Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 122 Trajectcontrole

‘Morgenvroeg gaat het gebeuren.’ Rob van Dam knipoogde naar zijn kleinzoon, de enige die hem nog bezocht in de schuur waarin Rob vanaf zijn zestigste verjaardag woonde. ‘Wordt de post doorgestuurd naar jouw adres?’ De jongeman knikte en haalde als bewijs een blauwe envelop uit de achterzak van zijn versleten jeans. ‘Mooi.’ ‘Je moet niet tot het uiterste gaan, opa.’ ‘Jawel, jongen. Het leven is niets waard als je de grenzen niet opzoekt. Geloof me.’ Rob wreef liefkozend over het zadel van de Kawasaki waaraan hij de laatste drie jaar had gesleuteld en controleerde of het nummerbord stevig vastzat. ‘Ik heb altijd binnen de lijntjes geleefd, maar daar heeft het leven te weinig kleur.’ Hij was de enige die bij de crematie was, zes dagen later. Een kleinzoon. De overige familieleden hadden slechts verbitterde interesse in de verdeling van wat restte van het vermogen dat grotendeels was opgegaan aan wat zij een verlate midlife crisis noemden. Er was geen advertentie gezet, er waren geen uitnodigingen verzonden, er was geen plechtigheid geweest. Drie uur later schonk hij voor de vierde keer een glas vol met Jack Daniels. Hij hief het in de overtuiging dat het plafond eigenlijk niet bestond, dat zijn groet gezien werd, nam een slok en plaatste het halfvolle glas op de geopende envelop van het Openbaar Ministerie. Daarna schoten zijn ogen over de uitnodiging voor de zitting van de politierechter op twaalf augustus om 15.15 uur en de kwalificatie van de geconstateerde overtreding. ‘...is vastgesteld dat u de maximale snelheid van 130 kilometer per uur heeft overtreden. De gemeten snelheid betreft 299,3 kilometer per uur.’ De volgende ochtend bracht hij zijn laatste eerbetoon. ‘leipe shit ouwe’ bracht hij in strakke letters aan op de wand van de schuur. Daaronder schreef hij in kleine letters: ‘‘s werelds’ snelste Kawa.’ (Geïnspireerd door ’The Worlds’s Fastest Indian’)

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Angus, mooi opgebouwd. De sterke band tussen opa en kleinzoon wordt goed weergegeven in de dialoog in de eerste alinea. Goed evenwicht tussen trots en verdriet. [De overige familieleden hadden slechts verbitterde interesse in de verdeling van wat restte van het vermogen dat grotendeels was opgegaan aan wat zij een verlate midlife crisis noemden] In deze alinea staat een hele familie beschreven. Knap gedaan. Graag gelezen. Gr Connie

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De genegenheid tussen Van Dam en kleinzoon laat je prachtig botsen met de bitterheid in de tweede alinea. Alleen moest ik de eerste lijn vd tweede alinea even laten inwerken. Je HP lijkt me id eerste alinea grootvader te zijn, die ik als de 'hij' figuur aanzag. Je eindigt de eerste met ' Rob wreef liefkozend ... ' en zijn levensvisie. Dan verspring je naar 'Hij was de enige die ... ' waarbij ik in gedachten nog aan de grootvader dacht, die op de dienst voor zijn kleinzoon was. Het lijkt me nochtans duidelijk omgekeerd door je eerste alinea - post die wordt doorgestuurd, opa die tot het uiterste wil gaan. Een rouwverwerkingsstukje dat je in je huidige omstandigheden toch prachtig uitgewerkt hebt, Angus.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je voor je reactie , marlie. De verwarring voor wat betreft de HP kan ik me voorstellen. Ik ga eens even peinzen hoe ik dat binnen de limiet van 300 w kan oplossen.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Angus, nog gecondoleerd en sterkte gewenst. Mooi beschreven. Roept bij mij de vraag op of dromen een generatie overslaan of dat ze een levensfase overslaan. En uit dat soort vragen haal ik weer inspiratie. Ik had dezelfde verwarrende 'waarbij ik in gedachten nog ...'-ervaring als Marlie.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Angus:is het volgende een optie in de eerste zin van de tweede alinea: "Hij was de enige die bij de crematie was" om ervan te maken 'crematie van zijn grootvader/opa'? Kleine aanvulling, weinig verandering. Eventueel de laatste zin van de tweede alinea de openingszin laten zijn van deze alinea? Ik ben nog maar een "beginner", dus misschien sla ik de plank volledig mis. Maar ik blijf leren van mijn misgeslagen planken. Gr Connie (met nog mijn condoleances)

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus, misschien kun je de kleinzoon een naam geven - i.p.v. 'De jongeman' . Dan kun je in de tweede alinea met diens naam beginnen. Mooi verhaal. Nog één keer knallen op je zestigste... Gezellige familie :rolleyes:

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, gs. Mooie vraag. Misschien valt het overslaan van een generatie wel samen met het overslaan van een levensfase.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je voor je reactie, Willemina. Ik heb een aanpassing gevonden die het volgens mij nog wat extra lading geeft.

Rol

  • Anoniem
Hallo Angus, Graffiti als eerbetoon aan zijn snelle opa. Ik vind het een mooie uitleg voor de aanwezigheid van de woorden op het schuurtje. Aanvankelijk zag ik bij het woord kleinzoon een jonge jongen voor, maar de Jack Daniels maakte hem ineens tot een volwassen vent. Pijnlijk hoe hij via de brief van het openbaar ministerie de snelheid achter de doodsoorzaak te weten komt. Mooie opgebouwd verhaal. Schrijfcoach Corrie

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor je reactie, Corrie. Je hebt een punt met die Jack Daniels. De kleinzoon is zo'n negentien jaar, woont net zelfstandig. Geen leeftijd voor whisky.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In het begin wat verwarrend vond ik (waarom wordt de post doorgestuurd naar de kleinzoon? woont de grootvader in de schuur?) maar uiteindelijk een mooi verhaal en interessante verhaallijn.