#139- Yin en Yang

Yin en Yang De warmte van de zon door de autoruit voorspelt een mooie lentedag. Ze laat het raam zakken en ruikt de frisse morgendauw. Bruno steekt vanaf de achterbank zijn kop naar buiten. Zijn oren flapperen vrolijk op de wind. Hij opent zijn bek en lijkt te glimlachen. Tegen een babyblauwe achtergrond bewegen strakke, gladde bladeren in frisse groene kleuren op de wind mee. Bruno legt zijn kop op haar schouder. Glimlachend buigt ze haar hoofd even tegen hem aan. Een lik over haar wang bevestigt de band die ze voelt. ‘Chop, chop, erin.’ Ze duwt met haar knieën tegen Bruno’s kont. Druppels sijpelen uit haar natte haren in haar ogen. Ze knijpt ze dicht omdat het prikt. ‘Nou, ER-IIN!’ Ze verheft haar stem. Bruno stapt moeizaam op de achterbank. Geïrriteerd klapt ze de deur dicht. De ruitenwissers kunnen de regen niet aan. Ze draait de ventilator open, koude lucht blaast met veel lawaai de kleine ruimte in, rillend zet ze de temperatuur hoger. De damp weet van geen wijken, met haar sjaal veegt ze de binnenkant van de ruit schoon. Een klapperend geluid vanaf de achterbank geeft aan dat Bruno zich uitschudt, een natte hondenlucht vervuilt haar neus. ‘Klote hond!’ • I know: niet exact de opdracht maar het gaat om het niet benoemen. :o