En wel hierom: de naam van mijn peetoom is Jan, die van mijn peettante is Mieke. Juist. Dat is alles. Daar zit verder weinig diepgang in. Je zou zeggen dat een naam een stukje van jezelf is, maar die van mij bestaat uit twee stukjes van anderen. Wat dat betreft hebben mijn ouders me toch genaaid. Mijn naam is Jannemieke, dat schrijven de barista’s bij Starbucks dus nooit goed. Ben ik in het buitenland, spreekt niemand ‘m goed uit. En toen ik jonger was wilde ik zo’n mooie persoonlijke sleutelhanger, maar die met mijn naam hing er nooit bij. Mijn naam is Jannemieke, dat zag één van de klanten van de supermarkt waar ik elke vrijdagavond achter de kassa zit. ‘Wat een mooie naam heb jij,’ zei ze. ‘Wat mooi uniek.’ En misschien, heel misschien... Is mijn naam toch een stukje van mezelf.