#140 hartendiefjes

Kort, krachtig, zonder een valse noot. Jouw verhaal laat de emotie van een object duidelijk doorschijnen zonder te veel poespas in het verhaal te stoppen. Heerlijk om te lezen!

Dank je wel Richard :{}

Heel mooi! Sluit me aan bij Richard.

@Nancy, jij ook dank je wel. Ik kan vandaag niets anders dan door Mexicaanse straten dwalen. Ik schreef met veel nostalgie.

elysevdr, Een tekst als deze vraagt om extra aandacht voor de woordkeus - de dubbele straten in de 1e alinea zou ik proberen te vermijden. Misschien 1 samengestelde zin: 'onbekende straten, hoekig of bochtig verspreid over de toekomst van toen, waarin een feest uit het stof is gehaald. 'Al struinend' in de 2e alinea is ook een herhaling. Het suikergoed en de daaraan gekleefde herinneringen, prima. Ik zie ze voor me: hartjes in pastel met een tekst er in gestanst.

@elysevdr, heerlijke nostalgie, een pot vol mierzoete hartjes. Ik zag de pot staan. Groetjes Connie

@janp, veel dank voor je extra aandacht, ik stel jouw bevindingen altijd op prijs. Ik ben zoals jij gevoelig voor herhalingen, maar hier is het een bewuste (ritmische) keuze. Het terugkeren van een beeld, een handeling, maar in andere dimensies. Wellicht een kwestie van smaak, maar ik begrijp je punt. En ja, die pastelhartjes ... @Connie, ja, mierzoet waren ze, heerlijk. Dank voor je reactie!

@Elyse, het is het verhaal van een vrouw die van land naar land reisde, er woonde. Een verhaal doordrenkt van nostalgie. [Straten verspreid over de toekomst van toen] is jouw poëzie. Een sterk beeld, de hartjes van toen waarop stond: 'Ik houd van jou' en 'voor altijd'. Fragiel einde. :thumbsup:

@Mili, we worden fragiel met de jaren. En toch ben ik nog steeds koffers aan het pakken. Nog een paar kleedjes plooien en ik sta alweer startklaar. Fijn dat je mijn poëzie herkent, dat vliegt goed vanavond. Bisous bisous! :{}

Elysevdr, poézie dat schrijf je! Heel herkenbaar de hartjes in de pastelkleuren. Heel mooi en goede reis.

"Vergetelheid kent gradaties en dringt naar vorm en substantie door in diepe of diepere lagen." Weer een hele mooie zin, zoals zoveel van jouw zinnen, die bij mij een melancholiek beeld oproept. Het oude, vergeten, hernieuwen met een lach en een traan. Verdriet kan ook ooi zijn.

Beste Elyse, Heel poëtisch, bijzondere invulling van de opdracht. :thumbsup: En ja, die hartjes; heel herkenbaar! (sprak de grijsaard, haha) Goede resi! Mvg Ton

Wat heb je mooie zinnen geschreven. Chapeau,

Elyse, wat een schoonheid van de taal, ik vind het een verhaal dat heerlijk mooi is. Zoet, lief. Fijn, heel fijn.

Elyse, Mooi en poëtisch. Dankjewel dat je mij even mee liet dwalen door jouw hartverwarmende straten op deze grijze Hollandse dag.

Zeer poëtisch, precies het eerste woord dat in mij opkwam en ik lees in de reacties dat ik niet de enige ben. Jouw teksten zijn heel bijzonder en origineel. Knap.

Wat prachtig, Elyse. Je schrijft vast wel eens gedichten Ja, die hartjes... je gedachten gingen meer uit naar de tekst op het hartje dan naar die zuurzoet en een beetje wrange smaak. Veel geluk.

Zoet, maar bitterzoet, poetisch inderdaad en vol nostalgie. Je zinnen lopen weer over en wie weet wanneer ik welke betekenis erin zal vinden of hervinden. Of er zelf in zal stoppen, omdat dat mij dan zo uitkomt. Het was deze eerste maal in elk geval een genoegen.

@mw.Marie, dank je wel, het duurde even maar inmiddels ben ik op bestemming. :) @Anton, dank ook voor jouw reactie, het is zoals je zegt. Een vertrouwd, vergeten beeld tussen oude spullen kan voor mij niets anders dan melancholie oproepen. Dierbare tranen. Dank je wel @Ton, ik ben blij dat je mijn hartjes herkende. En de reis was lang, koud, maar veilig. :thumbsup:

Dag Elyse, Een prachtige poëtische tekst met zeer passende titel waar pastelkleurige hartjes heden en verleden heel even herenigen. Ik voel heimwee en verlangen en geniet van een uitzonderlijk mooi taalgebruik:

Vergetelheid kent gradaties en dringt naar vorm en substantie door in diepe of diepere lagen. Al struinend kijk ik neer op horizonten van uiteenlopende aard, gravend naar ooit.

Ik heb heel graag met je meegestruind door de straten en ik proef weer de mierzoete smaak van de hartjes. Dank je wel. Nel Goudriaan

@Tja, dankjewel voor je compliment en je hoed raakt me. :{} @madd, jouw reactie is heerlijk. En lief. Ik wil nog veel fijne dingen voor je schrijven. Je moedigt me daartoe aan en ik hoop zo dat het me lukken zal :) :{}

Bestaan ze niet meer, die mierzoete hartendiefjes? Ik was laatst bij Jamin, honderden soorten snoepjes hadden ze aan de wanden hangen. Zouden die dingen van vroeger er niet tussen gezeten hebben? Ik kan me de smaak nog goed herinneren: mierzoet. Die mier is er niet voor niets bijgehaald. Een mier scheidt mierenzuur af, en dat zure proefde je ook als achtergrond van die zoete snoepjes. Maar het waren beslist geen zuurtjes. Ze hadden de zuigstructuur van stophoest, maar waren resistenter. Stophoest zoog je in een mum van tijd een gat in. Elyse, je hebt me weer even meegesleurd in je nostalgie. Maar twee maal struinen vond ik ook niet leuk.

@marceline, i-Kat, Riny en schrijvenmaar, dank voor jullie aandacht en fijne reacties! :{} @Schrijfcoach Nel, ik ben heel blij met jouw mooie compliment, het betekent echt veel voor me. Dank voor je lieve woorden, ik nam je heel graag mee in mijn gedachtegangen die je zo haarfijn aanvoelde. @Dos, ik denk dat ze vast nog wel bestaan die hartjes met de wat resistentere zuigstructuur dan stophoest. Alleen niet in Mexico en ook niet in al die andere verre oorden waarin ik al jaren ronddwaal. Maar ik wandelde door mijn hoofd waarin door de opdracht dat feest uit het stof kwam en daar kwam ik die pot met hartjes tegen. En die structuur vond ik altijd heel fijn. Hoewel de structuur van stophoest ook heerlijk was. Door die mum van tijd verdween de hele rol ook in een mum van tijd, dat wel. Ondanks het vele struinen (het zoekend rondgaan of ik iets kan vinden is nu eenmaal letterlijk en figuurlijk mijn lot), ben ik toch blij dat ik je even mee kon sleuren. Ik struin en sleur graag, vooral met apen. :)

Ondanks het vele struinen (het zoekend rondgaan of ik iets kan vinden is nu eenmaal letterlijk en figuurlijk mijn lot), ben ik toch blij dat ik je even mee kon sleuren. Ik struin en sleur graag, vooral met apen. :)

Elyse, wat zoek je al struinend? Waarom ervaar je het als je lot? Als de vragen impertinent zijn, niet op reageren. Apen zijn soms ongemanierd. Apen dwalen ook graag. Als je het eerste struinen daarmee vervangt, komt m.i. het tweede struinen beter tot zijn recht.

De hartjes heb ik tot nu toe in elk land waar ik woonde kunnen vinden, zij het niet altijd. Manlief vindt rond Valentijn of onze trouwdag nog wel eens een zakje van die mierzoete krengen in zijn tas - al moeten de kinderen hem vaak 's avonds tien minuten nadrukkelijk vragend aankijken, totdat ze het niet meer houden en met hele subtiele vragen zoals "heb je wel goed in je tas gekeken?" hem aan het denken en zoeken krijgen voordat hij ze werkelijk vindt, waarna hij slechts met tegenzin zijn schat met hen deelt. Alleen zie ik er tegenwoordig 'luv ya' en 'text me' op staan. Tussen het geïmporteerde strooigoed vond ik een exemplaar met opschrift 'zak' -wat ik uiteraard ook direct naar manlief doorschoof. Maarrrr ... stophoest! Bestaat dat nog?

Maarrrr ... stophoest! Bestaat dat nog?

Zeker. Bij elk tankstation. 80 cent per rol meen ik. Heel vroeger 15 (gulden)centen. Tijden veranderen, stophoest niet.

ah daar kom ik nooit volgende keer in Nl dus wel

Prachtig geschreven verhaal, Elyse. Ik proef nostalgie, vergankelijkheid - en mierzoete snoepjes, waar ik vroeger misselijk van werd wanneer ik er teveel van snoepte.