Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#144 Het was niet zo erg

“Wat komt er in je op?” Ik knipper met mijn ogen. “Dat ik me aanstel.” “Oké, concentreer je daarop.” Haar lange, slanke vinger gaat van links naar rechts. Mechanisch volg ik de bewegingen. Traumaverwerking, ik? Er is niets gebeurd. “Wat komt er nu in je op?” Haar hand stopt. “Dat ik zou willen dat jij je tijd aan iemand anders besteedde, iemand die een echt trauma heeft.” “Blijf bij dat gevoel.” Haar vinger zwaait heen en weer als een metronoom. Mijn ademhaling gaat steeds sneller. “Wat komt er nu in je op?” “Ik zou willen dat mama haar tijd aan iemand anders had besteed. Dat ze niet had gezegd dat, dat –“ de woorden haken zich vast in mijn keel en weigeren naar boven te komen. “Hoor maar in je hoofd wat je moeder tegen je zei.” De nagels van mijn rechterhand boren zich in mijn arm. ‘Was je maar nooit geboren! Ik heb alleen maar last van je, je kan helemaal niets!’ De vinger van de therapeute wordt wazig. ‘Ik haat je! Kutkind!’ Tranen trekken warme sporen over mijn wangen. “Wat komt er nu in je op?” “Er is niets gebeurd, ze heeft me niet geslagen, er is niets gebeurd.” Ik scheur mijn blik los van haar hand en kijk smekend in haar zachte, bruine ogen. “Het was toch niet zo erg?” Ze trekt een tissue uit de doos die naast haar staak en reikt mij deze aan. “Als het niet erg was, zou je hier dan zitten?” Mijn hoofd bonkt. Als het waar is wat ze zegt, als het niet normaal was wat mama deed… Dat zou mijn verleden, heden en toekomst veranderen. Ben ik daar klaar voor? Ik haal diep adem, kijk mijn therapeute aan en weet dat ik niet meer terug kan.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
O Dreaming, wat aangrijpend....komt enorm bij me binnen. Knap geschreven!

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dreaming, Ja, mooi opgebouwd - de aanzet voor een langer verhaal. pas op met dit soort beelden:
Haar vinger zwaait heen en weer als de slinger van een grote klok.
(het is niet dezelfde beweging - de vinger is een metronoom, de klok slingert)

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@i-Kat: dankjewel, mooi om te lezen. @Janp: daar heb je gelijk in, het is eerder een slinger op z'n kop nu ik erover nadenk, maar dat klinkt natuurlijk niet. Ik heb er voor nu een metronoom van gemaakt, ik weet niet of ik dat mooi in de tekst vind staan, dus misschien kom ik nog op wat anders. Bedankt voor je oplettende blik.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
EMDR, Dreaming? Confronterend, herkenbaar en op een geweldige manier neergezet. Het raakte mij. Knap gedaan.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Dreaming, wat indringend, ik moest je verhaal even op me in laten werken. Wat heftig! Je neemt me mee in een heel intieme en heel verschrikkelijke ervaring, iets tussen moeder en kind. Ik was er stil van. Even later herlezen en nog eens, de impact is groot. Ik hoop voor jou dat dit niet autobiografisch is, ik wens je ontiegelijk veel sterkte als dat wel het geval is.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dreaming, heel goed gedaan. Ik herkende EMDR ogenblikkelijk omdat ik dit soort sessies ad hoc vertaal. 'Wat komt er nu in je op?' Altijd die zin maar. Bijzonder inlevend geschreven. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, aangrijpend en het komt binnen. Het is allemaal wel gezegd maar ik wil je even laten weten dat ook ik dit een top verhaal vind. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dreaming, EMDR, goed beschreven. Komt diep binnen en roept herinneringen op. Gelukkig niet meer met pijn. Was mooi te lezen, dank je wel, Connie

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Op een mooie wijze de kanteling omschreven, het protest en dan toch het inzicht. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
De derde bijdrage op rij waar ik stil van word. Intens en zo goed geschreven. Toegeven aan.. en het besef dat je waarheid anders wordt (is). Bijzonder knap hoe je dit in een kort verhaal hebt kunnen neerzetten. :thumbsup:

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Dreaming, Wat een indringend verhaal. Wat fijn voor de HP dat hij bij een goede therapeute is beland. Hopelijk kan ze zijn trauma verlichten; het licht erop laten schijnen. Het zwarte werk, het oplossen moet de HP zelf doen. Vergeven en vergeten zo ver dat kan. Beseffen dat de moeder ook een triestige figuur is (was) die niet in balans was, anders had ze zo'n lelijke dingen niet gezegd (die ze waarschijnlijk niet ècht meende). Het wordt hoog tijd dat wij mensen elkaar een beetje meer gaan liefhebben en waarderen in plaats van alsmaar jaloers te lopen zijn. Denk aan Luther King, Dreaming. :o

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dreaming, ...wat heb je dat ingeleefd geschreven. Prachtig. Zo komen we allemaal wel eens op een: point of no return - dan is het diep ademhalen en je doel voor ogen houden.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie reacties. Daar ben ik dan weer even stil van... mooi om te lezen dat het verhaal zo binnen komt.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Odile: het freewriten was leuk. Ik zette de wekker en dacht: wat komt er nu in me op? (die zin stond geloof ik ook in de opdracht) en toen kwam de EMDR naar boven waar die zin ook steeds gebruikt wordt. Daarop kwam dit verhaal eigenlijk gelijk. Ik heb het achteraf wel wat ingekort en iets herschreven, maar niet bijzonder veel.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sterk verhaal, Dreaming. Inderdaad mooi van opbouw en expliciet, maar toch ingetogen. Vooral de weerstand in het begin en de relativering tegen het einde vind ik fraai verwerkt, en levensecht. De cirkel die mensen gevangen houdt, naar mijn gevoel, treffend beschreven.