#142 - Laatste kans

Zoals altijd weer mooi geschreven Nel. Het zit goed in elkaar. Maar deze keer pakt het mij niet. Het is voor mij niet je sterkste verhaal. Sorry... Ik hoop dat je mij mijn eerlijkheid vergeeft.

"maar als ik hun tere onschuld zie ..." huu, Nel, daar heb je me toch wel ernstig aan het gruwelen verder weet ik het niet zo goed met dit verhaal; het lijkt mijn sympathie te vragen waar ik hem niet heb en bloedt voor mij een beetje dood in de laatste alinea

Mijn straf heb ik uitgezeten en ik heb talloze therapieën gevolgd, maar als ik hun tere onschuld zie, de soepele lijfjes, glanzende krullen, valt alles in het niet. .

Er is maar één definitieve oplossing. Dan zijn we allen verlost.

Bestaat er dan toch een God in deze gruwelijke duisternis?

@Nel, ik lees wel degelijk een zekere diepgang in je tekst. [ ... maar als ik hun tere onschuld zie, de soepele lijfjes, glanzende krullen, valt alles in het niet.] Deze zin knalt eruit en draagt het verhaal. Van soepele lijfjes krijg ik kramp in mijn buik. De hp heeft inzicht, moet weg van zichzelf, dat is een goed gegeven. Of hij gekozen wordt is wellicht afzwakkend.

Dag Nel, Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat onze verhalen qua achtergrond en drijfveer van de hp overeenstemmen. Dat maakt een reactie wat moeilijker. Maar toch;

Mijn straf heb ik uitgezeten en ik heb talloze therapieën gevolgd, maar als ik hun tere onschuld zie, de soepele lijfjes, glanzende krullen, valt alles in het niet. .

Bovenstaand fragment is 'show', maar naar mijn mening wel in een iets te nadrukkelijke, zelfs misschien opzichtige, vorm. Voor het overige met plezier gelezen.

Er is maar één definitieve oplossing. Dan zijn we allen verlost.

Mooi, in combinatie met

Bestaat er dan toch een God in deze gruwelijke duisternis?

Dag Nel, fijn dat je mee schrijft. Ik heb je inzending met veel aandacht gelezen en herlezen. De "ziekte" waar de HP aan lijdt heb je heel delicaat beschreven. Ik kreeg zelfs enige deernis met de man. Zijn wanhoop spreekt vooral uit de zin "bij mezelf voel ik me al lang niet meer thuis". :) Laten we hopen dat hij verkozen wordt en dat het kluizenaarsleven zijn aandoening kan stabiliseren.

Nel, ik wil er nog wat bijzeggen: je hebt een geweldig inlevingsvermogen, evenals Angus. Ik moet altijd even nadenken, en als het dan rustig is komt 'het' voor mij naar boven. Jullie kunnen echt in een ander persoon kruipen; prachtig.

Natuurlijk, ik verdien dit alles. Die zin raakt mij. Niemand verdient zoiets. Iedereen mag leven zoals hij of zij wil. Ik wens hem zijn wens toe.

Gruwel en medelijden, ik voel het en dat maakt het voor mij een bijzonder goed verhaal. 'De glanzende krullen...' hadden niet gehoeven, voor mij dan. Zonder had ik ook bedacht dat deze tragiek erachter zit. Het is echter niet storend dat je het met zo'n mooie zin onthult. :thumbsup:

Een knap stukje, waarin je nog maar eens subtiel de dingen aanbrengt, deze keer niet vanuit het slachtoffer bekeken. 'Natuurlijk, ik verdien dit alles, ik ben een verachtelijk mens.' Ik meende ergens gelezen te hebben dat natuurlijk als vulwoord wordt beschouwd. Kan je het evt weglaten? En evt een oorzaak -gevolg zin maken? (Ik ben een verachtelijk ..., ik verdien ...) , (maar dat is ieder voor zich.) 'Ook in mijn huis ... 'ook' als aanvulling op de woede die je op straat ten deel valt. Mss voor nog meer nadruk Zelfs in mijn huis ... ? Maar ik heb ook boete ... ik met kleine i, waarschlk heb je later 'maar' toegevoegd. Sterker nog, (komma?) Dan zijn we allen verlost. >> evt ander beginwoord als hiernavolgend zelfde begin heeft? Dan valt mijn oog op een advertentie: >> Bestaat er dan toch een God in deze gruwelijke duisternis? >> 'dan' komt hier wel ten goede. Sorry als ik overbodige reactie geef, je doet ermee wat je wil. Wat inhoud betreft, kan ik je alleen maar goedvinden! De vraag of hij gekozen wordt blijft open, hopelijk voor hem vindt hij innerlijke rust.

Hoi Nel, ik lees dit verhaal net nadat ik dat van Angus heb gelezen, ik zie ook parallellen. Eveneens in mijn reactie; ik heb hier nauwelijks woorden voor, zo indrukwekkend. :thumbsup:

@Nel, het verhaal grijpt me aan door de subtiele manier waarop je de strijd van hp weergeeft. Een voortdurend heen en weer geschud worden door verlangen en bewustzijn van de inhoud ervan. Hij straft zichzelf uiteindelijk, maar het is ook zijn hoop op 'redding'. Mooi gedaan, Connie

Hee Nel, Ik vind het nog steeds een beetje eng om feedback te geven. Maar ik ga me er toch aan wagen omdat ook dat een proces is waar ik zelf van leer. Ik vind dat je het probleem van hp mooi in kaart brengt. Zonder het beestje bij de naam te noemen wordt duidelijk wat het conflict is wat de hp in beweging zet. Ook vind ik de beschrijving van zijn dagelijkse leven helder. Dit is waarschijnlijk hoe meer van zijn soort door het leven slijten. Zelf mis ik een beetje het onrechtvaardige gevoel dat de hoofdpersoon mee rond moet lopen. De HP accepteert naar mijn idee te gemakkelijk dat hij niet in de maatschappij hoort zonder daarbij haatgevoelens aan de samenleving over te houden. Het is toch oneerlijk dat iets in hem, maar buiten zijn eigen beheer, er voor zorgt dat de samenleving hem verwerpt? Het blijft een mens, en ieder mens heeft enige drang naar sociale acceptatie. Hierdoor wordt het hem makkelijk gemaakt te geloven dat een huis op een berg zijn innerlijke drijfveren zal kalmeren. Maar zal de eenzaamheid hem daar op verloop van tijd niet juist over strepen gaan trekken? Ik vind het wel goed hoe je de depressieve kanten van de hp weet te omschrijven. Ik vind het geloofwaardig dat deze meneer met een half oog de krant leest, terwijl zijn gedachten op suicidale wijze afdwalen. Ook vond ik het een leuk stukje om te lezen! Gr Michael

Nel, heel veel is al gezegd. Moeilijke en delicatie problematiek zet je neer, op een manier dat mijn gevoel wordt aangesproken door de hp en tegelijkertijd de diepe tragedie, die zijn levensloop met zich mee brengt met het effect op de maatschappij, laat je doorschemeren. Of het kluizenaarsbestaan ten goed of ten kwaade (zie #mijbogert hierboven) uitpakt, zal de toekomst leren.Mooi gedaan.

Je stipt inderdaad een zware problematiek aan. Kindermisbruik is iets wat we te allen tijde moeten proberen te voorkomen naar mijn mening. Hij heeft zijn straf uitgezeten maar kan zich nog altijd niet beheersen lees ik in dit verhaal. Het is moeilijk om dan sympathie op te brengen voor de HP en hem op die berg te wensen. Hij zou hulp moeten krijgen en misschien wel levenslang ter bescherming van de kinderen. Ik vind het heel knap dat je dit hebt kunnen beschrijven, je hebt kunnen inleven. Dat vind ik wel belangrijk bij zulke beladen onderwerpen, om het bespreekbaar te maken. Mijn complimenten!