Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#103 Wanhoop

14 juli 2016 - 11:48
‘Ga weg. Je bezit mij met woorden. Je maakt me kapot. Blijf hier, ik zal doen wat je zegt. Je hebt vast gelijk. Kom bij mij. Je zegt dat je luistert, maar je hoort mij niet. Ik verdrink in jouw aanwezigheid. Je verslindt me. Ik kan niet meer. Stop. Alsjeblieft, ik wil jou, voor altijd. Nee … laat me gaan … Ik val zonder jou. Overal duisternis. Red me.’

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 juli 2016 - 12:09
@Meta, twee uitersten bij elkaar gebracht, een soort van verscheuring. Dat voel ik goed. Alleen is het voor mij nét iets te staccato. Misschien als je je zinnen onder elkaar zet, dat het anders ligt.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 juli 2016 - 14:01
Dank je voor je reactie, Mili. Het floepte er zo uit. Ik zit zelf ook nog met een beetje verbazing naar mijn tekst te kijken. Ik laat je tip nog even bezinken. Ben blij dat je de verscheuring van HP goed voelt :)

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 juli 2016 - 15:08
toen ik het gedicht de eerste keer las, dacht ik ook aan een liefdesrelatie die destructief was.....nu moet ik iets anders verzinnen ;)

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 juli 2016 - 17:40
Dank je wel, nyceway. Fijn dat die verscheurdheid zo goed herkenbaar is :) Moet eerlijk zeggen dat ik vreselijk twijfelde deze keer, de tekst hier te plaatsen.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 juli 2016 - 17:44
Wat grappig, Han, dat we dezelfde gedachten hadden. Je kunt het met je eigen woorden vertellen, dan is het toch weer net anders ;) Bedankt voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
15 juli 2016 - 15:11
Dag Meta, Erg knap, zoals al meerderen hebben geschreven, hoe voelbaar de verscheuring is. Grappig om te ontdekken dat smaken verschillen. Het korte ritme vind ik de verscheuring, de twee uiterste zoveel meer kracht geven. Mijn complimenten, hartelijke groeten, Schrijfcoach Inanna

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 juli 2016 - 21:33
:thumbsup: Eerst las ik het als een soort dialoog, twee tegenstrijdige meningen. Halverwege besefte ik de tweestrijd waarin de HP verkeerd. Een vorm van ware liefde: tenzij je eraan bezwijkt. Heftig! :nod:

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 juli 2016 - 16:59
Meta Leuk gedaan De innerlijke tweestrijd is heel voelbaar net halen en brengen en de afhankelijkheid spreekt voort.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 juli 2016 - 20:11
@maddbrug @Marietje @mirabella Hartelijk dank voor jullie leuke reactie. Ik ben blij dat deze opdracht geslaagd is :)

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 juli 2016 - 20:57
kippenvel... pijnlijk herkenbaar in het echte leven. Dankjewel, dit is gewoon oprecht mooi.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 juli 2016 - 21:18
Ik leer over mezelf deze week. De innerlijke strijd is zo aanwezig hier, zo'n totale verscheuring, natuurlijk zie ik die goed en duidelijk weergegeven, maar ik voel hem niet. Maar ik voelde de pijn bij Willemina ook al niet. Ik voelde alleen Marietje aan. Het ligt dus niet aan jouw schrijven, ik ben kennelijk een grote onnozelaar op het gebied van groots en meeslepend liefhebben. Gelukkig maar.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 juli 2016 - 20:35
Bedankt voor je uitgebreide reactie, schrijvenmaar. Ik denk niet dat je een grote onnozelaar bent op het gebied van groots en meeslepend liefhebben. In mijn tekst raakt het jou gewoon niet. Niets mis mee, dat kan. Bij Marietjes tekst voelde je waarschijnlijk herkenning van iets. Maar stel er gebeurt iets vreselijks met één van je kinderen? Hoe onnozel ben je dan nog, wat meeslepend en groots liefhebben betreft ;)