# 140 Sealed Deal

Ik zag hem komen, een man van mijn leeftijd, de rug kromgebogen en zijn regenbroek op half zeven. Achter hem liep een vrouw die bij hem moest horen, dezelfde regenjas, dezelfde regenbroek en dezelfde hangende oogleden. Dat ze hier, onder deze loodgrijze hemel, hun blikken konden werpen op alles wat ze maar voorgeschoteld kregen en toch mijn kant op keken deed me rillen. Niet omdat ik op deze miezerige markt met mijn rug in de regen stond maar omdat hij bleef kijken. Terwijl er nog zoveel moois voor hem was te ontdekken. Ik negeerde hem. Nee, niet hij. Ik kon wel raden wat er zich onder dat gele plastic schuilhield, overduidelijk een fan van het McDonald’s dieet. Ik hield mijn blik afgewend, maar wist dat hij naderde. Soms weet je gewoon dat iets heel slecht zal aflopen. Alleen je verstand kan er nog niet bij. Ik kreunde in mijn voegen toen ze bij mijn standje halt hielden. Had alleen hij me aangekeken dan was dat tot daar aan toe, ook zijn vrouw keek me verlekkerd aan. Sealed deal, las ik in hun ogen. “Wat kost dat,” vroeg hij, terwijl hij naar me wees alsof ik derderangs geboren moest zijn. Die blik! Van een dweil ging meer begeestering uit. Hij moest zonodig nog afdingen ook. “U vergist zich mijnheer!” wilde ik roepen. “Ik ben uit het juiste hout gesneden en mijn rug houd ik al vijftig jaar recht!” Dat was mijn makke. Voor drie euro nam hij me mee.