#120 Trio

Gestrest De winkelstraat is nog drukker en benauwder dan hij al had gevreesd. Hij elleboogt zich door de mensenmassa. De stampende muziek uit de winkels brengt hem letterlijk uit zijn evenwicht, waardoor hij tegen een kinderwagen botst. De moeder slaakt een gil en kijkt hem aan met grote ogen, maar hij negeert haar en versnelt zijn pas. Dan begint het carillon van de Petruskerk te spelen. Hij kan geen melodie ontwaren in de metalige klankbrij van de klokken en hij voelt de schrille herrie tot in zijn ingewanden. De ranzige geur van de frituur op het plein is de laatste druppel. Hij kokhalst en grijpt naar zijn buik. Dan komt alles er uit. Goed humeur Het is druk in de winkelstraat, ongetwijfeld dankzij het mooie weer. De deuren van de winkels staan open en overal klinkt muziek. Hij slentert langs de etalages en kijkt naar de mensen. Een jonge moeder met haar kinderwagen kruist zijn pad. Hij trekt gekke bekken naar haar kindje en steekt zijn tong uit. De moeder moet om hem lachen. Als hij doorloopt, begint het carillon van de Petruskerk te spelen. Hij fluit mee met de melodie. Op het plein ruikt hij, lang voor hij de frituur ziet, de geur van vers gebakken friet. Het water loopt hem in de mond. Verdrietig Verzonken in gedachten loopt hij door de drukke winkelstraat. Hij schrikt op als iemand tegen hem aan loopt en mompelt een excuus. Uit een van de winkels klinkt een nummer dat hem doet denken aan haar, aan de dag dat zij … Hij schudt zijn hoofd en verjaagt de gedachte. Dan ziet hij een jonge moeder met een kinderwagen en er breekt iets in hem. Haastig richt hij zijn blik op de grond en versnelt zijn pas, hopend dat niemand zijn tranen ziet. In de verte hoort hij het geluid van kerkklokken. Hij ruikt de geur van gebakken friet en hij weet dat hij iets zou moeten eten, maar hij loopt door.