#104 - zonder titel

De krullen zouden op den duur misschien ook saai worden... of misschien niet... wie zou het zeggen.

en grijs, bovendien maar wat had kunnen zijn blijft altijd mooi

@Annemieke, voor mij detoneert het woord artikelen. Kan ik een suggestie doen? Zaken wellicht? Dan haal je ook de a terug. Enorm zoenen vind ik komisch, zo veel zoenen dat je lippen ervan slijten. Je gedicht is ook gevuld met weemoed naar een tijd van weleer. Helemaal als je 'gesetteld' bent. :thumbsup:

Ik lees de tragiek en de zoen van toen, de droom die bij jou blijft. Mooi, Annemieke!

Vooral de tweede en derde strofe vind ik heel mooi. In alle toonaarden erkennen in plaats van ontkennen is een mooie taalvondst.

Annemieke, Vanuit het saaie maar comfortabele heden, alles heeft zijn prijs :) , mijmeren over wat had kunnen zijn. Mooi uitgevoerd.

Annemieke, ik voel eigenlijk alleen maar spijt, wanneer ik dit lees, over gemiste kansen. Het raakt me wel.

Annemieke, Het 'gevaar' van saai heb je mooi neergezet. Op het moment dat de saaiheid z'n intrede doet mag je rap investeren in wat je hebt ;) . Nu (in jouw gedicht) blijft het nog bij een mijmering. Vroeger was alles beter, maar ... we weten wel beter :) . Mooi.

Het komt bij mij binnen als een droom over weleer, mooi hoor. Saai kan een gevaar zijn, maar soms toch ook weleens lekker rustig? Graag gelezen.

@Richard, Ik betwijfel ten zeerste of donkere krullen ooit saai worden en @schrijvenmaar, ook niet als ze grijs zijn. Maar dat is iets waar ik vermoedelijk nooit achter kom. Zeker gezien de echtgenoot blond en stijl lang haar had en nu is gemillimeterd :). Bedankt voor jullie reactie. @Mili, Ik denk over de artikelen. Je maakt wel een punt. Dank je voor jouw reactie. @Maddbrug, Een droom of een gedachte aan het verleden. Zoiets inderdaad. Dank voor de reactie. @Nyceway, Dat vond ik stiekem ook een mooie vondst. Dank je. @Jan P., Comfortabel inderdaad. @Meta, Echt spijt is er niet. Maar de nieuwsgierigheid blijft. @Willemina, Ik investeer me de pleuris en dat doe ik doorgaans graag :). @Mw. Marie, Eigenlijk is mijn leven niet zo saai. Gedramatiseerde poëzie, laat maar zeggen. Maar het was destijds een mooie en heftige verliefdheid, die vermoedelijk niet zonder reden, nergens toe leidde. Maar ja. Mannen met donkere krullen (en bakkebaarden maar niet van die grote), dat zal altijd wel een soort van zwak blijven.

"Iets wat bijna was geweest" is hoe dan ook iets wat er nu is. De spijt is mooi neergezet, mooi verhaal.

Pas sinds saaiheid is ingeslagen als explosief van zachte maar onbehoorlijk saaie artikelen speelt een film over zoete dagen de tijd die zorgvuldig werd gevuld met niets dan een soort van leven in toon van muziek van stoere mannen en huilende vrouwen en dat jij daar toen stond met krullen: glanzend en donker weet je nog wat je zei? wanneer we ooit enorm zouden zoenen? alles wat mogelijk had gekund of het erkennen in alle toonaarden over wat bijna was geweest (een semi-romantisch verhaal over wat niet gebeurde)

Hallo Annemieke, Mijn oog viel op de reactie van Richard en ik moest erom lachen, want het is me opgevallen hoeveel liefjes van vroeger er krullen hadden. Niemand schrijft: 'Ik viel op je steile haar'. :-) Om maar aan te geven dat die krullen niet het meest originele gegeven zijn. Ik heb moeite om in het gedicht te komen door de eerste strofe, die ik niet helemaal begrijp en waarin twee keer het woord 'saai' voorkomt. Het is natuurlijk een hele kunst om het verschijnsel 'saaiheid' op te roepen, zonder het woord zelf te benoemen (Dat wordt juist saai!). Hier is je dat heel aardig gelukt: de tijd die zorgvuldig werd gevuld met niets dan een soort van leven in toon van muziek Die zou mij veel meer bekoren als eerste strofe. En hier beschrijf je een cliché, zonder het een cliché te noemen: van stoere mannen en huilende vrouwen Dat is volgens mij een 'poëtische' manier om het aan te pakken. Ga daar vooral mee door! Groet van Wilma van den Akker /Mevrouw SchrijfTaal

@Anton Pater, Dank je voor jouw reactie. @Schrijfcoach Wilma, Dank je voor jouw reactie. Ik geloof dat ik begrijp dat de eerste strofe niet de beste ooit is. Maar...maar... die donkere krullen, niet origineel? Dat is mogelijk. Maar wel de opdracht die je gaf. Ik dacht terug aan iemand waar ik ooit gehecht aan was en die ik, min of meer, uit het oog verloren ben. En ja, die krullen horen daar onvermijdelijk bij. Anderzijds, misschien is verliefdheid altijd wel cliché. Gelukkig heeft mijn echtgenoot in het nu lange steile blonde haren gehad eerder :).