#105 Perspectief

Dit mooie, prachtige gedicht van jou, Elyse, en ik mocht het zomaar lezen. Zomaar achter mijn bureautje verdwijn ik in een stilte. Ik ga het steeds weer lezen vandaag, ik wil het steeds dieper voelen, jouw boodschap, jouw liefde voor de taal. Chapeau, Elyse, chapeau.

elysevdr, moeilijk vind ik deze. De zoektocht naar het moment waarop het verdriet deels is ingeruild voor het geluk. Die ruil beviel wel, maar het contrast is nu zoek: het een bestaat uitsluitend bij de gratie van het ander. Is dat het perspectief?

Een leven zonder verdriet: saaier kan haast niet. Mooi weer, Elyse.

@Elyse, zoals je niet kunt schaterlachen als je niet diep weet te huilen. Ik ben onder de indruk van de reactie van @Madd. Dit heb je bereikt met wederom een weergaloos gedicht. Het volkomen tijdloze in de eerste strofe van waar en welke dag, het verliezen tussen zonnebloemen of in een laatje, het inzicht dat je noch zonder het een noch zonder het ander kan, het is zo mooi. Dichten ligt je als geen ander. :thumbsup:

Kan alleen zeggen: stil wordt ik van je fenomenale gedicht. Hang het stiekem boven mijn bed geloof ik :nod:

Merci madd, merci... :{}

Dag Elyse, enorm mooi, diepvoelend gedicht; ik heb ervan genoten en ga er nog veel van genieten door het regelmatig opnieuw en opnieuw te lezen. :thumbsup:

Ik voel verwarring, verdriet en onmacht voor wat toen gebeurd is. Het stukje verdriet heb je ingeruild voor wat je destijds, op die plek, (mogelijk) als geluk zag. Je innerlijke balans is verstoord. Een Elyse-getrouw dichtwerk. :nod:

Heerlijk, een gedicht ertussen dat ook nog originaliteit heeft.

Prachtig gedicht, Elyse. Met diepgang: "...alleen weet ik zonder winter niet meer waar de zomer gebleven is" Deze woorden blijven nazingen.

Chapeau. Een diepgaand gedicht.

Ja, ik voel het verlangen naar iets wat je verloren bent. :thumbsup:

Elyse, je moet helemaal in de bonen zijn geweest. Hoe kun je nou vergeten waar je het hebt verloren? Je weet wel waar je dat stukje verdriet verloor, tussen de zonnebloemen en de zandkorrels. Nou daar moet dan toch ook dat zomerverhaal ergens liggen. Blijf daar zoeken, zomer en winter lang, dan vind je het vast wel weer. Ik kom je helpen en los je af in de lente en in de herfst. Als ik het vind geef ik het eerlijk terug. Of ik verkoop het en koop een retourtje Mexico en kom het je vertellen.

Mooi gedicht, Elyse. Vooral het eerste stuk tot en met 'ik wil het terug' vind ik erg mooi.

Ik hou het bij: heel mooi!!! (en een fiks aantal keer herlezen en het steeds weer andere smaakpapillen laten beroeren)