#140 Tinder

Ooit ben ik afgedankt, verplaatst van hot naar her. Uiteindelijk belandde ik op een oud kleedje. Met mijn diverse partners was ik mijn tijd altijd ver vooruit. Wederzijdse liefde, van hetzelfde bouwjaar en dezelfde kleur. Wij, petrolblauw, stonden in slagorde in veel rechtschapen huishoudens. Op een kwade dag verdwenen ze uit mijn leven, mijn grote liefdes. Geloof me, onverdraaglijk die eenzaamheid. Aan het eind van de Vrijmarkt op Koninginnedag, blijf ik moederziel alleen over. Niemand lijkt op mij te zitten wachten. Ik neem een resoluut besluit. Met mijn meest suikerzoete woordenschat stel ik een profiel samen op Tinder. Niet lang daarna… een match. Nieuwsgierig lees ik het profiel: ‘Na jarenlange trouwe dienst ben ik niet meer nodig. Er zijn veel moderne versies van mij gekomen. Dag in dag uit werd ik regelmatig tussen benen geklemd om met alle kracht mijn ingewanden te laten werken. Uiteindelijk spuwde ik een poedervormige substantie uit. Op hoge leeftijd nu wil ik die bijzondere liefde ervaren, de liefde die voor altijd is. Ik ben petrolblauw, alleen, door het vele gebruik, op een paar plekjes een beetje kaal. Met wie kan ik de ultieme relatie aangaan?’ Snel blijkt: we matchen. Ik ben van metaal, mijn partner is van hout. Onze achtergronden lijken op elkaar en na onze samensmelting geniet menigeen van de herinnering: een kopje koffie met suiker. Op mij, petrolbauwe suikerbus van Brabantia, kleppert mijn door het leven gedeukte deksel van genot. Ik hoop,samen met de PéDé koffiemolen, nog lang van deze bijzondere liefde te mogen genieten. *Pe De koffiemolens werden in Breukelen in de provincie Utrecht gemaakt.