#139- Yin en Yang

Dit lijkt me een heel adequate invulling van de opdracht, Marietje. Het genieten van de hond en van het leven, versus het ergeren aan de hond en het niet genieten van het leven. Met plezier gelezen.

Beeldend stukje, leuk zo'n hond uit het raam. Hoe de wind waait waait haar petje, zei mijn vader. De hond moet het doen met zijn baasje en trekt zich er waarschijnlijk geen bal van haar humeur aan. Daar is hij hond voor.

Volgens mij heeft Bruno in een Amsterdams park in een vijver gezwommen. Dus een hele subtiel invulling van de opdracht. Mooi stukje waar liefhebben en haat de verschillende kanten van dezelfde medaille zijn. Ook ik heb het plezier gelezen!

Met oren die flapperen in de wind, heb ik zo een grote, lieve loebas in beeld. en dan die kop door het raampje, genietend van een briesje. 'Tegen een babyblauwe achtergrond bewegen strakke, gladde bladeren in frisse groene kleuren op de wind mee' Babyblauw zou ik de hemel toch niet noemen, Marietje. Het gaat over de bladeren vd bomen, oké, maar met deze zin lijkt het alsof de bomen werkelijk tot aan de hemel reiken. Mooi contrast met het tweede gedeelte, zeker ook door het noodweer dat hp zeiknat maakt. (Marceline, de nattigheid is vd regen, denk ik, niet vh zwemmen! ;) ) Maar hoe is de reactie van hp als het prachtig weer is, maar als ze bvb een vieze, stinkende hond bij zich heeft? Een amusant stukje!

Sfeer is mooi gebracht, waarbij het mooie of slechte weer de relatie tussen HP en hond intensifieert, of misschien bepaald?

Marietje, heerlijk geschreven. Zie het voor me en als hondenfreak zelfs ook de ergernis van de haatster, als die drie 'monsters' van ons ook niet snappen dat ze tempo moeten maken met instappen. Het prikken van regendruppels in de ogen zal de mascara zijn toch? Je hebt de opdracht helemaal goed begrepen volgens mij. :thumbsup:

@Marietje, ha, daar is mijn penvriendinnetje weer. Ik weet dat je van kleuren en bijvoeglijke naamwoorden houdt maar deze zin breekt me echt op. [Tegen een babyblauwe achtergrond bewegen strakke, gladde bladeren in frisse groene kleuren op de wind mee.] En het is inderdaad zoals @marlie zegt, het lijkt alsof de bomen tot aan de hemel reiken. [Glimlachend buigt ze haar hoofd even tegen hem aan.] Hoe kan je aanbuigen? Naast mijn (immer) kritische noot :o heb je een heerlijk stukje geschreven dat heel waarheidsgetrouw overkwam.

Marietje, heel fijn om te lezen. Mooie tegenstelling tussen het eerste poëtische deel en het tweede deel waar de ergernis vanaf druipt.

Heerlijke stukjes om te lezen maar ze komt nog niet over als een hondenhater in deel 2. Meer iemand met een slechte dag. Het contrast tussen de 2 verhalen vind ik bijzonder goed gelukt. 'Babyblauw' was ik ook niet zo van gecharmeerd maar het geheel is wel een echt 'feel-good' verhaal, lekker hoor. 'Hij opent zijn bek en lijkt te glimlachen' vind ik een briljante weergave!

Marietje, Ik zie het voor me - en als hondenbezitster moest ik even lachen bij 'Nou ER- IIN'. Ik heb ook wel eens zo'n moment, zéker als ik koud en natgeregend ben. Ik heb van je verhaal genoten. :thumbsup:

@ Marietje Deze gebeurtenis lijkt me uit jouw leven gegrepen. Bruno stapt op de achterbank. ? Moet een grote stap zijn, kruipen of springen lijkt me wat. :thumbsup:

O Marietje, wat een treffende weergave van het perfecte hondenleven in het eerste deel. Een en al lol 'want ik ga met het vrouwtje op stap' en ja, zijn kop op haar schouder maakt het helemaal af! Zo hoort een hondenleven te zijn! :thumbsup: En ja, dan ook deel 2; ook de minder vrolijke kant is realistisch en enorm invoelbaar weergegeven. Maar ook dat gebeurt je in je relatie met je viervoeter. Passende titel, die de lading goed dekt. Mooie schetsen van de beelden waarmee je zo duidelijk de sfeer oproept. Marietje, ik heb dit met herkenning en enige ontroering gelezen, want ja, als hondenbezitter ben ik wel een softy af en toe. Jouw verdienste is dat je die snaar hebt weten te raken. Complimenten! Mvg Ton

Dag Marietje, Wat een leuk hondenverhaal. Graag gelezen en zaken herkend. Mijn trouwe labrador is een oude hond geworden die het liefst rustig in zijn mand ligt. Ik mis zijn zwempartijen en natte vacht soms enorm. Maar ja... En het duwtje tegen zijn achterste is nu nodig om hem uit dat nest te krijgen om pipi te doen. :(