# 95 De kiem

@Angus, eerst een grote glimlach bij het lezen en dan, heerlijk, honderd woorden, ik hoef niet verder in je te verdwalen. Je lanceert iets en trekt het dan terug. Je hebt Guillaume afgetroefd, zoals je mij doet. Om minder 'expliciet' te zijn, had je kunnen zeggen: Hij was in 1941 geboren.

Angus, Ja, mooie scene in 100 woorden. De naam Wiel intrigeert ook. (voor tractor zie ik liever trekker)

En die vijf laatste woorden heb je heel effectief geplaatst.

Wiel en Guillaume, heel mooi, zoals de sfeer. 'Een naam die niet thuishoort in de polderklei' vind ik bijvoorbeeld prachtig veelzeggend. En 'een verloren gulden verzinnen' ook. Het zijn altijd fijne details in jouw teksten. (Ik ben het met Mili eens, 'Hij was in 1941 geboren' zou nog fijner zijn.)

Graag gelezen! Knap, in 100 woorden. Veel sfeer, rake schets, zonder expliciet te zijn.

Dit verhaal staat als een huis: de sfeer, de typeringen, de namen, het slot. Met plezier gelezen.

Dank voor de reacties. Dit stukje is overigens autobiografisch, zij het met kanttekeningen. Het heeft zich afgespeeld in Zuid Limburg, waar de polderklei uiteraard ver te zoeken is. Maar ik achtte die omschrijving van de bodemgesteldheid een mooier contrast dan het benoemen van de löss. De naam van de broer van mijn oom heb ik vertaald naar Guillaume. Zijn echte naam was (fonetisch) Gilliam. Een naam die ik nergens terug kan vinden. De overdrijving vond ik in Guillaume (en het contrast met de klei). Voor janp. Trekker vind ik een lelijk woord. Het doet geen recht aan de magie die het voertuig, en de benaming, uitoefende op mij. 'Hij was in 1941 geboren.' Ja, in een literair bedoelde tekst zou dat absoluut een betere formulering zijn geweest. Maar deze tekst heeft een luchtige anekdotische toets. Ik vind 'Knap, als je geboren bent in 1941.' daarin meer op zijn plaats. Dat is denk ik een kwestie van smaak. Daar kan men over twisten, maar dat is niet mijn bedoeling. Ik begrijp en waardeer de kanttekening.

Pienter ventje, moet Gilliam gedacht hebben, hij is me de baas. Leuk verhaal.

Angus, Je schrijft dit verhaal alsof je het de lezer vertelt, inderdaad als een soort anekdote. Leuk om te lezen en mooi getypeerd.

Ik vond het leuk om te lezen en heel herkenbaar. Het overdrijven komt ook naar voren uit het verhaal dat Guillaume vertelt over de Jappen.

@Angus, # 7 - [Dat is denk ik een kwestie van smaak. Daar kan men over twisten, maar dat is niet mijn bedoeling.] Daarin heb je volkomen gelijk. Schrijf vooral hoe je schrijven wilt. En dat doe je ook. En zo voel ik dat ook.

Angus, jouw schrijfstijl is bijzonder, je trekt mij in een serene stilte jouw verhaal in, ik zie de beelden en ontwaak dan weer. Ik ga niet in op details, ik vind het geheel prachtig om van te genieten.

Mooi. En dat in honderd woorden. Ik vind het een knap verhaal. Verder denk ik dat alles wel gezegd is, dus ik sluit me verder bij de rest aan.

Angus bedankt voor je fragment en je toelichting. Gilliam heeft mijn interesse gewekt. Hij, zijn broer Wiel en de verteller zouden niet misstaan in een roman van Isabel Allende. De klei - benoem de Limburgse Löss. Het is mogelijk dat het bezit van een naam die niet thuishoort in de polderklei een kiem is voor verhalen. Het kan ook iets anders zijn geweest. In ieder geval viel er nooit een stilte als ik met Guillaume door de velden liep, of naast hem op de tractor zat. Sterkste hier zijn de stiltes die er nooit zijn in de velden, de tractor en de polderklei/Löss. Probeer het geheel nog eens te versterken door het onnodige weg te laten. Jouw schrijfwijze voor het geboortejaar bevalt mij het best. Schrijf zoals je praat, is mijn advies. Literatuur betekent volgens mij niet dat je levenloze zinnen op papier hoeft te zetten. Lekker doorschrijven! Nina Blanken

Met plezier gelezen. Sterk verhaal.

Dank voor de reacties. Voor de schrijfcoach. Ik mis denk ik het een en ander. Je roept op tot overdrijving. Ik achtte de nuchtere polderklei een grotere tegenstelling met sterke verhalen dan de naar het gevoel wat luchtigere Limburgse Löss. Het onnodige weglaten vind ik ook niet zo passend bij een opdracht waarin de term overdrijving voorkomt. Voor wat betreft spreektaal. Isabel Allende: 'Onder de rouwlakens leek de hemelse hofhouding op een verzameling meubels klaar voor verhuizing. Zelfs de kaarsen, de wierook en het gekerm van het orgel konden aan dit treurige niets goedmaken. Waar anders levensgrote heiligen stonden met allemaal dezelfde verkrampte gelaatsuitdrukkingen, met pruiken van dodenhaar, met robijnen, parels en smaragden van gekleurd glas en gekleed als Florentijnse edelen, stonden nu donkere dreigende gedaanten. Alleen de Heilige Sebastiaan, de schutspatroon van de kerk, kwam de verhulling ten goede.' Ik hoor het nog niet zo snel iemand zeggen aan de bar :)

Dag Angus, Bij nader inzien snap ik je keuze voor de klei. Het (aangedikte) beeld past beter. Het weglaten van vertragende of verzwakkende woorden kan er juist zorgen voor een sterker verhaal.