Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#80 Voorzitter

Mirte leunt tegen de muur van de aula en kijkt naar de keuvelende en lachende familie. Ze zucht. Weer een jaar met uitvaartdiensten, de een met mensen die zijn verstomd door de dood, de ander een luidruchtige reünie. Allemaal tekenen ze het einde van een overbodig bestaan. Ze zou niet moeten leven. Niemand zou moeten leven. Waarom tientallen jaren zorgelijk geploeter als je toch verdwijnt tussen zes planken. Nu ze zelf een flink stuk over de helft van haar leven is, weet ze dat ze er nooit iets van zal bakken. Een belediging voor de schepping, dat is ze. Plotseling staat Henk de Wit van de Vereniging van Uitvaartondernemers voor haar. “Ik wilde je het meteen vertellen,” zegt hij. “We willen jou als voorzitter. Jij kunt sturing geven aan alle veranderingen die op ons afkomen..” Het zweet breekt Mirte uit. Ze kan er niet bij dat ze niet hebben gezien hoe waardeloos ze is. Als voorzitter zou ze binnen een dag door de mand vallen. Iedereen zou weten hoe onbenullig haar ideeën zijn en dat ze maar wat aan moddert. De laatste periode van haar leven zou ze met verschrikkelijke schaamte moeten doorbrengen. “Nou, is het niet geweldig? We gaan een grootse tijd tegemoet. Jij gaat de beroepsgroep op een hoger peil brengen.” Ze kijkt Henk aan. Hij glimlacht alsof hij haar een groot geschenk komt brengen. “Ik kan niet,” zegt ze en ze hoort hoe iel haar stem zich door haar keel wringt. “Teveel. Teveel werk. Heb ik.” Zonder Henks reactie af te wachten, loopt ze naar de oudste dochter van de overledene. De ceremonie moet zo langzamerhand worden beëindigd.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wel een goede uitbeelding van een depressie, maar ik mis het reisje naar de zon. Je hebt in plaats van de opdracht letterlijk te interpreteren, er je eigen draai aan gegeven. Vind het een bijzondere aangename keuze. Past helemaal in het beeld wat je schept, dus volg je beweegredenen wel. En het is onderscheidend. Graag gelezen

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De onzekerheid van Mirte pakt mij, Petra. Ik hoop dat ze met 'ik kan niet' bedoelt dat ze binnenkort op reis gaat. Fijn weer wat van je te lezen, Petra.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
PetraO, Weer een mooie depressie - het zal de tijd van het jaar zijn. :) En een originele invulling van het reisje. Dingetje: ik ben geen fan van 'plotseling'.
Plotseling staat Henk de Wit van de Vereniging van Uitvaartondernemers voor haar.
suggestie om dat te omzeilen: Henk de Wit van ... komt op haar af. Ze probeert hem te negeren, maar hij tikt haar aan. 'Zeg, Mirte. Ik wilde je het meteen vertellen.' enz.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie reacties. De depressie van Mirte verdwijnt niet door een reisje, ben ik bang. En dat 'plotseling': ach ja, dat kan anders, maar zo kan het ook.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@PetraO Goed en overtuigend verhaal over iemand met een laag zelfbeeld. Dat zit zo diep, dat een vakantiereis hier inderdaad geen verandering in kan brengen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@PetraO, fijn je weer te lezen, over Mirte en de dood in al zijn of haar aspecten. (te veel)

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
PetraO, Origineel verhaal! Mooi geschreven. Ik haperde wel even bij: "de een" en "de ander", na de uitvaartdiensten. Ik heb zelf de neiging om hier "de ene" (dienst) en "de andere"(dienst) neer te zetten. Of bedoelde je er iets anders mee? Fijn om te lezen, jouw verhaal.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Daar is Mirte. :) Mooie eerste alinea. [ Allemaal tekenen ze het einde van een overbodig bestaan. ] Dit vind ik een prachtige, veelzeggende zin. Alleen het -tekenen- kan ik hier niet zo goed plaatsen. Heb je dat woord gebruikt omdat de ander HP uit het verhaal kunstenares is? Ik blijf het een interessant verhaal vinden en lees er graag meer van. :nod:

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Petra, Wat is Mirte hard voor zichzelf. Reis heb je heel anders geïnterpreteerd en dat doet me vrezen voor Mirtes toekomst. Een vraagteken hier ozu trouwens niet misstaan: Waarom tientallen jaren zorgelijk geploeter als je toch verdwijnt tussen zes planken. Maar meer kan ik er niet op aanmerken, mooi geschreven. Bedankt voor je bijdrage!