# 138 Vrouwen

Het nummer op het scherm was van Bart, zijn boezemvriend en net als hij boer. Hij zuchtte, Barts problemen met vrouwen werden langzamerhand zijn problemen. Al die tv-programma’s deden de man geen goed. ‘Jan, ik zit met een ei. Ze vertikt het om weg te gaan.’ In Barts stem was paniek te horen. ‘Geef haar een porretje, maar dan wat harder. Begrijpt ze tenminste wat je bedoelt,’ zei hij droog. ‘Ben je betoeterd. Haar lichaam trilt van woede, ze is buiten zinnen. Ik word bang als ik haar zie. En wat er allemaal uit die keel komt, dat wil je niet weten.' Jan sloot zijn ogen. Vrouwen waren afschuwelijke wezens. Nuffig, maar hun taal vol met woorden als fuck of ik-snij-hem-af. ‘Rustig blijven, Bart. Laat haar niet zien dat je bang bent. Verdomme, je bent een man.’ Jan was geïrriteerd om dat futloze van zijn vriend. ‘Ik weet het,’ piepte Bart, ‘maar ze is zo intens. Zo bezitterig. Ze wil niet opgeven. Ze zit daar maar door het raam te staren en weigert om ook maar één stap te zetten.’ ‘Beschouw haar als een zak aardappelen. Gooi haar over je schouder en zet ze aan de deur.’ ‘Vind je dat niet wat grof? En daarbij, ze bezorgt me de tijd van mijn leven. Ik wil haar helemaal niet kwijt.’ Hoorde hij nu echt de stem van een verliefde man? Onbegrijpelijk, die haat-liefde tussen man en vrouw. ‘Ik kom eraan. En waarschuw haar dat er zal gepraat worden.’ Hij zwierde zijn pet op zijn hoofd, trok zijn gummilaarzen aan en haalde een riek uit de schuur. In zijn aftandse pick-up truck bolde hij het erf af. ‘Is ze er nog?’ Zijn riek hield hij naast zich. Bart keek er ontzet naar. ‘Ja.’ Hij wilde het huis binnen gaan, maar Bart hield hem tegen. ‘Daar is ze.’ Zijn vinger wees de andere kant op. Jan fronste, maar volgde hem. Het was paasdag, twaalf uur. De kerkklokken lieten zich horen, geiten graasden en varkens rolden onverstoord verder in de modder. Bart gooide de deur open. Daar zat ze. Een furie met woeste oogjes. Plots leek ze het hoofd te draaien naar het galmen buiten. Bij de slag van twaalf stond ze op, schudde haar lichaam los en stapte langs hen heen parmantig de schuur uit. In het nest lagen vijf gekleurde eieren.