#99 Zoveel pech

#99 Zoveel pecht bewerkt. 'Hij is te zwaar beladen,' zei Berend. 'En de boel ligt niet goed verdeeld.' De dissel van de caravan stond een beetje omhoog maar na wat overpakken van de spullen leek het iets beter en hoewel hij nog twijfelde stapte hij toch achter het stuur, mede onder druk van Tine die hem altijd veel te bezorgd vond. Zelf noemde hij het liever 'verstandig'. Ze reisden af naar Zuid Frankrijk, maar hoe zonniger het weer werd des te broeieriger de atmosfeer, ook in de auto. Na twee lekke banden in Duitsland en een gestolen pinpas in Frankrijk viel op dag drie de regen met bakken uit de lucht. Door het slechte zicht nam Berend een verkeerde afslag. Ze bleven maar klimmen op een smalle bergpas die steeds slechter begaanbaar werd. Toen het verkeersbord een helling van 20% aangaf trapte Berend op de rem en trok daarna de handrem aan. 'Ik ga niet verder. Dit gaat niet goed,' zei hij. 'Je kunt hier niet keren,' zei Tine. 'Kan me niet verdommen. Ik stap uit.' Hij voegde de daad bij het woord en liep naar de dissel die nu een flink stuk omhoog stond. Toen hij opkeek om Tine te waarschuwen dat ze als de sodemieter uit de auto moest komen, zag hij dat zij achter het stuur geklommen was. What the...! Haalde ze nou de handrem eraf? Zag ze hem niet, ze keek toch achterom? En waar kwam zo gauw die schaduw vandaan, op de bergwand voor hen? Hij schreeuwde: 'Pas op!' Ze hoorde hem niet. De claxon van de vrachtauto overstemde hem. #99 Zoveel pech eerste versie 'Hij is te zwaar beladen,' zei Berend. 'En de boel ligt niet goed verdeeld.' De dissel van de caravan stond een beetje omhoog, maar na het overpakken van wat spullen leek het iets beter en hoewel hij nog twijfelde stapte hij toch achter het stuur, mede onder druk van zijn vrouw die hem altijd veel te bezorgd vond. Zelf noemde hij het liever 'verstandig'. Ze reisden af naar Zuid Frankrijk, maar pech achtervolgde hen. Op de raststätte in Duitsland, waar ze de eerste nacht doorbrachten, waren twee banden van de auto lek toen ze 's morgens wakker werden. Een garage in de buurt werd gebeld en alles kwam pünktlich in orde, zoals dat alleen in Duitsland kan. In Frankrijk aangekomen bleek Tines pinpas gestolen. Ze belde de bank en liet de pinpas blokkeren. Berend had een eigen rekening en pinpas en dus werd de reis - iets minder vrolijk - voortgezet. Op de derde dag viel de regen met bakken uit de lucht. Door het slechte zicht nam Berend een verkeerde afslag. Ze bleven maar klimmen op een smalle bergpas die steeds slechter begaanbaar werd. Toen het verkeersbord een helling van 20% aangaf trapte Berend op de rem en trok daarna de handrem aan. 'Ik ga niet verder. Dit gaat niet goed,' zei hij. "Je kunt hier niet keren," zei Tine. 'Kan me niet verdommen. Ik stap uit." Hij voegde de daad bij het woord. Tine bedacht zich geen seconde. Ze hees zich naar de bestuurderskant, keek in de achteruitkijkspiegel, zag Berend bij de dissel staan die weer omhoog kwam, haalde de handrem eraf en schoot als een bliksemschicht uit de auto. Berend kon nog net opzij springen toen de auto achteruit rolde. 'Pas op, stommeling,' schreeuwde hij, maar ze hoorde hem niet. De vrachtauto toeterde.