#114 Het contract

Als ik richting perron dertien loop word ik ingehaald door een opvallend gehaaste vrouw. Haar manier van lopen en haar rode plateauzolen zien er bekend uit. Als ze zich even omdraait herken ik die intelligente groenblauwe ogen. Waar ik lichte twijfel had, weet ik nu zeker dat zij het is. Ze lijkt me niet opgemerkt te hebben, maar toch sprint ze de roltrap op, alsof ze last heeft van achtervolgingswaanzin. Wanneer ik op een afstandje van haar in dezelfde coupé heb plaatsgevonden, voel ik mijn longen branden. Vroeger kon ik haar ook al niet bijhouden. Bij station Ede-Wageningen gaat er een keurig geklede man naast haar zitten. Hij heeft sluik haar dat overdreven naar achteren is gekamd en een grote zwarte aktekoffer in zijn hand. Met een kort knikje begroet hij haar en haalt iets uit zijn koffer. Ik kan het niet goed zien, maar het lijkt verdacht veel op een contract. De man verdwijnt direct weer, iets wat in onze wereld heel normaal is. Wat me wel verbaasd is dat ze het papiertje vervolgens tegen haar borst houdt, alsof haar leven ervan af hangt. De treinreis gaat met overstappen verder, helemaal tot in Doetinchem. Of ze in haar manische periode zit of een werkelijk goede reden heeft om naar deze uithoek te reizen, weet ik niet. Maar het is mijn taak haar te volgen. Tenslotte is ze mijn eigendom. Als ik de mogelijkheid krijg om, zonder opgemerkt te worden, dichtbij haar te komen, zie ik het grote litteken op haar handpalm. Haar normaal volledig zwarte haren, hebben nu geblondeerde punten. Hier moet Monica achter zitten, de trut. Dat is dus haar manier om duidelijk te maken dat ze echt mede-eigenaar is. Als ze Doetinchem uit is gelopen in de richting van het boerenland, draait ze zich om. Een snelle blik zegt me dat ik me in dit open landschap niet kan verschuilen. ‘Minny.' Mijn stem klinkt nog steeds ferm, hoewel al mijn energie is opgevreten. Ze loopt rood aan en buigt het hoofd. Ondanks al haar eigenaardigheden, lijkt ze nog steeds duidelijk haar plaats te kennen. ‘O, meesteres…’ Ik loop op haar af en omhels haar stevig. Door haar warmte heb ik er geen spijt van dat ik me hiermee niet aan de contractuele voorwaarden houd.