#99 Supermarkt

“Leandra, loop je nog snel even naar de supermarkt? Ik ben wasmiddel vergeten.” Natuurlijk deed ze wat haar moeder vroeg. Met lood in de schoenen, dat wel. Ze was veel liever voor de televisie blijven hangen. Die serie over elfen, vampieren en weerwolven moest je gezien hebben om mee te kunnen praten op het schoolplein. Tussen de blikken erwtjes en tomatenblokjes liep ze te dromen over de knappe vampier. Elke aflevering redde hij een ander meisje. Hij beet dan op zijn tanden om niet van hun sappige hals te proeven. Ze glimlachte en probeerde te bedenken wat zij zou zeggen als ze in zijn armen lag. Persil, Dash, Ariel? Dat zou ze uiteraard niet zeggen. Ze probeerde zich wanhopig te herinneren welk merk mama gebruikte. En dan voelde ze zijn blik. Was dat nu die jongen die haar daarnet ook al aanstaarde van achter de blikken ananas op siroop? Een kerel van een jaar of twintig met een lange zwarte jas, een ziekelijke witte huid en de mooiste blauwe ogen die ze ooit had gezien. Ze keek verlegen weg en griste een doos Ariel van het rek. Ze voelde zijn ogen nog altijd in haar nek prikken toen ze mascara uitkoos. Mama zou het geld niet missen. Er was maar één kassa open. Ze kon niet anders dan achter hem in de rij gaan staan. Hij draaide zich even naar haar om en ze zag dat hij alleen een biefstuk kocht. Ze zag ook twee bloedrode puntjes in zijn nek. Dacht ze.