Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#114 - Oud vel

 15 September 2016 - 13:47
Ze lopen samen de ontbijtzaal van het hotel binnen. Hij, een veertiger met krullend grijs haar, gebruind, een lichtblauw T-shirt dragend. Zij, in een zwarte jumpsuit met een brede leren, glanzende ceintuur. Zij is broodmager, gespierd, heeft een afgetraind lijf. Ik zie haar van de achterkant. Als ze zich omdraait, schrik ik. Haar gezicht lijkt van leer en de rimpels hangen erbij. Ook aan haar magere armen lubberen overhangende stukken vel. Ik dacht eerst dat het een echtpaar was, maar nu lijken het meer moeder en zoon. Ze zou zomaar ouder dan tachtig kunnen zijn. Ik kijk nog eens naar de man: volle, wellustige lippen heeft hij. Hij eet zwijgend zijn stokbrood nadat hij er honing in gegoten heeft. Dan gaan mijn gedachten met me op de loop. Zij heeft jaren in het leven gezeten. Ze was een volle moederlijke vrouw. Haar borsten waren geliefd bij de mannen: romig en weelderig. Op haar veertigste was ze het plotseling beu en verlangde hevig naar een laatstekanskind. En nog net voor haar eenenveertigste verjaardag baarde zij een zoon; toen al een mooie jongen. Haar borsten stroomden vol melk. Toen hij vier jaar oud was, werd ze ernstig ziek: borstkanker. Ze vermagerde zienderogen. Maar het was een taaie. Ze kwam er helemaal bovenop en begon een sportschool. Soms miste ze haar oude borsten. Maar dat overtollige vel ... He fascineert me dat ze het niet heeft laten weghalen. Het hangt er zo verloren bij. Toch nog een restant van haar oude leven dat ze koestert? Ik kijk weer naar ze. Zij heeft een paar stukken stokbrood op haar bord. Ze eet er niet van, maar pulkt de zachte binnenkant eruit en legt de stukjes terug op haar bord. Ik zie een randje grijze uitgroei boven het helle blond. Ze trekt haar ceintuur een gaatje strakker. Ik ben bang dat ze zal breken. Dan stappen ze samen op. Hij legt zijn arm teder om haar fragiele schouder.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 September 2016 - 16:40
@Nel, een verhaal uit het buitenland gezien het stokbrood als ontbijt? Ik lees je verhaal met gemengde gevoelens; de titel vind ik een tikje wreed. Nadruk ligt op het hangende lubberige leren. Haar kleren, de kleur van haar haar passen niet bij haar leeftijd. Maar om nu overtollig vel te koesteren? Misschien is ze een cougar en betaalt de man met de wellustige lippen. (ik denk dat je honing over het stokbrood giet en niet erin. Of had hij het ding uitgehold?)

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 September 2016 - 21:15
Mili, inderdaad, een verhaal uit Frankrijk. Twee dagen geleden zat dit stel een tafel naast me. Jouw opmerking over de kleur van het haar en de kledingstijl begrijp ik. Ik dacht hetzelfde: er kloot iets niet. De man holde inderdaad stokbrood uit en goot de honing erin. "De werkelijkheid herken je aan haar onwaarschijnlijkheid," schreef Gerard Reve al. De rest is mijn fantasie. Misschien is de titel niet aardig, maar deze kwam als eerste bij me boven. Deze vrouw riep geen mededogen bij me op. Eerder een gevoel van vervreemding.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 16 September 2016 - 2:38
In eerste instantie moest ik lachen. Ik heb nu eenmaal een bizar gevoel voor humor. Jouw verhaal doet me denken aan onze laatste vakantie. Op het strand liep een broodmagere vrouw bij ons langs. Ik schrok me wild. Haar huid was door de zon diepbruin gekleurd. Ze liep trots rond. Trots op haar kleur en trots op haar magerheid. Dat andere mensen van haar schrokken, viel haar niet op. Deze vrouw pulkte ongetwijfeld ook stukjes brood uit haar stokbrood. Ik herken de vrouw, hoewel zij alleen was. Er was geen liefdevolle arm om haar heen. Toch leek het dat ze gelukkig te zijn. De rimpels hangen erbij vind ik mooi verwoord. Het is natuurlijk niet echt mooi. Ik denk dat ik voorlopig maar vet blijf.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 September 2016 - 15:45
Goed beschreven Nel, het was toch even meegenieten. Dat broodpulken zie ik wel meer, het zal in de calorietjes schelen. Ik deel de mening van Mili, een caugar met jonge vlam. Ik vind jouw gedachten fantasierijk.

Geen afbeelding
Joke VG

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 September 2016 - 10:53
Nel, de titel alleen al deed me glimlachen. Ik vind de beschrijvingen heerlijk om zelf een beeld te vormen. blijft altijd een vreemde combinatie hé zo twee aparte mensen samen. ;)

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 September 2016 - 19:49
In eerste instantie moest ik lachen. Ik heb nu eenmaal een bizar gevoel voor humor. Jouw verhaal doet me denken aan onze laatste vakantie. Op het strand liep een broodmagere vrouw bij ons langs. Ik schrok me wild. Haar huid was door de zon diepbruin gekleurd. Ze liep trots rond. Trots op haar kleur en trots op haar magerheid. Dat andere mensen van haar schrokken, viel haar niet op. Deze vrouw pulkte ongetwijfeld ook stukjes brood uit haar stokbrood. Ik herken de vrouw, hoewel zij alleen was. Er was geen liefdevolle arm om haar heen. Toch leek het dat ze gelukkig te zijn. De rimpels hangen erbij vind ik mooi verwoord. Het is natuurlijk niet echt mooi. Ik denk dat ik voorlopig maar vet blijf.
Dank, Tja. Ik schrok ook, omdat de vrouw aan de achterkant tientallen jaren jonger leek. Ja, je kunt beter vet blijven. :-)

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 September 2016 - 19:51
Goed beschreven Nel, het was toch even meegenieten. Dat broodpulken zie ik wel meer, het zal in de calorietjes schelen. Ik deel de mening van Mili, een caugar met jonge vlam. Ik vind jouw gedachten fantasierijk.
Fijn, dat er meer interpretaties mogelijk zijn. Madd, dank je wel voor je positieve reactie.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 September 2016 - 19:53
Nel, de titel alleen al deed me glimlachen. Ik vind de beschrijvingen heerlijk om zelf een beeld te vormen. blijft altijd een vreemde combinatie hé zo twee aparte mensen samen. ;)
Joke, fijn dat ik je een glimlach bezorgde. Het beeld van deze twee mensen is nog steeds levendig aanwezig.

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2016 - 18:08
Je titel doet me dan weer denken aan een slang die verveld is en met een nieuw velletje opleeft... de vrouw heeft er blijkbaar geen probleem mee. De overhangende rimpels en overtollig vel zijn behalve beeldend ook... wansmakelijk?! Wat ik mooi vind, of hun relatie nu man/vrouw is of moeder/zoon, is zijn affectie en aanvaarding hoe ze nu is. Hebben ze samen iets doorstaan, is hij haar blijven steunen.. het heeft iets. Onafhankelijk van haar uiterlijk waar ze mss niet om gevraagd heeft.

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2016 - 19:45
Dag Nel, er lopen inderdaad heel vreemde mensen op deze wereld. Bij zo'n vreemd stel begint de fantasie te werken en steken er vragen de kop op. Dat vind ik begrijpelijk. Het voornaamste lijkt me dat er iets van genegenheid tussen deze twee vreemde vogels is en dat is mooi, alhoewel soms onbegrijpelijk. :o

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 September 2016 - 11:58
Je titel doet me dan weer denken aan een slang die verveld is en met een nieuw velletje opleeft... de vrouw heeft er blijkbaar geen probleem mee. De overhangende rimpels en overtollig vel zijn behalve beeldend ook... wansmakelijk?! Wat ik mooi vind, of hun relatie nu man/vrouw is of moeder/zoon, is zijn affectie en aanvaarding hoe ze nu is. Hebben ze samen iets doorstaan, is hij haar blijven steunen.. het heeft iets. Onafhankelijk van haar uiterlijk waar ze mss niet om gevraagd heeft.
Marlie, wat een mooi beeld, die vervelde slang. Inderdaad die rimpels en de overtollige huid deden pijn aan mijn ogen. En mooi, hoe je het slot ziet. Dat bedoelde ik ook weer te geven.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 September 2016 - 12:03
Dag Nel, er lopen inderdaad heel vreemde mensen op deze wereld. Bij zo'n vreemd stel begint de fantasie te werken en steken er vragen de kop op. Dat vind ik begrijpelijk. Het voornaamste lijkt me dat er iets van genegenheid tussen deze twee vreemde vogels is en dat is mooi, alhoewel soms onbegrijpelijk. :o
Dag Blavatski, dank voor je reactie. Gelukkig was er de genegenheid. Ik werd daar ter plekke blij van. @allen Excuses voor het sporadische reageren van mijn kant. Ik ben net terug uit Frankrijk en moet nog landen hier.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 September 2016 - 15:58
@Nel Ik ben meestal niet zo van die uiterlijke beschrijvingen, maar hier zijn ze functioneel. Een laatstekanskind vind ik een sublieme vondst, net als van die ceintuur en dat gaatje strakker.