Schrijven om te verwerken

Altijd al wist ik dat ik op papier sterker ben dan in mondeling communiceren. Op papier stromen gevoelens en emoties er vloeiend uit.

Van een maatschappelijk werker kreeg ik destijds een schrijfopdracht. Ik schreef een brief aan iemand zonder deze te versturen. Hierin verwoordde ik wat er allemaal was gebeurd en hoe ik dit had gevoeld. Een periode van 3 jaar vol gebeurtenissen schreef ik op. Het resultaat was een brief van 10 volle A-4tjes, nadat ik het lettertype had verkleind. Ik wilde de maatschappelijk werker niet een extra baan erbij geven. Voor het eerst sinds jaren voelde ik me ontzettend bevrijd. Ik had het gevoel dat er naar me geluisterd werd. Ik voelde erkenning.

De brief heb ik aan belangrijke mensen in mijn omgeving gegeven en de reacties waren erg positief. De inhoud en gebeurtenissen werden als heftig ervaren, maar ze vonden dat ik de beleving en emotie erg goed over kon dragen.

Sindsdien ben ik om de week gaan bloggen voor een site voor alleenstaande moeders. Inmiddels ben ik daar redacteur en probeer ik anderen ook tips te geven voor hun blogs. Ook ben ik bezig met het opzetten van mijn eigen freelance bedrijf. Dit allemaal door die ene brief die ik moest schrijven van de maatschappelijk werker!

Vrienden die ergens mee zitten raad ik aan om hun gevoel eens op papier te zetten als ze vastlopen. De erkenning en opluchting geeft echt een gevoel van bevrijding. Voor mij persoonlijk kan hier geen therapeut tegen op. 

Je kunt schrijven op papier, maar natuurlijk ook typen op je laptop. De resultaten kun je voor jezelf houden uiteraard, maar wie weet ontdek je je verborgen schrijftalent en besluit je er ook uiteindelijk je werk van te maken. Het kan alle kanten op. Schrijven voor jezelf of schrijven voor anderen vergt een net wat andere insteek. Schrijven op papier is ook anders dan het schrijven van een blog.

Lezers van een blog spenderen doorgaans geen uren aan hun telefoon op laptop om een artikel te lezen. Ze klikken op een blog en screenen of het de moeite waard is om te blijven lezen. Na het lezen gaan ze weer verder.

De kunst is om de lezer op je blog te houden. Dit doe je door kort en bondig te schrijven. Het artikel behoort prettig leesbaar te zijn, zodat het vloeiend wegleest. Emotionele gebeurtenissen kan je het best beschrijven door je hart te laten spreken. Wat heeft jou toen zo geraakt en waarom was dat zo? Voelde je je gekwetst? Waardoor kwam dat dan? Wat deed de ander?

De lezer was er niet bij, dus een gebeurtenis moet beschrijvend worden uitgelegd. Details maken het verhaal compleet. Je kunt schrijven dat je boos bent. Een lezer interpreteert dan het woord boos op zijn of haar manier. Ga je beschrijven dat je die boosheid liet zien doordat je bijvoorbeeld het servies kapot gooide, dan wordt het concreter voor de lezer. Helemaal als je aangeeft waardoor je zo boos werd. Wat ging eraan vooraf voordat je met het servies ging gooien?

Tijdens het lezen zou de lezer het gevoel moeten krijgen om verder te willen lezen. Net als bij boeken die je niet weg kan leggen omdat je zo nieuwsgierig blijft. Je zit in het verhaal van de schrijver. Dat is wat je ook kan bereiken met je blogs. Alle weggestopte emoties kun je in je blog of artikel beschrijven. Ik hoop dat het je lukt en dat het je dezelfde bevrijding geeft als mij destijds gaf! Succes!

Kim ter Maat is zowel blogger als webredacteur bij diverse websites, waaronder Happy Single Moms. Daarnaast werkt ze nog als werkleider in een arbeidstrainingscentrum.