Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 121 31 oktober 2016

Hij is dood. Iets langer dan drie weken, maar ze weet het. Ze probeert koffie te zetten, maar haar blik valt op een envelop. Ze haalt de brief eruit en leest en leest, en vraagt me dan waar het over gaat. Ik zeg dat het niet belangrijk is. Ze knikt en opent een keukenlade om de envelop weg te leggen. Ze pakt een pillendoosje uit de lade, knijpt haar ogen samen en leest het etiket. Ze vraagt me voor wie dat is. 'Niet voor jou,' zeg ik. 'Jij bent gezond.' Ze lacht me dankbaar toe. De wasmachine stopt met centrifugeren. Ze draait zich om, bukt en staart naar de was die even roerloos ligt. Haar handen bewegen naar een knop. 'Niet doen,' zeg ik. 'Hij is nog niet klaar.' Ze richt zich op. 'Ik ben ook nog niet klaar,' zegt ze. 'Ik ga niet. Ik moet hier nog zoveel poetsen.' Ze kijkt door het keukenraam naar de lucht; helderblauw. 'Het wordt een mooie dag.' Haar ogen lichten even op. 'Ja, net zo mooi als gisteren.' Nooit sneed een leugen zo door mijn ziel. Drie uur later, twaalf kilometer verder, zwaai ik terug als ze stralend in de deuropening staat van kamer 103, met haar rug naar haar meest dierbare spullen, en een TV. Een jongetje, aan de hand van zijn vader, dat nog niet weet dat liefde kan voelen als verraad, zie ik peinzen over de tranen op de wangen van een grote man. 'Antieke kersenhouten kast', noteer ik onder het kopje woonkamer. De voordeurbel klinkt ongenadig hard. 'Trick or treat,' schalt het even later uitdagend uit drie meisjesmonden. 'Wacht even,' zeg ik. Ik haal Engelse drop uit pannen, Werthers originals uit een botervloot, rollen Mentos uit de bestekbak, lollies uit de koelkast, en stop ze in een zak. 'Goh. Dank u wel, mijnheer.' Ze huppelen vrolijk weg. 'Klassenfoto kostschool in zilveren lijst.'

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Angus, blij dat je er weer bent. Ik heb een stil vermoeden dat mijn verstandelijke vermogens met me aan de haal zijn. Het lukt me niet je verhaal in elkaar te passen. Dit is de derde keer deze week. In de eerste alinea vermoed ik een zoon/dochter bij zijn/haar zieke/dementerende moeder die weet dat haar man is overleden. Mooie dialoog. Het begint bij de zielsnijdende leugen, dat kan toch niet zo zijn omdat het weer de dag daarvoor niet mooi zou zijn geweest? Ik begrijp nog dat de hp met de inventaris van een overledene bezig is, ook de meisjes aan de deur voor Halloween, en dan geef ik me over. :confused:

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus, inderdaad fijn dat je weer iets van je laat horen. Ik ben het met Mili eens dat het geen makkelijk stuk is. Als je eenmaal door hebt hoe de vork in de steel zit, is het een aandoenlijk verhaal. Ik zie het a.v.: 'Ja, net zo mooi als gisteren.' liegt hij zijn moeder voor om het aanstaande afscheid van haar woning een luchtig karakter te geven. Want de zoon is naar zijn ouderlijk huis gekomen om zijn moeder op te halen om haar naar een verzorgingstehuis te brengen, twaalf kilomer verder; op kamer 103 woont ze voortaan. Ze had er geen zin in, bood weerstand, maar het was noodzakelijk. Ze kon niet meer zelfstandig wonen. De zoon voelt zijn bemiddeling als verraad aan zijn moeder. Dat doet pijn. Later, op Valentijnsdag, is hij in zijn ouderlijke woning om de inventaris op te nemen als die drie meiden bellen. Dat komt goed uit, want overal komt hij snoepgoed tegen. Een beetje autobiografisch?

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven, mogelijk net iets te cryptisch. Ik kon het goed volgen maar was zelf de draad kwijt bij de laatste regel, tot ik even terugkeek en weer terug was bij het lijstje dat hij aan het maken is. Misschien een klein beetje handeling erbij? De verwarring in het begin komt goed over. Moeder is duidelijk dement. Alleen vreemd, ze had dierbare spullen bij zich, en de lijst is toch dierbaar? Of heeft een foto geen zin meer in haar toestand? Vaak heb je dat demente ouderen opeens even bij zijn en zich iets herinneren. Een foto kan daarbij juist helpen, vooral van vroege tijden. Ik blijf dan met vragen zitten: is ze overleden? Weet de hp niet dat foto's kunnen helpen?

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Weer een knap stukje van je, Angus, hoewel ik ook niet helemaal mee ben. Ik had het al eerder gelezen, zag een dementerende vrouw die door haar zoon bezocht wordt en dan naar een verzorgingstehuis gebracht wordt. Mooi hoe je haar dementie aanbrengt door op verschillende plaatsen snoep te verstoppen. Ik heb ergens het gevoel dat ''Klassenfoto kostschool in zilveren lijst' in contrast staat met 'haar meest dierbare spullen, en een TV.' Dat de foto haar net zo min iets zegt als de zilveren lijst. Dat ze iets niet wil weten of niet wil aanvaarden. En dan deze: 'Een jongetje, aan de hand van zijn vader, dat nog niet weet dat liefde kan voelen als verraad, zie ik peinzen over de tranen op de wangen van een grote man.' Wat Dos schrijft, verraad vd zoon aan de moeder? Of zit het dieper? Ik vermoed dat ... de tranen op de wangen van een grote man... kunnen gelezen worden als ... de tranen op mijn wangen. Ik moet er nog wat over nadenken.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor je reactie, Mili. Ik zal wellicht nog even wat onregelmatiger plaatsen. Voor wat betreft uitleg en verantwoording verwijs ik naar mijn reactie op de reactie van Dos.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je lezing klopt helemaal, Dos. (Behalve dat het geen Valentijnsdag was, maar Halloween). Mijn vader is een aantal weken geleden in het ziekenhuis opgenomen en uiteindelijk overleden. Ik heb - dankzij een fantastische leidinggevende- vanaf de opname van mijn vader weken bij mijn moeder kunnen blijven, waarvan de dementie niet beginnend was - zoals iedereen dacht - maar veel verder gevorderd. Zelf probeerde ze vol te houden dat ze met wat hulp nog zelfstandig zou kunnen blijven wonen. Enkele details heb ik erbij verzonnen. Dank voor je reactie, Dos. (Voor reactie op de stukken van anderen ontbreekt mij op dit moment zowel tijd als energie. Excuses)

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor je reactie, Odile. Zie ook mijn reactie aan Dos. Foto's zijn inderdaad heel belangrijk en waardevol, maar de beperkte ruimte in een verzorgingstehuis maakt dat niet alles waaraan iemand gehecht is meegenomen kan worden.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor je reactie, marlie. Zie mijn reactie aan Dos (en de reactie van Dos). Het waren uiteraard mijn tranen, vanuit het perspectief van een passerend jongetje. En ja, het voelt als verraad ook al weet je dat er geen andere optie is.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Angus - mijn condoleances. Schrijven helpt je ongetwijfeld bij de verwerking van je verdriet en in dat licht vind ik het niet kies te reageren op zaken die me in je tekst zijn opgevallen en/of voor verbetering vatbaar zijn. Ik wens je sterkte de komende tijd.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mijn deelneming, Angus. Het overlijden van een ouder is erg, de toestand met je moeder maakt het nog zwaarder. Veel moed toegewenst.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Uiteraard moet het Haloween zijn i.p.v. Valentijn. Aangezien ik zelf totaal niets heb met Haloween, had ik voor de zekerheid opgezocht of het op 31 oktober viel. En toch schrijf ik Valentijnsdag; waar eindigt dat?! Je hebt een heel vervelende periode achter de rug, dat verklaart je afwezigheid hier. Na het lezen van je verhaal was ik er al bang voor. Ik leef met je mee. Hopelijk voelt je moeder het niet als verraad.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Soms raakt een verhaal een emotie bij mij die naar binnen schiet als t ware, die mij tijdens t lezen bekruipt en mij in ontroering brengt. Ik had dat onlangs bij het lezen van ' Stoner' tijdens het laatste hoofdstuk. Jij trof mij met jouw verhaal, Angus. Gecondoleerd en veel sterkte.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hoeft je niet bezwaard te voelen, Odile. Zoals Leonardo schrijft: schrijven helpt bij het verwerken. Maar ik heb het hier geplaatst in de wetenschap dat er dan ook oprechte kanttekeningen bij kunnen worden geplaatst.