Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Terugkerende plots

23 april 2016 - 15:01
Hallo allemaal, Op mijn veertiende las ik voor het eerst een young-adult-sciencefiction boek. Dat was De Hongerspelen van Suzanne Collins. Ik vond het zo goed, dat ik meer boeken uit dit genre ging lezen. Inmiddels zijn we vijf jaar en heel wat boeken verder. In de plots van deze verhalen is mij iets opgevallen. Ze lijken allemaal op elkaar. Het is net of de schrijvers bij elkaar afgekeken hebben. Dat snap ik wel. Je leert altijd van je voorgangers, maar toch... De plots zitten ongeveer zo in elkaar: De hoofdpersoon leeft in een land waar de bevolking onderverdeelt is in het gewone volk en een duidelijk aanwezige rijke elite. De hoofdpersoon behoort tot het gewone volk. Hij/zij heeft door dat de samenleving waarin hij/zij leeft onrechtvaardig is, maar durf daar niets aan te doen. Door de brutaliteit van de hoofdpersoon, of toeval komt hij/zij in de wereld van de elite terecht. Daar wordt de hoofdpersoon verliefd. Vaak op iemand die te dichtbij de elite staat. De geliefde van de hoofdpersoon vindt ook dat er iets moet veranderen, maar dit kan hij/zij niet doen. Dan zo zijn/haar familie zich tegen hem of haar keren. Ondertussen ontdekt de hoofdpersoon dat hij/zij over vaardigheden beschikt. Dit wil hij/zij inzetten om verandering aan te brengen. Uiteindelijk gaat de hoofdpersoon een opstand leiden. Dit gebeurt naar veel twijfels. Wat ik vervelend begin te vinden is dit: Vaak weet je meteen op wie de hoofdpersoon verliefd wordt. De scheidslijn goed en kwaad is te duidelijk. In het echte leven is dat niet zo. Wat vinden jullie hiervan? Ik hoor het graag. Groetjes, I.v.E

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
24 april 2016 - 16:05
Ik vond het zo goed, dat ik meer boeken uit dit genre ging lezen.(...) In de plots van deze verhalen is mij iets opgevallen. Ze lijken allemaal op elkaar. Het is net of de schrijvers bij elkaar afgekeken hebben.
Het antwoord zit al in je vraag: als je allemaal van hetzelfde soort boeken leest, dan vind je daarin telkens hetzelfde soort verhaal. Als je dat vervelend begint te vinden, is het waarschijnlijk tijd om verder te zoeken naar andersoortige boeken.

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 april 2016 - 18:47
Jij groeit verder, die boeken niet. Dat het je opvalt, betekent dat je op zoek moet gaan naar meer, anders, beter. En die boeken zijn er ook. Misschien moet je wel heel veel boeken lezen om er af en toe een te vinden, maar dat geeft niet: je lijkt me iemand die heel graag leest :)

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 april 2016 - 2:47
Vaak weet je meteen op wie de hoofdpersoon verliefd wordt. De scheidslijn goed en kwaad is te duidelijk. In het echte leven is dat niet zo. Wat vinden jullie hiervan?
Daarom - hierom - zijn het perfecte YA boeken. Je bent inmiddels 19 - dus is het tijd om die rommel aan de kant te leggen. Als je ooit eens 60 mag worden kan je die boeken wel weer gaan lezen. Je kan er heel snel bij/van in slaap vallen.

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 april 2016 - 12:27
Ik vind dat een boek goed is als er nooit te jong of te oud voor bent. Bij de hongerspelen is dat wel het geval.

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
25 april 2016 - 12:36
Ik vind dat een boek goed is als er nooit te jong of te oud voor bent.
Dit is waar.
Bij de hongerspelen is dat wel het geval.
Dit is voor jou waar. Voor mij is het waar voor De geheimen van de boze heks, om maar wat te noemen. Daar word ik nooit te oud voor - anderen vast wel. Voor The Hunger Games ben ik te oud.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 mei 2016 - 15:51
Er zijn een aantal archetypische verhalen die steeds terugkeren omdat ze gewoon steengoed zijn. Een wat ouder publiek is die verhalen kotsbeu of kijkt erop neer, omdat men ze al te dikwijls in verschillende vormen heeft zien terugkeren, maar een YA publiek dat nog niet belezen is is bij uitstek geschikt om dezelfde oude verhalen in een modern jasje op los te laten. Mijn favoriet voorbeeld is Tolkien/Star Wars/Harry Potter. De hoofdpersoon (Frodo/Luke Skywalker/Harry Potter) is een wees die opgroeit als gewone jongen maar omwille van zijn afkomst als adolescent geroepen wordt om de wereld te redden van de booswicht (Sauron/the Emperor/Voldemort) en daarbij beschikt over een bovennatuurlijke kracht (de Ring/the Power/magie) en de wijze raad van een oude leermeester (Gandalf/Obi Wan/Dumbledore) die echter sterft zodat de hoofdpersoon het uiteindelijk toch alleen moet klaren. Het boek "The Hero with a Thousand Faces" ontleedt archetypische helden en hun verhalen. https://en.wikipedia.org/wiki/The_Hero_with_a_Tho…

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 mei 2016 - 15:50
krommenaas heeft gelijk. Dat boek heb ik ook gelezen. In elke cultuur komen dit soort verhalen terug. Het viel mij alleen op. Na de zoveelste dacht ik: je kunt toch wel wat nieuws bedenken? Het is niet dat ik de verhalen slecht vind in de zin dat ik ze niet zou lezen. Het viel mij alleen op.