#90 Shakespeare 146
wekelijkse schrijfopdracht #90 Shakespeare sonnet 146
Jij arme ziel, kern van mijn vuig bestaan,
Je leeft enkel in mijn stoutste dromen
En komt daar nimmer werkelijk vandaan,
Uit foute fantasie voortgekomen.
Jij lijdt aan wat ik graag over jou denk,
Doelloos, willoos aan mijn bed gekluisterd,
Daar draag je braaf wat ik je ook maar schenk.
Je schikt, nooit wordt er naar jou geluisterd.
Maar ik weet hoe jij daar diep vanbinnen
Begint te vreten aan mijn lege zijn,
Niet langer meer speelbal van mijn zinnen
bezorg jij mij uiteindelijk juist pijn.
Van louter lust kan een mens niet leven,
Ook ik moet daarvan rekenschap geven.
Het sonnet pelt lagen af, de
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Ik vind het erg mooi
Lid sinds
9 jaar 8 maandenRol
@schrijvenmaar, fraaie
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Hartelijk dank voor jullie
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol