#140 Pippi uit het kamp

Hoi Marceline, mooi nostalgisch verhaal. Deze zin 'Nu weet ik dat ik maar het meisje uit het kamp was.' ervaar ik als een abrupt einde. Daar is wellicht meer uit te halen. Misschien is het sterker als je in de laatste zin van de voorgaande alinea het woordje 'trots' invoegt. In die alinea komt de spanning van het meisje meer naar voren dan het gevoel welke maakte dat ze zich even uit een achterstand voelde komen. Tenminste, dat heb ik er bij bedacht. 'Mijn lief' vind ik heel erg mooi beschreven.

Marcelline, mooi beschreven jeugdherinnering. Heeft blijkbaar een diepe wond geslagen. Blijkbaar nog een trauma? Was goed te lezen, zowel qua opbouw als qua stijl. Groetjes Connie

Met veel plezier gelezen. Jammer van de afloop. Hoe kunnen we dat voorkomen, denk ik dan. Ik heb al zoveel gelezen dat ik weet dat dat irrationele gedachten zijn.

ik geloof het gelijk, ja, en ik voel het bovendien -zo helder en realistisch geschreven. Ik zou het kamp niet met hoofdletters schrijven, dat maakt het m.i. minder duidelijk, omdat dat naar een specifieke plek met de naam Het Kamp lijkt te verwijzen. Je kunt misschien de overgang naar de herinnering nog iets mooier maken. De eerste drie zinnen van je middenstuk schrappen en even opnieuw formuleren wat je wilt zeggen, het komt nu net wat houterig op gang en dat is zonde van de rest van het mooie verhaal.

Mooi beschreven herinnering met scherpe randjes

Hoi Marcelina, ging er in als koek. Mooie nostalgische vertelling met de harde kant van het leven er subtiel in verwerkt en ook weer niet omdat je deze super-pipi immitatie zo goed hebt beschreven dat ik als lezer ook echt dacht dat ze dit zou winnen. Ik kijk nog regelmatig naar pipi omdat het zo'n heerlijk kind is en net als je HP door de samenleving aan de kant wordt gezet. Alleen pipi heeft hier geen last van. Daarom vind ik je verhaal des te mooier. Ik weet niet of je dit bewust zo hebt gekozen? Hoe dan ook :thumbsup:

Hoi Marceline, ontroerend jeugdverhaal, sterk neergezet. Even los van alle technicalities, ik ben daar niet zo van; ik vind het een prachtige vertelling, die bij mij als lezer ook een beetje de keel deed zwellen. Roept weerstand op; dit moet toch niet kunnen? Maar, zoals je zelf ook al zegt; het leven is niet eerlijk. Ik doe er nog een :thumbsup: bij, welverdiend, Marceline! Mvg Ton

Erg leuk verhaal, Marceline. Ik zie het voor me en voel ook verontwaardiging. Toch begrijp ik wat Schrijvenmaar bedoelt. Wat als je nu de tweede alinea ook in de tt zet? En dan beginnen met 'Mijn moeder is druk in de weer ...' 'Ik zie haar weer voor me' kan dan weg. Het vervolg in tt. De witregels geven wel aan dat er een sprong in de tijd wordt gemaakt. Maar nogmaals, erg leuk :thumbsup:

Mooi verhaal met goed gekozen en geloofwaardige details, marceline. Ik ga als lezer mee in de herinnering die bovenkomt en de door jouw beschreven reactie. Met plezier gelezen.

ik geloof het gelijk, ja, en ik voel het bovendien -zo helder en realistisch geschreven. Ik zou het kamp niet met hoofdletters schrijven, dat maakt het m.i. minder duidelijk, omdat dat naar een specifieke plek met de naam Het Kamp lijkt te verwijzen. Je kunt misschien de overgang naar de herinnering nog iets mooier maken. De eerste drie zinnen van je middenstuk schrappen en even opnieuw formuleren wat je wilt zeggen, het komt nu net wat houterig op gang en dat is zonde van de rest van het mooie verhaal.

Dankjewel schrijvenmaar, voor je mooie complimenten Grappig dat je die eerste drie zinnen noemt. Oorspronkelijk had ik: [En ineens zie ik weer mijn moeder druk in de weer met mijn out-fit voor de verkleedwedstrijd met Koninginnedag] Dat vond ik wat vaag en vele versies volgden. Ik zal nog eens puzzelen over iets wat én vloeiend én duidelijk is. Dank!

Dag Marceline, Een heel mooi en geloofwaardig verhaal heb je neergezet. Als lezer beleefde ik de spanning van Pippi helemaal mee. Sterke opbouw in drie delen heden-verleden-heden. Transparant taalgebruik met sprekende details zoals: "een verwassen jarretelgordel op maat gemaakt voor kinderheupen.' De onrechtvaardigheid van het niet gekozen zijn, vermeld je heel sober in één zin. 'Nu weet ik dat ik maar een meisje uit het kamp ben.' Het effect is dat deze binnenkomt. Schrijnend. Wat mij betreft is deze voldoende en behoeft deze geen nadere toelichting. Dank je wel voor deze bijzondere bijdrage aan de weekopdracht. Nel Goudriaan