#119: je kunt niet meer weg

Hoezo niet weg kunnen? Met je ogen dicht kun je overal komen. Fraai geformuleerd. Wat mij betreft zou je op de plek van de komma voor "of aan een boek" ook een punt kunnen zetten.

ik had eerst een punt nu twijfel ik weer die punt was voor mij een hap lucht die zichzelf niet gunt dank voor je reactie, gs!

Wat een heerlijke mijmering in de zon. Vooral je eerste en laatste zin zijn mooi. Een verbeterpuntje: opdat een gevatte blondine kon samen zijn is: samenzijn.

Erg prettig. Fijn om te lezen. Dank je. Het schijnt dat je na je zeventiende levensjaar geen romantische verhalen meer moet lezen.

Wat een heerlijke mijmering in de zon. Vooral je eerste en laatste zin zijn mooi.

dank die

Een verbeterpuntje: opdat een gevatte blondine kon samen zijn is: samenzijn.

zeker weten? ik ken het aan elkaar eigenlijk alleen als zelfst.nw. en kan het zo snel niet terugvinden op internet.

Erg prettig. Fijn om te lezen.

dank je

Dank je.

graag gedaan

Het schijnt dat je na je zeventiende levensjaar geen romantische verhalen meer moet lezen.

daarvoor al helemaal niet

Warme zon, warme thee en dan allemaal van die warme gedachten die zich in je hoofd afspelen... heel aardig stukje, waarin je je warmt aan andermans geluk, zoals zo mooi gezegd in de laatste zin. Ik deel je mening met 'samenzijn' als zelfst nw, schrijvenmaar. Weet ook nooit onmiddellijk waar zoiets terug te zoeken. Zou het hier ook van elkaar houden. Waar je wel wat vergeten hebt: 'waarin tal van problemen overwonnen werdEN... ' zijnde een hoevoelheid, verscheidene problemen. Warm geschreven, graag gelezen!

@schrijvenmaar, wat doe je nu, je spot met de liefde. En hoe. Met of zonder punt, zelf houd ik van lange zinnen. Je 'samen zijn' is goed. Samenzijn is inderdaad het zelfstandige naamwoord. Ik heb van je tekst gehouden. :) PS: Vergeten, eens met @marlie voor werden. PS II: Ik twijfelde ook. Tal is derde persoon enkelvoud maar gevoelsmatig ga ik voor werden.

@schrijvenmaar, wat doe je nu, je spot met de liefde. En hoe. .

hoe vaak spot de liefde niet met ons?

Waar je wel wat vergeten hebt: 'waarin tal van problemen overwonnen werdEN... ' zijnde een hoevoelheid, verscheidene problemen. !

Nog nooit zoveel twijfel getroffen hier op het forum, maar ik ben niet direct overtuigd. Bij mijn beste weten mag het enkel- of meervoud na tal allebei, waarbij mijn voorkeur uirgaat naar het enkelvoud, omdat dat een soort nadruk legt op het feit dat het er tal zijn. Maar dat is puur mijn gevoel, geen theoretische kennis. Ergens diep in mij huist volgens mij de kennis dat het gebruik van mv spreektaal is. dank voor je reactie

PS: Vergeten, eens met @marlie voor werden.

oh. maar waarom dan? ik had namelijk eerst werden, maar dat later aangepast ... gekke week hier, waar al mijn twijfels verder in twijfel gebracht worden ook jij uiteraard bedankt voor je reactie(s), trouwens

Je eerste zin, die mij pakt, omdat ik er een beeld bij zie en dan die schitterende lange zin, een mijmering, een dagdroom. Met je laatste zin sluit je de cirkel, de eerste en laatste zin aan elkaar. Prachtig, schrijvenmaar!

Dag schrijvenmaar, ik heb genoten van je mijmering bij de warme kop thee. Romantiek is volgens mij van alle leeftijden. Je moet alleen maar het geluk hebben dat dat geluk je toevallig toevalt. :o Een heel fijn en creatief weekend toegewenst.

gevonden: http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/766/tal_van_mensen_komt_komen/

maddbrug en blavatski, bedankt voor jullie reacties!

schrijvenmaar, Mooi fragment, vooral omdat er gedacht wordt aan het geluk van anderen, maar dan wel het fictieve geluk uit een film en boek. En dat netjes ingebed tussen de werkelijkheid van de 1e en laatste zin, die uiteraard ook fictie zijn. Zo lees ik het graag. ;) taaldingetje: 'steeds elkaars handen vast wilden houden' gevoelsmatig 'elkaars hand' anders wordt het zo'n rondedans.

Schrijvenmaar, wat een heerlijke mijmering. Een genot om te lezen!

Schrijvenmaar, Hoe jij een eenvoudig verlangen in een mooi poëtisch beeldend verhaal kunt omtoveren vind ik een klein wonder, En het sterke ervan is dat ik jouw verlangen tot het mijne heb gemaakt. Ik wil nu in de zon zitten met die kop hete thee en in alle rust mijmeren. Ik hoop dat je voorlopig blijft wonen waar je nu woont en dat je tijd blijft vrijmaken voor je verhalen op S.O.L.

bedankt voor jullie reacties, JanP, Nel en Willemina

je spot met de liefde. En hoe. .

maar het lijkt velen ontgaan te zijn :confused:

;)

PS: Vergeten, eens met @marlie voor werden. PS II: Ik twijfelde ook. Tal is derde persoon enkelvoud maar gevoelsmatig ga ik voor werden.

Een interessante uitleg: https://onzetaal.nl/taaladvies/aantal "Werden" is hier m.i. correct omdat er geen samenhang zit tussen de problemen. Als "tal" op zich een samenhang duidt, en je het als één verzameling wil voorstellen, dan is enkelvoud correct.

@schrijvenmaar De lange zinnen die naar adem doen happen is een mooi middel om het juiste leesritme te krijgen. Ik vind het hier niet helemaal uit de verf komen (gevoelsmatig). Bijvoorbeeld de eerste zin: het laatste deel geeft door de verandering van het onderwerp een focusverschuiving. Mss zou je "ik wil" moeten herhalen. Ik denk dat je de nostalgie kan versterken door met anaforen te werken. De zinnen worden dan korter maar door de herhalingen blijf je als lezer in de flow; het wordt een soort estafette van gevoelens/gedachten en de rustpunten die je de lezer niet gunt worden afgezwakt.. Verder wordt je tekst, denk ik, krachtiger als je twee zaken zou veranderen: 1. Zet de sprekende voltooid deelwoorden achteraan (voor een komma of punt). De retentiewaarde wordt zo sterker (een soort naklinken in het hoofd van de lezer). Dus gebaard had >> had gebaard. 2. Scheidbare werkwoorden klinken gewoonlijk krachtiger als je ze bijeenhoudt. Dat is overigens ook een trucje die ik bij dialogen toepas: bij het ene personage gebruik ik "vast wil houden", bij een sterkere personage zeg ik "wil vasthouden". Experimenteer er maar eens mee en kijk of de toon/stem dan inderdaad anders wordt. Taalzeurtje: 2x elkaar na elkaar (;-)) vind ik niet zo fraai. De eerste keer kun je het m.i. zonder infoverlies schrappen.

@Leonardo: is het nostalgie? Uit de andere reacties bleek al dat ik jammerlijk gefaald had deze week, dat (vrijwel) niemand het zo bitter las als het bedoeld was. Soms wil ik misschien ook wel te veel in te weinig woorden.

1. Zet de sprekende voltooid deelwoorden achteraan (voor een komma of punt). De retentiewaarde wordt zo sterker (een soort naklinken in het hoofd van de lezer). Dus gebaard had >> had gebaard.

Dat is iets wat in mijn hoofd maar niet wil, al jaren niet (ik herinner me een docent op school, die opmerkte dat ik dat in mijn vertaling zo opvallend vaak deed) ... ik weet tegenwoordig dat ik er op moet letten, en ga dan denken, en kom dan toch altijd erop uit dat ik 'mijn' volgorde gewoon prettiger vind; geen idee waarom, maar wel vrij sterk zo. Maar ik zal mijn best doen erop te blijven letten, en wie weet wil op een dag ook mijn hoofd het.

2. Scheidbare werkwoorden klinken gewoonlijk krachtiger als je ze bijeenhoudt. Dat is overigens ook een trucje die ik bij dialogen toepas: bij het ene personage gebruik ik "vast wil houden", bij een sterkere personage zeg ik "wil vasthouden". Experimenteer er maar eens mee en kijk of de toon/stem dan inderdaad anders wordt.

Nooit (bewust geweten); ga ik zeer zeker in de gaten houden.

Taalzeurtje: 2x elkaar na elkaar (;-)) vind ik niet zo fraai. De eerste keer kun je het m.i. zonder infoverlies schrappen.

Ik vond het ook niet zo fraai, maar miste wel degelijk info -volgende keer maar weer langer denken over een heel andere formulering. Dank voor je uitgebreide reactie!

Ik las het als een aangenaam sarcastisch, waarschijnlijk door een moeder met jonge kinderen, geschreven stukje. Mmm... Ik bedoel zoals je mogelijk vanuit je eigen oogpunt had kunnen schrijven. Dat wilde ik nog even noemen na het lezen van de reacties hierboven :).

Ik las het als iemand wiens werkelijkheid botste met de droom van het sprookje 'lang en gelukkig'.

dank voor jullie extra toelichting