Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #79C - Who run the world?

Het was me op z’n zachtst gezegd enorm tegengevallen. We waren nu een maand verder en ze had nog geen poot uitgestoken. Gejankt had ze wel, om haar kind en haar man. Dat ze al zo weinig tijd samen doorbrachten en dat ze daar zo’n spijt van had. Ook had ze gesport, om vervolgens weer overstuur te raken over het verval van haar lichaam. Ondertussen had ze wel dankbaar van mijn gevangen vis gegeten en in mijn gebouwde hut geslapen, de bitch. Het is niet dat ik het niet geprobeerd heb. Integendeel, aanvankelijk was ik enorm enthousiast over het feit dat ons vliegtuig neerstortte en wij het alleen overleefd hadden. Ik zag al helemaal voor me hoe we de beste vriendinnen zouden worden en voor altijd een bijzondere band zouden hebben door deze speciale gebeurtenis. De eerste week was dan ook nog wel gezellig te noemen. We waren allebei vol goede hoop dat de zwarte dozen wel een signaal zouden uitzenden dat op te pikken was. We maakten elke avond een kampvuur en zij zong terwijl ik het eten bereidde. Het ging mis toen ik voorstelde om in plaats van elke avond een paar zielige visje op te eten maar te beginnen aan de enorme voorraad mensenvlees. Ik vond het zonde om al dat vlees maar zo te laten verrotten in de hete zon. Ze krijste het hele eiland bij elkaar. In de daaropvolgende nacht heb ik zoveel mogelijk vlees afgesneden en in aangespoelde bakken met zout water gelegd, net als vroeger, kwamen mijn geschiedenislessen toch nog van pas. In week twee was er door dat gegil dan ook geen vis meer te bekennen. Ze stortte helemaal in, ik had nog tegen haar gemopperd dat ze wel zo goed kon zingen dat vrouwen de wereld konden leiden en dat ze een onafhankelijke vrouw was, maar dat ze zich daar nu niet naar gedroeg, het leverde me alleen een boze blik op. De honger die langzamerhand grip op ons begon te krijgen hielp natuurlijk ook niet mee aan de speciale band die ik graag had willen opbouwen. Pas op dag vier van week twee keerden de vissen weer terug. De gedachte om stiekem weg te lopen was ondertussen wel in mij opgekomen. Ware het niet dat het zo’n klein eiland was dat ze me zo weer terug zou vinden. Bovendien zou ik niet op veel sympathie kunnen rekenen wanneer ik een wereldster voor dood achter zou laten met haar nepnagels en wimperextentions. Ondertussen zijn er al vier weken verstreken. De hulptroepen zijn nog niet gekomen. Tegenwoordig volgt ze het ritueel om ’s avonds te ijsberen terwijl ze ‘oh my god, oh my god’ mompelt. Ik laat haar maar en zwijg wijselijk over het feit dat het niet alleen vis is wat we hebben gegeten de afgelopen weken.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne, geweldig verhaal! Het is mooi om te lezen hoe twee vrouwen samen proberen te overleven op een onbewoond eiland. Riep Beyonce jaren geleden nog dat ze een Survivor is, maar het is duidelijk dat de HP de touwtjes in handen heeft. Je zou zeggen een voorraad mensenvlees opslaan luguber is, al past het goed bij het overlevingsbeeld. Al ben ik bang als er weer geen visvangst is, dat de volgende maand een goud keeltje gesnoerd gaat worden ;) Dank voor je mooie verhaal :)

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankjewel Richard :). Mensenvlees opslaan vond ik wel een slim idee van mijn personage. Je hebt gelijk dat de dagen van Beyoncé geteld zijn. })

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne Borneman, Hoewel er niet veel gebeurt, is het aangenaam om te lezen. Daarnaast bevat je verhaal een zin van opmerkelijke allure:
aanvankelijk was ik enorm enthousiast over het feit dat ons vliegtuig neerstortte
Geen lezer die dan nog stopt met lezen :) taalzeurtjes:
een signaal zouden uitzenden wat op te pikken was.
- dat op te
Tegenwoordig heeft ze het ritueel
- volgt ze het ritueel

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:thumbsup: Een heerlijk Anne verhaal. :nod: Ik ben blij dat je er weer bent. :{} Het lugubere deel van het eten van mensenvlees verbaasde me niet. ;) Een goede vondst want dat kan een vriendschap mooi verpesten. Zeer aannemelijk dus. Je begint met een mening/ stelling. Er zit een overtuigingskracht in jouw verhaal die langzaam door de HP wordt onderbouwt. Aan het einde van het verhaal is de lezer helemaal mee. De vaart in het verhaal goed erin gehouden zodat de lezer erbij blijft. Knap gedaan! :nod:

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Anne, je bent mijn waardige evenknie als het gaat om ranzige verhaaltjes schrijven. De zin die @janp aanhaalt, trok ook gelijk mijn aandacht. Klassezin. Er zit nog een typo in volgt. Je hebt je weer van je beste kant laten zien.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
:thumbsup: Een heerlijk Anne verhaal. :nod: Ik ben blij dat je er weer bent. :{} Het lugubere deel van het eten van mensenvlees verbaasde me niet. ;)Een goede vondst want dat kan een vriendschap mooi verpesten. Zeer aannemelijk dus. Je begint met een mening/ stelling. Er zit een overtuigingskracht in jouw verhaal die langzaam door de HP wordt onderbouwt. Aan het einde van het verhaal is de lezer helemaal mee. De vaart in het verhaal goed erin gehouden zodat de lezer erbij blijft. Knap gedaan! :nod:
Ik ben ook blij dat ik er weer eens ben :). Dankjewel voor je reactie, ik ben blij dat je nog weet hoe luguber mijn verhaaltjes kunnen zijn :D. Je geeft me mooie complimenten, ik ben blij dat ik je heb meegekregen in mijn verhaal :).
@Anne, je bent mijn waardige evenknie als het gaat om ranzige verhaaltjes schrijven. De zin die @janp aanhaalt, trok ook gelijk mijn aandacht. Klassezin. Er zit nog een typo in volgt. Je hebt je weer van je beste kant laten zien.
Dankjewel Mili, je laat me gloeien van trots door je compliment :o. Ik zal de typo aanpassen :thumbsup:.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne, weer eens een goed geschreven verhaal van je. En puik dat de HP na een week op de levensreddende gedachte komt om mensenvlees te gaan nuttigen. Wat moet je anders?! Ik vraag me wel af of dat na een week in de hete zon niet al begint te ruiken. Maar gepekeld gaat die geur er weer een beetje af. Als ik met Beyoncé alleen op een onbewoond eiland zou komen te zitten, zou ik me niet storen aan haar opgeplakte nagels en valse wimpers. Ik zou evenals HP kiezen voor mensenvlees, maar dan ongezouten en vers. }) 'enthousiast over het feit dat ons vliegtuig neerstortte', vond ik een beetje vreemd. Mogelijk bedoel je te zeggen dat HP enthousiast was over het feit dat ze het samen met B. overleefd had. Als je schrijft 'enthousiast was over het feit dat ons vliegtuig was neergestort (VVT) en wij het alleen hadden overleefd', komt dat enthousiasme iets minder voor rekening van het neerstorten. Een taalziertje: een paar zielige visje >> visjes Leuk dat je weer even van de partij bent geweest. Je zult het wel druk hebben. Nog een paar maanden volhouden. Ik geloof er niet in, maar ik steek toch een kaarsje voor je op; thuis, ook voor de gezelligheid.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Anne, ik weet het niet, zal ik blij moeten zijn of het verafschuwen om ooit met jou op een onbewoond eiland te belanden? Het voedselprobleem buiten beschouwing gelaten, is dit wel een interessant verslag. Originele invulling van de opdracht. Met een luguber ondertoontje. :o