste vriendin maar in totaal zijn het er maar drie geweest

laat die 'maar' conclusie aan de lezer, laat deze korte variant even op je inwerken: 'Ik had telkens één beste vriendin. In totaal waren het er drie.'

@Ton: na Limburg vergeet je alles, dat kan dan een positieve uitleg zijn vooral voor Nancy ha ha @Riny: dank je wel, mevrouw de Wit kon niet zo goed aarden in Limburg, voer voor een nieuw verhaal! @Nancy: Limburg is mooi maar mevrouw de Wit kon haar draai niet vinden en natuurlijk is die vla jouw Zwarte Kip, ik heb me zeker laten inspireren door jouw prachtige verhaal waarvoor dank!! @janpmeijers ik ben erg blij met jouw feedback en heb het ook gelijk aangepast, het zijn nu 2 vriendinnen in plaats van 3 en dat wilde ik ook eigenlijk schrijven om aan te geven dat contacten maken moeilijk was voor HP maar ik kwam er niet uit doordat ik het woord telkens op had genomen. Ik hoop dat het zo beter overkomt. Blij met je positieve reactie!!

@I-Kat je reactie naar Ton doet me deugd of toch niet :o :? Blij dat de 'Zwarte Kip' je geïnspireerd heeft maar belangrijker is dat je een goed verhaal hebt neergezet en met de feedback van Jan P verwerkt is het helemaal af. :thumbsup:

Dag i-kat, Een heel mooi verhaal. Dat van de boxer vind ik grandioos. Ik zie het voor me. Tja, verhuizen, het is me wat en dan opnieuw een vriendinnetje krijgen. Ik herinner me dat ook.. Je verhaal leest inderdaad beter met de suggestie van Janp. Graag gelezen. :o

@i-Kat, zie je wel, jij twijfelaarster, je hebt gewoon weer een goed verhaal neergezet. :nod:

Mooi verhaal. De herinneringen uit de jeugd die nog springlevend zijn, terwijl het heden niet meer wordt herkend. Met veel plezier gelezen.

Ik weet alles nog.

Die opening zou wat mij betreft mogen blijven staan, omdat hij ook het verzet - al dan niet tegen beter weten in - van een dementerende kan verwoorden. Misschien is een uitroepteken zelfs op zijn plaats.

Dank je wel schrijfcoach Blavatski, leuk dat het herkenbaar is maar ook pijnlijke herinneringen. Hoort er bij. Mili, dat is lief! Angus, ik was ook wel content met die eerste zin. En door die zin kwam het verhaal los. Was inderdaad bedoeld als verzet, mij maken ze niet gek hier. Een uitroepteken ga ik over nadenken, misschien te dik er boven op. Heel blij met je positieve reacties omdat ik je schrijfsels bewonder.

@i-Kat, mooi beeld heb je neergezet van een heel verdrietige situatie. Knap gedaan,. Complimenten, groet, Connie

Mooi geschreven. Je neemt me echt mee in het verhaal, de sfeer is goed beschreven. Wel vind ik de overgang van vroeger naar het bejaardenhuis wat vlot, ik had graag meer willen lezen over het 'vroeger' gedeelte. Met plezier gelezen!

Ik vind het een mooi verhaal en de laatste alinea vind ik prachtig. Wat zitten er veel oude mensen hier, wie is mevrouw de Wit? De vla, de dochter die langs komt terwijl mevrouw gewoon buiten wil spelen. Heel mooi en inlevend geschreven. De eerste twee alinea's vind ik wat lastiger. Ik kom er niet echt bij waar het over gaat, heden en verleden lopen door elkaar en ik krijg niet echt door hoe oud degene die terugkijkt nu is (of in dit geval: denkt dat ze is / zich voelt). Ik vind het begin niet zo prettig lezen. Hoewel als ik de laatste alinea lees ik het wel beter begrijp en kan plaatsen. De eerste zin vind ik wel erg mooi in combinatie met het einde: ik weet alles nog.

Connie, dank je wel...sorry dat het zo verdrietig is, ik ga liever voor de humor. Brenda, het is vlot maar ik vind het wel passen bij de kortstondige flarden van helderheid die mevrouw de Wit heeft. Ik vind het wel een leuk idee om meer over dat verleden te schrijven maar dan in een ander verhaal. Misschien laat ik mevrouw de Wit nog eens terug komen Dreaming, dank voor je fijne reactie. Ik ben eigenlijk wel blij dat het zo overkomt want ik wil de ongrijpbare situatie van dementie weergeven. Het moest er in het begin niet te dik bovenop liggen vond ik. Mevrouw de Wit denkt dat ze alles nog weet maar is dat 5 minuten later al weer kwijt.

Heel mooi, i-Kat :thumbsup: Bij de laatste alinea kreeg ik kippenvel.

Bedankt voor je fijne reactie Meta, heel blij mee! Ik vind het heel bijzonder als mensen geraakt worden door mijn schrijfsels.

Brenda, het is vlot maar ik vind het wel passen bij de kortstondige flarden van helderheid die mevrouw de Wit heeft. Ik vind het wel een leuk idee om meer over dat verleden te schrijven maar dan in een ander verhaal. Misschien laat ik mevrouw de Wit nog eens terug komen.

Dat is zeker waar. Daarnaast was de opdracht natuurlijk ook maximaal 250 woorden, dus veel meer had waarschijnlijk ook niet gekund ;)

Ach! Mooi verhaal i-kat, waar ik dan altijd 'ach god', bij zeg!

Als ik je verhaal goed begrijp, i-Kat, is de ik-persoon een oude demente vrouw die haar eigen naam niet meer kent, maar wel alles als drie-jarig meisje weet te herinneren? Ik vind het eerlijk gezegd bijna onwaarschijnlijk dat je zulke details als drie-jarige nog zou kunnen weten. Ik in ieder geval niet. Maar het is wel indrukwekkend weergegeven.

Maddy, dank je! Ik dacht dat zelf ook toen ik het schreef... Jules, klopt en het is verbazingwekkend hoe het geheugen kan werken. Mijn eerste herinneringen zijn van 3 jaar en dementerende denken in flarden is mijn ervaring. Juist de vroegste herinneringen blijven helder, ze worden vaak weer kind. De details kunnen verzonnen zijn, dat weet je nooit tenzij je er bij was. De vraag is hoe echt mijn herinneringen zijn. Mateloos interessant vind ik het brein! Dank voor je aandacht!

Hee i-Kat, Leuk verhaal heb je geschreven. Leuk dat je met de tijd waarin we ons bevinden speelt. Als ik je een tip mag mee geven, probeer iets minder te beschrijven. Vaak doet de lezer dit toch al in zijn hoofd. Bijvoorbeeld het houten vogelhuisje. Ik denk dat iedereen die aan een vogelhuisje denkt, hout voor zich ziet. Vaak maakt het voor de meerwaarde van het verhaal ook niet veel uit, tenzij je gevlekte boxer later in de tekst 'verloren' lijkt in het water, doordat zijn vlekken er hetzelfde uit zien als het kroessige water (ik zeg maar iets), gaat het de lezer vooral om de boxer zelf. Ik beeld me bijvoorbeeld zijn verwarring in, als hij er achter komt dat het kroes geen gras is, of bedenk zijn gezicht als hij uit het water komt. Zijn vlekken dragen niet bij aan de climax van dit moment, dus zou je jezelf kunnen vragen of ze wel nodig zijn. Ik vind het wel een mooie scene trouwens! Een kleinigheidje, "Ik ruik het versgemaaide gras, en de bloemen in het park." Zou ik persoonlijk omdraaien. Ik ruik de bloemen en het vergemaaide gras. Anders zou het kunnen lijken of je versgemaaide bloemen ruikt. Over het algemeen, mooi begin. Sterk einde. Je hebt gevoel bij de hp en je slot alinea komt terug op de eerste zin, dat maakt een geheel. Graag gelezen!

Hoi mjjbogert, grappig wat je opmerkt, zijn precies dingen waar ik over twijfelde, ziet een lezer het hout voor zich zoals ik dat zie, ik realiseer me nu dat ik dat anders had kunnen doen. Alleen vogelhuisje klonk te simpel. Het was er een op een driepoot van stevig rond hout waar ik onder kon zitten. Dat had ik kunnen schrijven. Gevlekte boxer vond ik nodig omdat de meeste boxers egaal lichtbruin lijken te zijn en dat gevlekte geeft het iets speels. Maar jouw idee spreekt me aan! En ook bloemen en gras omdraaien is een goede technische tip waarvoor dank! Fijn dat je langs kwam, blij met de suggesties.

Onder zitten vind ik een hele goede! Mensen nemen alles waar/onthouden objecten op basis van hun eigen lichaamsgrootte. Ik weet niet of het volgende echt zo is, maar daarom voelt het voor mij iig alsof beschrijvingen op basis daarvan extra levendig overkomen. Zo groot als mijn hand, komt tot mijn borst etc. Graag gedaan hoor. Fijn dat je het waardeert. Tot volgende week!

Een realistisch geschreven verhaal. Idd herinneren oude mensen zich heel goed de details van vroeger. Daarom vind ik ze ook nut hebben. De vorm is origineel en bouwt het verhaal van het verleden naar heden goed op. Daarin heb je de herinneringen goed gebruikt. Het leest vlot. :thumbsup:

Leuk gedaan, met simpele, invoelbare herinneringen (ik zou nooit een gevlekte boxer voor me gezien hebben als je het niet geschreven had en vind hem veel leuker dan een effen exemplaar). Het 'Ik wil buitenspelen' tussen aanhalingstekens vind ik wat ongelukkig, omdat het qua vormgeving nu lijkt alsof de verzorgende het zegt.

Marietje dank je wel, blij met je positieve reactie. Schrijvenmaar fijn dat gevlekte bij jou wel het gewenste effect heeft gehad, blij mee! Jouw laatste reactie begrijp ik maar hoe kan het beter zonder dat het te uitleggerig over komt? Ik ben er van uit gegaan dat het duidelijk zou zijn vanwege de opbouw van de zin die er aan vooraf gaat. Er is geen vertelstem in dit verhaal, zij denkt en hoort iemand wat zeggen en zegt vervolgens zelf wat. Benieuwd naar de mogelijkheden.

Mijn eerste idee is: laat het haar gewoon denken ipv zeggen.