#136 – Smeltwater van de ziel

Crystalmarga, Ik weet niet goed wat te denken. Hp en kinderen zijn samen in deze hel beland, in dat huis. Kinderen reageren het af door ruzies. 'Het liefst zou ze blijven slapen om de gevolgen, die de ijzige realiteit met zich meebrengt, niet te hoeven zien.' Ik zou denken, liefst wil ze zo snel mogelijk het huis uit om de gevolgen niet te zien. Maar welke gevolgen? Ergens is er een verkeerde volgorde van zinnen, eerst brengt ze de kinderen naar bed, daarna geeft ze hen te eten. Ze probeert te relaxen door een bad te nemen. 'Nog een dag en dan moet ze weer naar huis, liever dook ze onder.' Het spijt me, ik vind mijn weg niet doorheen je verhaal. Hopelijk kan jij of anderen me meer verklaren. Het zou om mishandeling vd moeder kunnen gaan, evt ook vd kinderen, maar dan die voorlaatste zin, dat ze naar huis moet, begrijp ik niet.

Dag CrystalMarga. Ik lees je verhaal als van een gedeprimeerde moeder, die in een nare situatie is beland (scheiding, partner overleden?). Ze probeert zo goed mogelijk voor haar kinderen te zorgen. Morgen is er dan een dag voor haarzelf. Het lijkt of ze daarnaar uitkijkt. Je laatste alinea geeft een ander beeld: Nog een dag en dan moet ze weer naar huis.Liever dook ze onder en dan haar verdriet hierover. Is het een idee om wat minder over de zorgen van de moeder voor de kinderen te schrijven en wat meer over moeders gemoedstoestand en evt hoe dat zo is gekomen? Veel succes met schrijven, blijft heel leuk vind ik zelf.

Beste ChrystalMarga, ik probeer je verhaal te begrijpen, maar slaag daar niet in. Misschien kun je mij op weg helpen door aan te geven (of meer laten doorschemeren) wat hier de situatie is. Nu heb ik dezelfde vragen als Marlie. Naast de titel vind ik dat enkele passages heel mooi haar gemoedstoestand schetsen, zoals [ Haar lichaam voelt strak gespannen onder een koude wattendeken van gevoelloosheid. Ze trekt een warm vest aan. Haar tranen zijn bevroren, de brok in haar keel doet pijn. ] en [ Stil zakt ze opnieuw in het bubbelende water en geeft zich over aan de koesterende stralen die haar ziel masseren. Ze mijmert over haar vermoeide leven terwijl de warmte troostend door haar heen trekt. ] Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Chrystalmarga, Je hebt een kapotte ziel neergezet, ze is geestelijk aan flarden gescheurd, maar hoe nu verder. Zal het morgen weer goedkomen, omdat ze er dan mag zijn; het is wel een beetje verwarrend. Je maakt me nieuwsgierig.

Wat ik goed vind aan jouw verhaal is de beklemmende sfeer die je neerzet. Maar het is niet duidelijk waar die vandaan komt. Gaat het om een depressie, om een groot verlies, om een echtscheiding? Daarbij komt dat de chronologische wijze van vertellen plotseling verbroken wordt: eerst de kinderen naar bed, dan koken, waardoor je onnodig verwarring zaait in jouw verhaal. Op het moment dat je schrijft hoef je nog niet de tijdslijn in de gaten te houden, wanneer je herschrijft, let daar dan op als je weet dat je de neiging hebt associatief te schrijven. Soms is een klein zinnetje genoeg om duidelijk te maken hoe de situatie is, dat geeft oriëntatie aan de lezer die niet jouw gedachten raden kan. 'Waar is papa?' of 'Ik wil morgen niet naar papa!' maakt het verschil.