"Wim, wees nu niet zo stom, doe het niet en ga met mij naar huis." "Hoor eens, Jaap, wat maakt het uit. Ik ga gewoon een jaar later studeren, meer niet." Wim neemt nog een slok van zijn wijn en sluit genietend zijn ogen. Het lawaai van de vliegtuigen negeert hij. "Een jaar later? Het is de vraag of je dan nog een studieplek krijgt. Het kan zo maar zijn, dat je weer als hoveniershulpje aan de slag moet; kan je lekker elke dag in het plantsoen gaan harken. Zit je daar op te wachten?" Wim haalt zijn schouders op: "wie niet waagt, die niet wint." "Verdomme Wim, doe niet zo onbezonnen. Op een vakantie besluiten om niet terug te gaan naar Nederland, mag je toch echt wel een impulsief, onbezonnen besluit noemen." "Jaap, je kan praten als Brugman, maar ik laat deze kans niet lopen. Ik ga een jaar op de Quinta werken, Douro wijn is mijn favoriet en ik leer ook nog eens goed Portugees. Ik zou maar opschieten, want je gate gaat sluiten." Jaap kijkt Wim nog een eens strak aan. Hij zucht, hij weet dat Wim niet mee terug gaat.