schrijfopdracht #98 – Tijdbom

Wat een naar verhaal. Het was zo'n aparte aanpak van een heftige ziekte dat ik het niet fijn vond om het te lezen.

Edit; motivatie weggehaald, was niet relevant Ik ben maar een beginneling met schrijven van verhalen; dit was een hele uitdaging, maar wel een leerzame :-)

Dag droompiloot of beter gezegd:brokkenpiloot Een rauwe benadering verdient een rauw antwoord, (vind ik). Mijn borsten zijn gekoesterd door mezelf en door anderen, mijn eierstokken hebben vier prachtige, nieuwe mensen voortgebracht, vier kleinkinderen en een achterkleinkind. Het menselijk lichaam is mooi, goed, en geschapen om de soort in stand te houden. Waartoe, waarom, we zullen het denkelijk nooit weten... Het is nu eenmaal zo, we maken deel uit van een wonderlijke wereld. en een beetje respect voor moeder natuur is hier op zijn plaats. Het is de menselijke geest die het lichaam naar de afgrond sleurt en jij bent daar goed mee bezig. Ik wens je beterschap. Ik durf dit antwoord te geven omdat je zegt "leerzaam te zijn". In iedere mens huizen vier dieren, een tijger, een varken, een ezel en een nachtegaal. Ieder mens mag kiezen door welk dier je je leven laat bepalen.

@Droompiloot, ik vind daarentegen dat de ik-persoon/de hp moed heeft. Moed om dit te doorleven en moed om het op te schrijven. Een paar suggesties: - eierstokjes klinkt 'denigrerend'; ik zou er eierstokken van maken - [baby-staat]; hier mist een lidwoord en het woord is niet echt je van het. Kan je het niet anders omschrijven? - aan mekaar; aan elkaar - 18; tot twintig schrijf je voluit - [ ... vader die, dapper en respectvol, haar ...]; kun je haar niet beter na die zetten? - je gebruikt wel eens ; waar je een , kunt plaatsen - [rammelende eileiders] eileiders kunnen m.i. niet rammelen. Plus je hebt het eerder met eierstokken gebruikt. Wens je succes en plezier hier. Schrijf het eruit!

@Droompiloot, ik ben het met Mili eens. Respect. @pr, natuurlijk is het niet fijn om te lezen. Het typisch menselijke is, dat nare fantasy dan weer wel wordt gewaardeerd. Wat de 'aparte aanpak' betreft: om te vertellen dat je naar de dood van een zo dierbare verlangt, zullen de heftige omstandigheden m.i. levensecht benoemd moeten worden wil dat vurige verlangen een rechtvaardige plaats kunnen krijgen. @Blavatski, ik vind heel eerlijk gezegd dat uw rauwe antwoord hier misplaatst is. En zeker, en daar lijkt u vanuit te gaan, wanneer het hier een autobiographisch verhaal betreft. (Is het niet autobiographisch, dan is het ontzettend goed ingeleefd.) Ik snap dat men borsten en eierstokken moet koesteren... als men zo gelukkig is dat ze niet genetisch overhoop liggen. Daar verandert spiritualiteit helaas niets aan. Het menselijk lichaam is prachtig, inderdaad, zolang het gezond is. En aan die gezondheid kan je natuurlijk werken, maar er zijn genetische grenzen. Het zware besluit dat de hp nam, moet gerespecteerd worden; het is een moedige beslissing uit liefde voor haar gezin en ik wens haar de rust toe die zij veel meer dan verdiend heeft.

@Mili Ik heb de meeste van je suggesties verwerkt. Ik ga nadenken over de term 'baby-staat'. Dank je! Het is het eerste verhaal dat ik hier post, dus alle input is welkom. @elysevdr Dank je! De hp is belast met het BRCA-gen, en heeft preventief haar borsten laten amputeren (en reconstructie), vijf jaar later zijn de eileiders verwijderd (nieuwe techniek met daaraan vast een klinisch onderzoek/trial die 15 jaar duurt). De hp heeft sinds haar moeders dood, haar borsten steeds meer gezien als tijdbommen, juist omdat het in haar familie altijd 'daar' begint. En wat je schrijft is waar, uit liefde en respect voor haar gezin en voor de rust voor zichzelf, heeft ze dat besluit genomen; voor haar was het geen keuze 'of', maar juist 'wanneer´ ze de operatie zou laten uitvoeren. Haar traject is nog niet voorbij. Vanwege de klinische trial waar de hp aan meedoet, wordt geadviseerd om tegen 45 jaar alsnog de eierstokken te laten verwijderen. De hp heeft nu veel meer rust in haar hoofd en leven; het is een grote zorg minder.

Ja, het verlangen komt soms ook uit een onverwachte hoek. En dat heb je goed duidelijk gemaakt. bijzondere tekst. De inhoud is helder. Sommige zinnen kunnen beter. Veel is hierboven al gezegd. ....die alleen aan elkaar hingen met; ik zie, ik hoor, en ik moet zwijgend toekijken naar 'lijden'. Ik was het zat! Al het gewacht op haar dood; die met de dag onwaardiger werd. Wachtend op de dag dat ik eindelijk weer verder zou kunnen. Mijn leven stond maanden stil. Ik wenste de dood. Ik was achttien..... Wat vind je hiervan: ..die slechts aan elkaar hingen van zwijgend toekijken. Kijken naar haar lijden. Wachtend op haar dood. Het werd met de dag onwaardiger. Mijn eigen leven stond stil. Maanden lang. Maanden lang wachtte ik op de dag ik eindelijk verder kon. ik wenste de dood. Ik was achttien. (ik was het zat.. dat kan eruit. Het is duidelijk genoeg. Je laat dat al genoeg zien met deze woorden. Hoef je niet expliciet te omschrijven). gr. Julia

@Schrijfcoach Julia van Bohemen Dank je voor de feedback, ik ga ermee aan de slag.

Aan iedereen die hier schrijft en/of reageert. Bij de eerste inzending heeft de Hp zelf het woord rauw gedicteerd - het is nu verdwenen. Ik ben van mening dat iedere vrouw borsten heeft die van de ene dag op de andere ziek kunnen worden, evenals de baarmoeder en de eierstokken. Ik ken een aantal vrouwen en/of ik heb een aantal vrouwen gekend die met deze ziekte geconfronteerd werden. Sommigen zijn overleden, anderen hebben het gehaald. Indien ik te hard heb gereageerd, bied ik hiervoor mijn excuses aan. In de tekst wordt het woord borstkanker aangehaald. Daar heb ik me aan gehouden. Dat "Hp" "gezegend" is met een ergere aandoening staat nergens beschreven... wel in een bepaald commentaar. ... Ik nam aan dat het hier om een dame ging met een te grote angst voor enge ziektes en wilde haar erop wijzen dat het vrouwelijk lichaam van nature "goed en mooi" is en dat er niet zo sarcastich over geschreven en gedacht moet worden. Ieder lichaam is "genetisch" voorbestemd, dus.....ook hier kon ik niet opmaken of er een speciale ziekte aanwezig was. Moeder natuur is niet verstrooid, nooit...Sorry, maar ik moet dit toch even rechtzetten. Ik wens de persoon in kwestie haar rust. Voor de volle honderd procent. Het is heel, heel erg dat ze haar moeder op zo'n nare manier heeft moeten verliezen - het wil toch niet automatisch zeggen dat zij deze aandoening heeft geërfd?