#110 Het einde
Deze keer ga ik het echt verliezen
Met dichten krijg ik het voor mijn kiezen
Schrijf ik normaal op mijn gevoel
Nu verpruts ik de hele boel.
Geen poëtische zinnen die mijn gedicht verfraaien
Geen zinspelingen en met woorden draaien
Geen podium en geen applaus voor mij
Geen gouden boekje en geen euforisch hoogtij.
De microfoon schalt door de zaal
Meta krijgt een onvoldoende voor taal.
Het gelach klinkt na in mijn oren
Ik bijt op mijn hand om het snikken te smoren
Hete tranen spuiten gericht
Brandende sporen over mijn gezicht
Mijn lichaam schudt van het verdriet
Helaas dit alles baat mij niet.
Hoe haal ik het ook in mijn hoofd
Weer van een illusie beroofd
Om te glanzen aan de hoogste top
Krijg ik in plaats daarvan de strop
Ik onderga mijn ellende in een roes
Thuis pak ik straks een enorme kroes
Zal mezelf in de thee verzuipen
Om daarna in een hoekje te kruipen.
Deze drank is het enige wat me rest
Mijn schrijfcarrière is verpest
Niets meer om voor te leven
Gebroken, ik kan er niet meer tegen.
Meta, bescheidenheid siert
Lid sinds
10 jaarRol
Hallo Meta, Een klaagzang met
Lid sinds
19 jaar 4 maandenRol
Leuk gedaan, Meta, voor mij
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Meta, hoe kan jij verliezen
Lid sinds
8 jaar 5 maandenRol
Hallo Wilma, Bedankt voor je
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Nel, bedankt voor je reactie
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Blavatski, wat ontzettend gul
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Dankje voor je lieve reactie,
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Ha Meta, Een pluim voor het
Lid sinds
19 jaar 4 maandenRol
Bedankt voor de pluim, Wilma
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol