schrijfopdracht #94 - NESSIE

Het was zo'n mooie zomeravond waarop je niet binnen kunt blijven. Ik besloot een wandeling te maken naar het ven op de Kalmthoutse Heide. Terwijl de zon zich als een rood/oranje bol liet zakken, wandelde ik langs de oever en bewonderde de sierlijke libellen die zich naar de nacht dansten. Hun fijn-geaderde vleugels werden gekleurd door de ondergaande zon waardoor ze nog mooier waren. Doordat ik zo in het schouwspel verdiept was, merkte ik niet op dat de zon ondertussen bijna volledig was ondergegaan. Het was tijd om terug naar huis te gaan. Het alleen zijn bij invallende duisternis gaf me toch een beetje angstig gevoel. Een vreemd geluid vanuit het ven deed me opschrikken. Voor mijn verbaasde ogen verrees een monsterachtig wezen. Groot, donker, met een kleine kop op een lange hals. Zoals een wilde eend klapperde het reusachtige dier met zijn vleugels. Het leek daar plezier in te hebben. Het monster kwam langzaam naar me toe gewaggeld. Ik was versteend van angst. “Hallo,” zei het monster, ”ik ben hier maar even op doorreis. Het is zo'n mooie avond dat ik zin kreeg om een luchtje te scheppen. Ik verwachtte bij valavond geen mens op deze verlaten plek.” Ik hervond mijn spraakvermogen. “Jij leeft toch in het Loch Ness in Schotland? Wat doe je hier in Godsnaam?” “Ja zeg, mag een monster af en toe ook niet eens een nachttripje maken?” Nessie klapperde nogmaals met zijn enorme vleugels. “Ik zal je een geheim vertellen. De mensen denken dat ik een onderwaterwezen ben, maar ik heb naast mijn kieuwen ook vleugels. Ik kan in het water en in de lucht leven. Niet verder vertellen, hoor! Je hebt mij niet gezien!” Met zijn gigantisch grote poten nam hij een aanloop en verdween in de avondwolken.