Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#132 Een lege plek om te blijven

Kees zit op de bank voor zich uit te staren. Zijn vrouw Carla is naar haar werk en de kinderen Joep en Teuntje zijn naar school. Iedereen heeft zijn of haar bezigheden, behalve Kees. Het is een goede dag vandaag, hij voelt zich helder en gaat zo even met de hond wandelen. Sinds negen maanden werkt Kees niet meer en daarvoor liep het allang niet meer zoals hij gewend was. Het leek soms wel of hij van baan gewisseld was, alsof hij werkzaamheden moest doen die nieuw voor hem waren en soms vroeg hij zich af waar hij was. Een soort lege plek in zijn hoofd. Het duurde altijd maar even en dan ging het vaak weer dagen goed. Hij wist soms niet waar hij zijn spullen gelaten had, maar dat had iedereen wel eens, toch? Een jaar geleden zat hij bij de huisarts: ziekte van Alzheimer, een verpletterend bericht! Iedereen kent de prognose. Aftakelen tot je je eigen vrouw en kinderen niet meer kent, de weg niet meer weet in je eigen huis en je ook niet meer weet wie je zelf bent. Gelukkig zijn er nog altijd meer heldere momenten dan wazige. In zijn jaszak heeft Kees een briefje waar zijn adres op staat en iedereen in de buurt is op de hoogte. Als bekenden zien dat hij verward is brengen ze hem thuis. Hij heeft het zelf aan de kinderen verteld. In mijn hoofd zit een soort gatenkaas, zo legde hij uit. Op de lege plekken weet ik niks, daar tussendoor ben ik helder. Helaas zullen er steeds meer gaten, lege plekken komen en zal ik dus steeds meer vergeten. En hoe erg ik het ook vind uiteindelijk is er alleen nog die lege plek om in te blijven…

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Moon, Een mooi geschreven verhaal van een alledaags probleem. Triest en gevoelig. Taalkundig zit het, volgens mij, ook heel goed in elkaar. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Moon, een indringend verhaal met een triest onderwerp. Ik vind de wijze waarop het geschreven is ingetogen, terwijl de emotie erachter voelbaar is. Complimenten. Groet Connie

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De opdracht is goed vervuld. Ik zou wel een fragment willen lezen van hoe de hoofdpersoon de wereld op dit moment ervaart, om de leegte meer tastbaar te maken. Is het aannemelijk dat hij in dit stadium alleen thuiszit?

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Riny, dank je wel. @cychick, je hebt gelijk dat de ervaring vanuit de hoofdpersoon iets zou toevoegen, maar ik stoei soms erg met het maximale aantal woorden. In deze fase alleen thuis zijn komt zeker voor.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooi, helder en intriest verhaal waar het echte drama nog niet aan de orde is. Kees is nog in het beginstadium van zijn ziekte. Compliment hoe hp het aan de kinderen uitlegt.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag @Moon, Je schreef een tragisch verhaal over een jonge man met Alzheimer. Je verwoordt heel goed en concreet waar hij in deze fase mee worstelt. Soms een helder moment en dan weer de leegte. Het beeld van de gatenkaas in zijn hoofd werk je mooi uit. Een tip om het verhaal nog sterker te maken: Kruip en het hoofd van de hp en beschrijf helemaal van binnenuit wat er gebeurt. Dan geef je minder concrete informatie vanuit het perspectief van een verteller en leg je meer het accent op de worsteling, de gevoelens. Bernlef deed dat bijvoorbeeld heel goed in zijn boek Hersenschimmen. Dank je wel voor deze bijzondere invulling van de weekopdracht. Zoals het verhaal er nu staat, is het ook al heel mooi. Groet, Nel Goudriaan