Geen afbeelding
Annemieke Brink

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#101 - Oprotten

30 juni 2016 - 2:02
Ik doe wat goed is voor mij, en voor jou trouwens. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn, je belet me in alles wat ik misschien zou kunnen. Soms word ik wakker met het idee dat er mogelijkheden bestaan om iets te doen wat prettig zou kunnen zijn. Maar gaandeweg de dag verschijn je weer. ‘Kijk nou uit, denk nou niet dat, statistisch gezien is de kans dat het lukt erg klein, want… blablabla…’ Weet je nog? Die keer toen een aantal jaar geleden? Het was me bijna gelukt om te krijgen wat ik wilde. Hoe was het zonder jouw aanwezigheid verlopen? Maar je begon weer. 'Wie denk je wel niet te zijn? Dergelijke zaken zijn niet weggelegd voor mensen zoals jij’. Iedere mijlpaal, iedere diploma-uitreiking, iedere grote of kleine prestatie was je er, je hebt me altijd verteld over mijn gebrek aan waarde. Maar weet je wat het is? Je kunt nu gaan, je bent niet meer welkom, rot verdomme op naar iemand die jouw gezeik heeft verdiend. Maar hier niet meer. Jouw bagage (en de mijne) staat bij de deur. Vaarwel. Tot nooit meer ziens.

30 juni 2016 - 11:02
Hoi Annemieke, Je hebt een sterke monoloog geschreven. Je hebt het direct spannend gemaakt, doordat de 'ik' zich direct tegen iemand richt. Bovendien heeft die jij-aanspreekvorm een krachtig effect, het is meteen duidelijk hoe resoluut de ik-persoon zich van de 'jij' wil losmaken. Ik mis wellicht nog een klein beetje diepgang, de 'ik' lijkt zich nu vooral te distantiëren omdat de 'jij' hem belemmert en kleineert. Toch neem ik aan dat ze ooit wel bij elkaar hoorden. Hoe komt het dat die situatie nu opeens veranderd is? En waarom is het veranderd? Dat zou ik nog graag willen weten. Verder, helemaal top! Het is een prachtige oprotten-monoloog.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juni 2016 - 12:04
Annemieke, Die ander is de zender in het hoofd, die altijd een tegengesteld programma afspeelt. Althans zo lees ik het. :)

Profile picture for user elysevdr
elysevdr

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juni 2016 - 20:19
Ik las het ook alsof de hp zich tegen zichzelf keert en nu definitief lijkt af te rekenen met dat slappe gedoe. Het is te hopen dat het dit keer wel lukt.

Geen afbeelding
mirabella69

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juni 2016 - 20:39
De ik doet er goed aan om de deur dicht te doen voor de negativiteit, zo kan de ik zelf bepalen wat hij vanaf nu binnen laat. Ik herken dat gevoel goed in hoe je het schrijft.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2016 - 12:09
@Annemieke, eerst dacht/las ik dat hp een belemmerend stuk (mannelijk) triefel aan de deur zette. Later begreep ik je natuurlijk wel. :) Geinig om je lezer zo op het verkeerde been te zetten. De krachtige omslag kwam ergens vandaan. Waar vandaan? Leuk oprottend geschreven!

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2016 - 13:47
Prachtige duidelijke dialoog. De laatste zin vind ik erg mooi door het beschrijven van de bagage (letterlijk of de nare herinneringen?)!

Geen afbeelding
Annemieke Brink

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 juli 2016 - 0:43
Dank allemaal voor de reacties. Ik probeerde een monoloog interieur te schrijven vanuit iemand die zichzelf altijd heeft belet voor het leven. Daar hoor ik veel over van anderen, dat het moeilijk is om te zijn of te doen wie je bent. Overigens heb ik ook vaak genoeg geworsteld met dat gevoel/idee. Ik ben met opzet niet specifiek ingegaan op de omslag. Want dat had ingehouden dat de Hp zichzelf alsnog verloor in het oude patroon. Maar misschien was die redenatie te simpel.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 juli 2016 - 9:49
Je spreekt jezelf tegen en toe, dat komt goed over. De waarde zit in jezelf maar dat is makkelijker gezegd dan gezocht. Herkenbaar denk ik voor velen! Goed stukje!