# 108 Brief voor Gerben den Putter (van Valentijn van der Heupwende)

Beste Gerben, Zoals je weet, ben ik afgelopen dinsdag getroffen door een malheur dat zijn weerga niet kent en debet was aan mijn vroegtijdige uitschakeling bij het snelwandelen. Een, ik mag wel zeggen gouden, medaillekans werd hard onderuit gehaald. Dat betekent uiteraard niet dat ik De Spelen, en de Nederlandse sporters die mij dierbaar zijn, niet blijf volgen en steunen. Dat geldt in bijzondere mate voor jou, Gerben. Ik zie je nog staan, in het weiland van boer Krielis. Dat je met een gevonden hockeystick een petanquebal over een afstand van ruim honderd meter midden in een verse koeienvla dreef. De kracht, de souplesse, de precisie. Nu nog wordt er aan de bar bij Annie met veel genoegen over gesproken. Het is dan steevast Sjors van den Wijdenacker die, zuigend aan zijn bolknak, verhaalt dat hij het was die jou op je talent heeft gewezen. Hij vertelt in geuren en kleuren hoe hij samen met jou naar de uitdragerij van schele Tinus is gereden en daar voor jou een derdehands set golfclubs heeft gekocht. We hangen aan zijn lippen, en lachen smakelijk, als hij vertelt hoe hij met een grondboor holes heeft gemaakt in datzelfde weiland, maar dat hij ze wel aanbracht in de aanwezige molshopen. Dan wijst hij altijd naar de mollenvellen die aan de balk boven de bar zijn gespijkerd. 'Dat waren de echte holes-in-one,' schatert hij dan. Wat ik, en wij allemaal, in jou waarderen, is dat het succes je nooit naar het hoofd is gestegen. Dat je niet op klompen over de golf course mag lopen is evident. Niemand neemt het je kwalijk dat je ze vaarwel zei. Maar dat je nog steeds je overall draagt, bij iedere wedstrijd, doet ons deugd. Succes, Gerben. Denk aan de vla, de hopen en Twello. Hartelijke groet, Valentijn