#107 Hoogmoed

Daar ging ik dan; af als een gieter. Ergens onderaan de lijst belandde ik. Eerloos probeerde ik me zo onzichtbaar mogelijk te maken na de blamage. Weg roem. In mijn dromen had ik mezelf al zien staan met een gouden plak op mijn borst. Aanbeden en toegejuicht op het podium, om daarna in het Holland Heineken House alles nog eens over te doen. Maar niets is minder waar en ik kan het nergens de schuld aangeven. Ik heb geen blessure en ben fitter dan fit. Ik zie mezelf nog staan, boven op de springplank, het water glad en uitnodigend onder me, klaar voor mijn supersprong die ik de wereld zou laten zien. Ik wilde mezelf meteen bovenaan kwalificeren, zodat iedereen wist dat ze rekening met mij moesten houden. Het idee alleen al liet mijn bloed bruisen. Wat er gebeurde weet ik nog steeds niet. Misschien kwam het door de afgrijselijke groene kleur. Plat op mijn rug kletste ik in het bad. Nog erger dan een kleuter die zijn eerste duik maakt. Het is een wonder dat ik niets heb gebroken. Het leek alsof het vel over mijn oren gestroopt zat. Ik kan amper een shirtje op mijn huid verdragen. Aan mij de eer te gaan bloggen. Misschien een verborgen talent nu ik het schoonspringen op mijn buik kan schrijven. Maar eerlijk gezegd lijkt me het niks. Met gevaar voor eigen leven moet ik die smerige stad met alle sloppenwijken in, waar de kogels om je oren vliegen. En dan heb ik het nog niet eens over de afgrijselijke zika-mug. In het zwembad was ik er redelijk veilig voor en op de hotelkamers met airco was de mug ook niet gespot, heb ik me laten vertellen. Nu mijn carrière aan diggelen ligt kan ik eindelijk aan kinderen denken. En waar moet ik over schrijven? Over de armoede hier en de geldverspilling van de Olympische spelen? Alsof ik dat bedacht heb. Dat beslissen de hoge heren in hun achterkamertjes en ons wordt een schuldgevoel aangekletst. Maar oké. Als ik ergens een tolk kan opsnorren, het liefst een brede kerel met een wapenvergunning, zal ik me wel opofferen. Met een beetje geluk heeft hij een auto met kogelwerend glas waarmee ik me redelijk veilig door Rio kan bewegen. Dan zal ik jullie op een paar verhaaltjes trakteren en maak ik mijn comeback als schoonschrijfster. Dat verzacht mijn val in ieder geval iets.