Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 103

Ik doe mijn best om je te horen, maar begrijpen doe ik het niet. De woorden die je spreekt, ken ik, maar de betekenis gaat verloren in de alsmaar vloeiende stroom van zinnen. Halve zinnen. Want als het plot lijkt te komen, begin je een nieuwe beschrijving. Je kiest een ander perspectief. Of legt een associatie. Ik denk dat je weet dat ik het niet meer kan verdragen, want met de dag wordt je spreken sneller. Gejaagder. Om de tijd te verkorten, is het niet? Maar het maakt je verhalen niet beter. Niet makkelijker om naar te luisteren. Ik probeerde je een signaal te geven, door weg te kijken. Maar toen werd je boos. Daarna probeerde ik mijn mening te geven, maar toen vond je me egoïstisch. En als ik plichtmatig knik, zeg je dat ik niet geïnteresseerd ben. En dat klopt. Niet meer.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ARMS, Een interne monoloog in duidelijke taal. Het spreekt me aan. paar dingetjes: 'alsmaar vloeiende stroom' - kenmerk van een stroom is dat het alsmaar vloeit. Het is niet fout, maar 'stroom' volstaat 'Of legt een associatie' - een associatie maak je 'met de dag wordt je'- word

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag ARMS, Wat een leuke monoloog. Knap hoe je 'de' werkelijkheid van een stukgelopen relatie letterlijk in woorden, zinnen, verhaal weet te vangen. Complimenten. Met hartelijke groeten, schrijfcoach Inanna

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Als ik zo vrij mag zijn; ik zou de eerste zin schrappen. Hij is in strijd met het niet meer geïnteresseerd zijn en de tweede zin geeft in wel passende bewoordingen eenzelfde sentiment weer. Verder lekker vlot geschreven en leuke inhoud!