Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#117 - Boze blikken

6 oktober 2016 - 10:08
Boze blikken Sander stapt de zaal binnen. Hij is laat. Er wordt geklapt, niet voor hem, maar voor het koor dat keurig in gelid het podium betreedt. Op een rij ergens vooraan is nog plek, precies in het midden, tussen twee kalende mannen. Ietwat opgelaten schuifelt hij langs uitgestrekte benen en over rondslingerende tassen – ‘Excuus, dag … pardon’ – naar de nog vrije plaats. Het moment dat zijn kont het zitvlak raakt begint een jongeman te zingen. Een heldere, spatzuivere toon. Andere stemmen vallen bij en betoverend smelten de door het koor geproduceerde klanken samen. Sander sluit zijn ogen en creëert een canvas voor de beelden die de muziek in hem oproept. Een klein klooster, omgeven door een moestuin, graven, ontelbare bomen. De prachtige geluiden komen vanbinnen. Daar, via de openingen in de stenen muur zweven de wonderschone klanken de buitenlucht in. De massiefhouten deur gaat moeizaam open. Eenmaal binnen zwerft hij door de gangen, de melancholische tonen volgend. Hij probeert mee te zingen, maar kent de tekst niet. Hij neuriet, verzint eigen woorden die precies in de melodie passen, die rijmen. Een ergerlijke stoot in zijn zij brengt Sander terug op aarde. ‘Sst … Stil ‘ns!’ Een oudere dame verderop in de rij drukt fel een rechtopstaande wijsvinger tegen haar lippen. Sander fronst zijn wenkbrauwen en staart naar de boze blikken. Hij snapt het niet. Wat is er loos? Dan laat hij het gaan, verlegt hij zijn focus naar de nog immer voortkabbelende muziek. Dat klooster midden in het bos met haar lange, donkere gangen, het had allemaal zo echt geleken, zo werkelijk en tastbaar. Toch had hij deze setting nooit eerder gezien. Dit had de muziek in hem bewerkstelligd. In stilte bedankt hij het koor.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2016 - 19:46
Mooi weergegeven Egidius! Beeldend geschreven, ik was even mee op reis met de hp!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2016 - 22:18
Mooi en vlot neergepend, GRbras. Ik vind hier een rijk contrast tussen de eerste alinea waar een weg wordt gezocht tss rommelige benen en tassen en de tweede alinea, de serene kloostersfeer in het groen. Jammer dat Sander weer in de werkelijkheid wordt teruggeduwd! Kleintjes: Schuifelen langs benen en OVER tassen - alsof hij erover heen gaat. Voorstel: ... schuifelt om (nonchalant) op de grond gegooide tassen heen. '... zijn kont raakt het zitvlak,' kan correct zijn maar kwam op mij grappig over, alsof twee personen plots op eenzelfde plaats willen zitten. De zitting of het zitgedeelte vd stoel? Een heldere toon - het spatzuivere kan je weglaten. (Of gebruiken i.p.v. helder) 'Andere stemmen vallen bij en betoverend smelten de door het koor geproduceerde klanken samen.' Hier vind ik 'betoverend' niet op de juiste plaats staan. 'De door het koor geproduceerde' lijkt me zelfs overbodig. De andere stemmen die bijvallen geven dit al aan. Voorstel: Andere stemmen vallen bij en de klanken versmelten op betoverende wijze.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2016 - 22:46
Hoorbaar meeneuriën met een acapella koor is inderdaad een doodzonde. Goed geschreven. Die zeer gedetailleerde kloosterbeelden van de hp vind ik wat moeilijk om in mee te gaan. Paar taaldingetjes: Ergerlijke stoot - geërgerde stoot? Een wijsvinger tegen de lippen staat altijd rechtop. Het klooster - zijn gangen (bij onzijdige woorden gebruik je in principe de mannelijke beziitelijke voornaamwoorden)

9 oktober 2016 - 10:20
Hallo GR Bras, Je hebt de HP mooi gebruikt om je beleving bij het beluisteren van de muziek op te projecteren. Alleen nog een plek tussen twee kalende mannen, de uitgestrekte benen. Door de details die je gebruikt, zie ik het tafereel voor me. Hoe hij helemaal opgaat in de muziek en niet door heeft dat hij mee neuriet. Leuk om te lezen. Schrijfcoach Corrie